Mafyanın Bakıcısı

Mafyanın Bakıcısı -1

Defne ' den;

Bir gün hastaneye ambulans ile hasta getirdiler ama getirmek ne kelime başbakan gelse o adamın yanında sönük kalırdı o derece herkes etrafında kul köle olurken ben sadece etrafında dağ gibi görülen adamlara bakar kaldım hepsi bir ağızdan " abi iyi olacaksın abi! ' diye bağırırken sedyeye yatırdırlar sanırım abileriydi ve görünüşe göre çok değerliydi onlar için " saygı değer abileri...

Hocaya doğru gelen siyaha bürünmüş adamlardan biri yaklaştı ve dedi ki;

" Abi yaşamasa sizin vadeniz de bugün bitecektir Azrail ' den mesaj geldi."

" Anlamad ım?'" sesi kısılırken siyaha bürünmüş adam konuşmuştu.

" Kurşunu anlının tam ortasına yerleştirince anlarsın doktorrr ."

Eliyle tabanca yapıp doktorun anlından vuruldu ağızıyla fon müziği yaparak.

Sakin bir tavırla hastanenin içine girerken bende hocamın yanına yaklaştım.

Hoca demek gelmiyordu içimden ama hocamdı işte sevdiğim adam hocamdı ve ben hiç bir şey yapmazken onu sadece uzaktan seviyordum ela gözlerini , kendinden emin oluşunu, aletleri tutarken biçimli ellerini, gülüşünü davranışlarını;

Kendi karanlık dünyam 'dan ayırıp kafamı sağ sola sağladım arkasında bilmem kaç dakika durduğumu hiçe sayarak.

Elimi omzuna atıp.

" Hocam?"

Bana döndü kireç rengini aratmayan yüzü ile;

" E-e efendim?"

" İyi misiniz yüzünüz bembeyaz oldu?"

" İyiyim sad-ece ben neyse hadi gidelim ölüme (!)"

' Ölüm(!)' Sözcüğünü kısık sesle söylemişti ama duymuştum ne olmuştu bu adama böyle birden bire?

Hastanenin acil servisine giriş yaptığımızda hastanın yakınları terör estiriyordu her bir yandan.

" Abi yaşamasa kimse yaşamayacak lan!" Kovboy halinde silahları havaya sıkacakken koştum onlara doğru.

" Ne yapıyorsunuz siz kendine gelin lütfen burası bir hastane?!"

" Evet hastane ve biz hastaneleri sevmeyiz ateş!!!"

Deyip önde duran adamın sesiyle havaya sıktılar hep birlikte . Ben daha ne olduğunu anlamadan silahların namlusundan su tanecikleri çıkmıştı.

Bu gerçeği andırmayan tıpa tıp aynısı olan silahlar su tabancasıydı.

Gülerek su tabancalarını indiklerinde bellerine yerleştirirken asıl gerçek silahları gördüm bunlar hiçte tekin insanlar değildi hem de hiç!

" Defne Topal sen misin bacım?"

Bu devirde ' Bacım ' kelimesi ne biçim insanlar var ya?!

" Evet benim sakıncası mı?"

Belli belirsiz bir gülüşle " abi seni bekliyor bacım buyur." Deyip eliyle geçmemi beklerken bir soluğundaki adam odanın kapısını açıp kafasını uzattı.