23.03.2019 (TEXTING)

XXVI.

Hafif acılar konuşabilir ama derin acılar dilsizdir. 

''Beni aramaktan ne zaman vazgeçeceksin Ahlat? ''

Bıkkınca söylediğim cümleye karşı güldü.

''Senden vazgeçmem. ''

Bu sefer gülen bendim.

''Sana inanmamı beklemiyorsun herhalde. Ben sana iki kez inandım. İkisinde de aynısını yaptın. ''

Duraksadı.

''Bu sefer yapmayacağım. '' 

Köpek gibi pişmandı.

''Yaparsın. '' dedim net bir dille. 

''Sana güvenmiyorum. ''

Derin bir iç çekti. 

''Beni seviyorsun. '' dedi.

İşte ben de bundan pişmandım. 

''Seviyorum. '' diye itiraf ettim. 

''Ama sen sevmiyorsun. '' diye devam ettirdim. 

İnkar etmedi. Bir şey de demedi. Sustuk. Her saniye kalbim daha da ağırlaştı. Dilim lal oldu. Telefondaki cızırtı git gide büyüdü. Onun kalbi benim için hiçbir zaman atmadı. O kocaman kalbine bir beni sığdıramadı.