မနက်ဖြန် မောင်နဲ့လိုင်လိုင်းတို့ရဲ့
3 years anni
ဖြစ်တာကြောင့် ခါတိုင်းလို အိမ်မှာပဲ
မိသားစုလိုက်လေးမုန့်လုပ်စားပါမည်။
မနက်ဖြန်ဆိုတော့ဒီနေ့ကြိုဝယ်ထားစရာတွေပေါသည်မို့ မောင်နဲ့အတူ စျေးဝယ်ထွက်မည်ဟုစဥ်းစားထားသည်။
"မောင်...ကုတင်ပေါ်မှာအကျီထုတ်ပေးခဲ့တယ် ရေချိုးပြီးရင်ဆင်းခဲ့နော်"
ရေချိုးခန်းတံခါးကိုခပ်ဖွဖွခေါက်ပြီး
ပြောလိုက်သည်။
သမီးလေးကိုအိပ်ရာနိူးပြီး ပြင်ဆင်ပေးရပါမည်။
မိသားစုလိုက် ပျော်ပျော်ကြီးစျေးသွားဝယ်
မုန့်တွေအတူတူစား ပြီးမှအိမ်ပြန်လာ
မည်ဟုစဥ်းစားထားသည်။
ကုတင်နဲ့ စောင်ပုံကြားအိပ်နေသည့် သမီးလေးယူရီ ကသူ့အမေနဲ့တူသည့် အမေတူသမီးလေးပင်
သို့သော် သူ့အမေလိုအောက်တန်းမကျအောင်တော့ ကျွန်တော့်မှာတာဝန်အပြည့်ရှိသည်မဟုတ်ပါလား။
သူ့ပါပါးဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်ကိုဆို ပါးစပ်ကမချ
မျက်စိအောက်ကအပျောက်မခံလောက်အောင်ချစ်သလို
သူ့ဒယ်ဒီဖြစ်သည့် မောင့်ကိုလဲခင်တွယ်သည်။
ငယ်ငယ်ထဲက အမေဆိုတာဘာမှန်းမသိမွေးဖွားလာခဲ့တဲ့ သမီးလေးယူရီကို သနားမိပါသည်။
အရာရာက သူ့အမေအပစ်တွေပဲမဟုတ်ပါလား။
အခုတော့ခင်တွယ်စရာမိဘဆိုလို့
သူ့ပါပါးနဲ့ဒယ်ဒီသာ အဖေအဖြစ်တလဲအမေအဖြစ်တလဲ သမီးလေးအားမငယ်အောင်
စောင့်ရှောက်ပေးနေရသည်။
အိပ်နေတဲ့သမီးလေးပါးကိုဖွဖွနမ်းရင်း
နီရဲဖြူဖွေးနေသည့် လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေကို ကိုင်ကာ နိူးလိုက်သည်။
မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားနဲ့ ပွင့်လာတဲ့မျက်လုံးကြည်တောက်တောက်လေးတွေက
အခန်းထဲကျနေတဲ့ နေရောင်စူးလို့ထင်ပါရဲ့
ချင်ချင်း ရူံ့မဲဲပြီး ပြန်ပိတ်သွားသည်။
"ယူရီ ..သမီးထတော့ "
"အွန်း ကျောင်းပိတ်တယ်လေပါပါး
မထချင်ဘူး ဆို"
YOU ARE READING
မြေစာပင်လို သူ(Completed)
Short Storyအိမ်မက်တွေကို ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ ညကောင်းကင်ပြာပြာနဲ့ ကြယ်လေးတွေကပြောတယ် ထိုလူသားကိုဆက်ဆွဲထားပါတဲ့... ကျွန်တော်မျက်ရည် တွေကိုသိတဲ့ ခေါင်းအုံးလေးကပြောတယ် ထိုလူသားကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ပါတော့တဲ့..... ဘက်လိုက်တဲ့ကံတရားကို ပြန်ပြောင်းရန် နည်းဟူသည် ရှိပါမည်လော...
