ARAF(Tamamlandı)

~19~Döl Mendili

Koşuyor, koşuyor ve koşuyordum.Arkamdan Aslan'ın koştuğunu ve bağırdığını duyuyordum.Ama duramazdım.

Ağlıyordum.Birinin beni ağlarken görmesini istemiyordum.Ve yalnız kalmak, yapayalnız olmak istiyordum.Kalbimin kırılmasından bıkmıştım.Ne geliyorsa hep diğerleri yüzünden geliyordu.Ben hep o diğerlerini seviyor ve önemsiyordum, onlarsa üstüme basıp geçiyordu.

Söz vermemiş miydim kendime?15 yaşımda ilk kez bir çocuğa aşık olduğumda ve ona aşkımı itiraf ettiğimde yediğim yumrukla, söz vermemiş miydim kimseyi bu kadar sevmeyeceğime?

Aptaldım işte!İdiot!Stupid!

Kendi kendime söverken ciğerlerimde daha fazla nefes kalmamıştı.Durdum.Göğsüm kavruluyor, yüzüm soğuktan yanıyordu.Hafifçe eğilip ellerimi dizlerime koydum ve derin bir soluk aldım.Dilim bir köpek gibi dışarı çıkmış, gözlerim ağlamaktan dedemin kıçı gibi kurumuştu.

(Affet beni dede senin kıçın çok yaş'tı.Off ne saçmalıyorum!)

Beynimin erimiş olduğunu anlayarak dinlenmem gerektiğini fark ettim ve hemen olduğum yere oturdum.Başımı avcuma yaslayıp az önceki sürtük hallerimi düşündüm.Güneş haklıydı.Onu istemiş ve altında inlemiştim.

Sürtük bile değildim ben, sevildiğimi zannetip altına yattığım adamın döl mendiliydim.İhtiyacını karşılamış ardından kendini ben Romeo değilim diyerek temizleyip döllerini bana silmiş, beni boş hayaller kurmakla suçlamış sonra da buruşturup atmıştı.Kesinlikle döl mendiliydim.

Aslan'ın kesik nefeslerini ve yavaşlayan adımlarını duyduğumda dönüp ona bakmadım.Onun orada ne işi vardı bilmiyordum.Ve peşimde dolanmasını da istemiyordum.

-Aras?

Dedi endişeli bir sesle.Belki de Aslan beni önemsiyordu?

Ya ne saçmalıyordum!Kimseye güvenim kalmamıştı.

-Ne?!

Diye bağırdım sertçe.Başıma dikilmiş kısık gözlerle bana bakıyordu.

-İyi bir koşucusun.Ve neden benden bu kadar kaçtın merak ediyorum.

Dedi.Şakayla karışık.Gözlerimde yaş kaldıysa silmek için parmaklarımı kullandım.Eh en azından yaşlarım dinmişti.

-Sadece yalnız kalmak istedim.Sen niye peşimden zinciri kopmuş köpiş gibi koşturdun ben de onu merak ediyorum.

Gözlerimi ona çevirmedim.Laflarım bir patrona edilebilecek laflar değildi.Fakat şu 'Efendim' kelimesinden sıkılmıştım ve o bana sen diyebiliyorsa ben de ona derdim!Ve Aslancığa köpiş dedim, evet!Kedicik kesinlikle sinirlenecekti.

-Çünkü seni yalnız bırakmak istemedim.Sabah olmak üzere.Seni Siyah'a bırakayım.

Vay, sinirlenmemişti!

Dizlerimi kendime çekip iç geçirdim.

-Ben daha fazla senle çalışmak istemiyorum.Casusculukta oynamayacağım.İlk maaşımı da en kısa sürede geri öderim, merak etme.

Aslan bir süre sessiz kaldı ve sonunda konuştu.

-Çabuk pes ediyorsun.Bu benim tanıdığım Aras değil.Sana güvendim, onu boşa mı çıkaracaksın?

Bir anda tam da karşıma yere oturduğunda gözlerim kocaman açıldı.Aslan Akel pahalı İtalyan takımlarıyla, kaldırımlarda!

Mükemmel bir haber başlığı olurdu.

-Kimse sana bana güvenmeni söylemedi.Ve pes etmiyorum, sadece bu işlerden sıkıldım hayatım  aksiyon filmine dönüştü.

Gözlerimi bı sefer onun gözlerinden kaçıramadım.Yıkılmıştı .