love will tear us apart ➵ lee jeno✔️

12

12: ❝Memories❞

"... Değil mi, Flora Park?"

"Ne?" diye sordu Flora, dalgın bakışlarını duvarların çekerek.

Karşısındaki adam, gözlüklerini düzelterek gözlerini devirdi.
"Yalnızca burkulmuş bileğinizi zorlayarak kırdığınız yetmiyormuş gibi zaten iyileşmeyen bir bileğin üzerine basmak yeterince tehlikeliyken bir de o hâlde dans etmişsiniz. Tüm ağırlığınızı tek bir bileğinize verirseniz o kırık bacağın hâli ne olur, biliyor musunuz? Bir daha asla dans edemeyeceğini biliyorsunuz, değil mi?"

Doktor Jeon, öfkeyle karşısındaki genç kıza bağırırken, Flora'nın aklı ise çok farklı bir yerdeydi.

"Elbette öyle bir şey olmayacak, dans etmeyi yalnızca ufak bir sakatlanma yüzünden bırakacak değilim."
Kaşlarını hafifçe çattı.
"Yeterince iyi değildim, canımın acısını bastırmayı denedim ama beceremedim. Umarım bu bize pahalıya mâl olmamıştır..." diye mırıldandı, saçlarını sıkıntıyla karıştırarak.

O sırada ayağa fırlayan Daphne, kızın suratına bir tokat geçirdi ve kardeşini omuzlarından tuttuğu gibi sarsmaya başladı.
"Kafayı mı yedin, deli sürtük? Duymuyor musun? Hayatını mahvettin, duymuyor musun?"
"Bayan Park, lütfen sakin olun." dedi Doktor Jeon, Daphne'yi Flora'dan ayırmaya çalışırken.
Daphne ise yerinde tepinerek kıza bağırmaya devam ediyordu.

"Bu ufak bir sakatlanma değil, eğer inat etmeyi kesip de seni hastaneye götürmemize izin verseydin, lanet sahneye bir kereliğine çıkmaktan vazgeçseydin belki olabilirdi ama şu an, şu konumda, bu basit bir sakatlık değil!"

Ağlayarak kardeşine ulaşmaya çalışan Daphne, ayaklarını yere vurdu.

"Sahneye çıkamazsın!"

"Sahneye çıkamazsın!"

Daphne Park sesiyle tüm evi inletirken, kendisini banyoya kapatmış Flora Park ise üzerindeki kıyafetlerini sanki hiçbir şey yokmuş gibi çıkartmaya başladı.

O gün koreografiye çalışmaya sonunda başlamışlardı ve Flora koskoca bir yılın ardından ilk defa dans etmişti. Eskisi kadar esnek değildi, paslanmıştı fakat hâlâ fena sayılmazdı. Sakat olmasına rağmen hâlâ Daphne'yle yarışabilecek ya da Jeno'nun yanında daha çok parıldayabilecek kadar iyiydi. Sol bileği deli deli gibi zonkluyordu ve şişmeye başlamıştı, yine de Jeno bile kızın acı dolu ifadesini fark etmemişti. Geçen sene acısını o kadar çok gizlemek zorunda kalıyordu ki artık profesyonelleşmişti.

Yine de sakat bileği yüzünden dönüşlerini hâlâ eskisi kadar iyi yapamıyordu çünkü normalde yaptığının aksine sol ayağının değil, sağ ayağının üzerine düşerek kendisini korumaya çalışıyordu fakat bu da ona dengesini kaybettiriyordu.

"Aç kapıyı!" diye bağırdı Daphne, banyonun kapısını yumruklamaya başlarken.
Flora, göz ucuyla arkasında kalan kapıya baktı ve kendisini daha fazla ayakta tutamayarak yere attı.
"Senin patenci çocukla buluşman gerekmiyor mu?" diye bağırdı Flora, onu başından savmak için.
Daphne alayla güldü ve kapıya bir tekme geçirdi.
"Jeno'ya kızıyordum ama haklıydı, biliyor musun? Aptalın tekisin! Korkak aptalın tekisin hem de, sırf insanlara zayıf görünmekten korktuğun için sanki sakatlanmak ayıp bir şeymiş gibi herkesten lanet bileğini gizliyorsun! Sakat olma uğruna yapılacak şey değil bu!" diye bağırdı, gözleri dolmaya başlarken.

Kardeşi sonunda dansı, soğuk banyo zemininde ağlayarak uyuya kaldığı gecelerle birlikte tamamen bırakmışken şimdi yine her şeye yeniden başlıyorlardı.