မြေစာပင်လို သူ(Completed)

part.11(zaw)

ဒီမနက္ေစာေစာနိုးေနသည့္မ်က္လုံးေၾကာင့္
အိမ္အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္မိေတာ့ တေဖြးေဖြး
က်စျပဳေနတဲ့ ႏွင္းမႈန္ျဖဴျဖဴတို႔က အခ်ိန္ေတြ
ျမန္ဆန္စြာကူးေျပာင္းေနေၾကာင္း ျပေနသည္။

ေအာ္ လူေတြလူေတြ အခ်ိန္ဆိုတာႀကီးကို
မေၾကာက္မ႐ြံ ယုံစားခ်စ္ေနၾကသည္ပဲ
အစဥ္သင့္ရွိေနသည့္ ေကာ္ဖီေအးစက္စက္
ကိုယူကာ...
ႏႈတ္ခမ္းထက္ေတ့ၿပီးေသာက္ရင္း
ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာေလးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္
သည္။

ထြက္စျပဳရန္ျပင္ေနသည့္ ေနမင္းႀကီးကို
ေျမျပင္ေပၚက ႏွင္းမႈန္ေလးေတြက ဒူးေထာက္ခစားလို႔ေနၿပီ....

ေနမင္းႀကီး ထြက္လာတာနဲ႕ ခ်က္ျခင္းကြယ္ေပ်ာက္သြားေပးရမည့္ ႏွင္းမႈန္ေလးေတြက ေခတၱမွ် ခိုကပ္ေနခြင့္ေပးရန္ အသနားခံေနသည္။

ထိုျမင္ကြင္းလွလွက လိုင္လိုင္း လက္က
ေမႊးညွင္းႏုေလးေတြကို ေထာင္ထသြားသည္အထိ ၾကက္သီးထေစသည္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ခိုကပ္ေနရဖို႔ ဒူးေထာက္ခြင့္ေတာင္း
ေနခဲ့သည္မဟုတ္လား.....

လိုင္လိုင္းမ်က္ဝန္းညိုညိုက ေအးစက္စက္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးၾကည့္ကာ
သူ႕ႏွလုံးသားသည္လဲ ေအးစက္လို႔....

လက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီေအးစက္စက္ကို ေသာက္ရင္း
ပူႏြေးခဲ့တဲ့သူ႕ႏွလုံးသားတစ္ခုဟာလဲ
ထိုေကာ္ဖီခြက္ေလးကဲ့သို႔ ေအးစက္လ်က္

ထိုေကာ္ဖီေအးစက္စက္ကို ျပန္ႏြေး
မေသာက္ခ်င္ေတာ့ပါ။

..........................................................

ယူရီေလးကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးၿပီး အျပန္ေတာ့ ေန႕လည္စာအတြက္ ေကာ္ဖီဆိုင္မွာသာ
ေကာ္ဖီခါခါး တစ္ခြက္မွာေသာက္ၿပီး
မ်က္လုံးေထာင့္တေနရာ ကရင္းႏွီး ေနတဲ့
ပုံရိပ္ေလးက.... ေမာင္

ဆိုင္ရဲ႕ ေထာင့္က်က်ေနရာက ထိုစုံတြဲ
ေျပာရရင္ ေမာင္နဲ႕ ပါလီ လူၾကားသူၾကာယမေရွာင္ ပလူးေနၾကျခင္းပင္...