လိုင္လိုင္းအခုထိအိမ္ျပန္မေရာက္ေသးပါ။
တခ်ိန္ခ်ိန္ျဖစ္လာမဲ့ ျပသနာကို အခုေတာ့ေရွာင္ေျပးေနမိသည္။
ေတာ့ပူကီဆိုင္ကထြက္လာၿပီး
ပန္းၿခံကထိုင္ခုံေလးမွာ ထိုင္ေနမိသည္မွာညေန၅နာရီပင္ျဖစ္လို႔ေနၿပီ...
ထိုမွသာသမီးေလးကိုသတိရၿပီး
စက္ပိတ္ထားသည့္ဖုန္းကိုဖြင့္ကာ
ေက်ာင္းကိုဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ဒယ္ဒီနဲ႕ျပန္သြားသည္ဟုသိရသည္ေၾကာင့္ ေတာ္ပါေသးသည္။
သို႔ေသာ္သတိမထားမိလိုက္သည္က
ေမာင္ဆိုတဲ့ အနီေရာင္ missed call ေတြက
တစ္သီတတန္းႀကီးပင္
"ဟူး..ေမာလိုက္တာ..အာ ဒီမွာထိုင္လို႔ရမလားဗ်"
"ဟုတ္ကဲ့..ရပါတယ္"
ငူငူငိုင္ငိုင္ထိုင္ေနသည့္ လိုင္လိုင္းအနား
Bodyေတာင့္ေတာင့္နဲ႕ အားကစားဝတ္စုံဝတ္ထားသည့္ လူတစ္ေယာက္လာထိုင္သည္။
"မင္းက ကိုရီးယားလား?"
"အာ...ဟုတ္ပါတယ္"
"ဒီမွာေနတာလား?"
"ဟုတ္ကဲ့"
ထိုလူက စကားစကာ မိတ္ဖြဲ႕လာသည္မို႔အလိုက္သင့္ျပန္ေျဖေနလိုက္သည္။
ပန္းၿခံ ထဲက ထိုင္ခုံေလးျဖစ္လို႔ ႏွစ္ေယာက္
တတြဲထိုင္ေနသလိုလိုထင္ရသည္။
"သိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာလား..လိုင္လိုင္းကို"
ထိုစဥ္ ရင္းႏွီးေနသည့္အသံပိုင္ရွင္
ေျပာရရင္ေမာင့္ အသံၾသၾသ ကိုအေနာက္ကၾကားလိုက္ရသည္။
ပိုေသခ်ာသြားသည္က လိုင္လိုင္းကို ဟူသည့္နာမ္စား ကိုတင္းမာစြာ အံႀကိတ္ေျပာလိုက္ျခင္းပင္..
လက္ကေနေစာသ့္ဆြဲျခင္းခံလိုက္ရသည္ေၾကာင့္ လူကမိုက္ခနဲပင္ျဖစ္သြားရသည္။
"သမီး ကိုေတာင္ေမ့တဲ့အထိလား"
"ေမာင္........ေမာင္လာေခၚၿပီ...ေမာင္လြမ္းေနခဲ့တာ"
YOU ARE READING
မြေစာပင်လို သူ(Completed)
Short Storyအိမ်မက်တွေကို ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ ညကောင်းကင်ပြာပြာနဲ့ ကြယ်လေးတွေကပြောတယ် ထိုလူသားကိုဆက်ဆွဲထားပါတဲ့... ကျွန်တော်မျက်ရည် တွေကိုသိတဲ့ ခေါင်းအုံးလေးကပြောတယ် ထိုလူသားကိုစွန့်လွှတ်လိုက်ပါတော့တဲ့..... ဘက်လိုက်တဲ့ကံတရားကို ပြန်ပြောင်းရန် နည်းဟူသည် ရှိပါမည်လော...
