ညက တစ္ညလုံးနီးပါး ေမာင္နဲ႕စကားေျပာရင္း ရီေမာေနျဖစ္သည္ေၾကာင့္ ဒီမနက္
မထနိင္ေတာ့ပါ။
လက္ဖဝါးေသးေသးႏုႏုေလးတစ္ခုက
လိုင္လိုင္းပါးေပၚထိေတြ႕လာၿပီး လာနိူးေနသည္။
"ပါပါး...ထေတာ့...ထေတာ့"
"ဟင္....ယူရီနိူးၿပီလား"
လိုင္လိုင္းအိပ္ရာနိုးလာေတာ့ ေဘးကေမာင္ကမရွိေတာ့ပါ။
ဖုန္းဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ ေမာင္ပို႔ထားတဲ့
Messageေလးေတြတန္းစီလို႔
အၿပဳံးလွလွေလးကို ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္ ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အသဲပုံေလးကိုနိုပ္ကာျပန္ပို႔လိုက္သည္။
ေမာင္ကေျပာတယ္...သူ႕ကိုခ်စ္ပါ ယုံၾကည္ေပးပါတဲ့ေလ
အိပ္ရာနိူးေတာ့ မနက္၉နာရီပင္ျဖစ္လို႔ေနၿပီ
မေန႕ကဝယ္ထားတာေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ရ
မည္ေၾကာင့္္ ျမန္ျမန္သာျပင္ဆင္ၿပီး
ထမင္းစားခန္းသို႔....
"ပါပါး....ယူရီဗိုက္ဆာတယ္"
စိတ္ေတြအရမ္းေလာေနလို႔ထင္သည္
မနက္စာစားဖို႔ပင္ေမ့ေနသည္အထိ
"ပါပါး...ေကြၽးမယ္ေနာ္ ယူရီခုံမွာထိုင္ေစာင့္ေန"
ယူရီကို မနက္စာျပင္ဆင္ေကြၽးၿပီး
တာနဲ႕ ေမာင္ညက်ျပန္လာရင္ မိသားစု
ညစာေလးအတူစားၿပီး ေပ်ာ္ၾကမည္ဟု
အေတြးနဲ႕တင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနမိသည္။
ယူရီေလးကို စာျပလိုက္ မီးဖိုခန္းထဲအေျပးဝင္လိုက္ျဖင့္ မေမာအား မပန္းအားပါ။
မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ လိုင္းေပၚကရွာ
ထားသည့္ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္း
တို႔ကိုလဲျပင္ထားသည္။
ေမာင့္အႀကိဳက္ ပန္ကိတ္လဲလုပ္ထားေသး
သည္မို႔ ေမာင့္ခ်ီးက်ဴးစကားကို
ၾကားခ်င္လွပါၿပီ။
ျမန္ျမန္မိုးခ်ဳတ္ရန္သာေစာင့္ေနမိသည္။
ေန႕လယ္ ၂နာရီ...... ေမာင္ျပန္လာဖို႔အခ်ိန္ပိုင္းသာလိုေတာ့သည္။
ညေန ၅နာရီ ေမာင္ျပန္လာဖို႔ နာရီပိုင္း
သာလိုေတာ့သည္။
YOU ARE READING
မြေစာပင်လို သူ(Completed)
Short Storyအိမ်မက်တွေကို ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ ညကောင်းကင်ပြာပြာနဲ့ ကြယ်လေးတွေကပြောတယ် ထိုလူသားကိုဆက်ဆွဲထားပါတဲ့... ကျွန်တော်မျက်ရည် တွေကိုသိတဲ့ ခေါင်းအုံးလေးကပြောတယ် ထိုလူသားကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ပါတော့တဲ့..... ဘက်လိုက်တဲ့ကံတရားကို ပြန်ပြောင်းရန် နည်းဟူသည် ရှိပါမည်လော...
