pygmalion // kji

rude boy

*Fici çoğunuzun unuttuğunu biliyorum çok üzgünüm... Umarım seveceğiniz bir bölüm olur*

Jongin başvurduğu üçüncü dans okulundan çıkıyordu. Öğretmen olarak hiçbir deneyimi olmadığı için onu işe almak istemiyorlardı, bunu tamamen anlayıp saygı duysa da kötü hissediyordu içten içe. Kimse ona şans vermezse tecrübesi nasıl olacaktı?

Canı sıkkın bir şekilde bardaki işine gitmeden önce hazırlanmak için evine doğru yol aldı. Bir şekilde para kazanması gerekiyordu bu nedenle ce henüz istifa edememişti. Kendini bir başarısızlık abidesi gibi görmekten kendini alamıyordu. Sevdiğini bulmak için herhangi bir adım da atamamıştı. Taemin ile tanışması ona seçenekleri hakkında fikir vermeye başlamıştı yine de.

Eğlenceli bir adamdı Tae. Barda onun yanına geliyor, sohbet edip onunla ilgileniyordu. Asılmadan ya da cıvıklaşmadan birinin onunla konuşması epey hoş geliyordu Jongin'e. Sadece kendi anlatmıyor aynı zamanda dinliyordu da. Bu pek sık karşılaştığı bir özellik değildi. Onunla beraber oyunlar oynayabiliyor, dışarı çıkıp gezebiliyor ve en önemlisi gülebiliyordu.

Jongin henüz yolun en başındayken sevdiği adamı bulduğunu düşünmüyordu lakin Taemin fazlasıyla aklına girmeye başlamıştı. Bazen geri kalan her şeyi unutup onunla takılmak kendini iyi ve rahatlamış hissetmesine sebep oluyordu. Adeta tüm yüklerinden kurtulup hayatın sorumluluklarını unutuyordu.

Eve girdiğinde üstündeki gömleği ve keten pantolonu çıkartıp onun yerine gri bir tişörtle siyah kot pantolonunu geçirdi. Bar için resmi olmasına gerek yoktu. Tüm gece çalışacaktı ve rahat olmak istiyordu. Başında doğru düzgün gece uykusu alamadığı için bir ağrı vardı. Sıcak hava ona nefes aldırmıyordu, bunalmıştı. İşe gitmeye dair en ufak bir arzusu dahi yoktu.

Yaklaşık yarım saati vardı yetişmek için. Koltuğuna uzanıp bomboş bir şekilde tavana bakmaya başladı. Terlememek için tüm camlarıyla kapılarını açmıştı. Tekrar üstünü değiştirecek gücü yoktu. Bir müddet yüzüne değen rüzgar dışında hiçbir şey düşünmedi. Lakin her insan gibi onun da aklına en çok özlediğinin düşünceleri dolmaya başlamıştı bir süre sonra.

Beraber geçirdikleri zaman çok da uzakta değildi. Bir ay olmuştu sadece. Yine de bazı anılar silikleşiyordu. Jongin'in en çok korktuğuydu bu. Sevgilisini unutmak istemiyordu. Gördüğünde tanıyabilmek, onu herkesin içinde bulabilmek istiyordu. Öyle bir lanetti ki bu kimse yardımcı da olamıyordu. Kendi başına çözmesi gereken bir meseleydi.

Ona yardımcı olması gerekenleri unutmuştu.

Yixing yakın gelecekte Jongin'in yapabileceği seçimlerin bir listesini çıkarmışken Jun hangi yolların ikisinin kaderini birleştirebileceği üzerine varsayımlarda bulunuyordu. Luhan Taemin'in yanındaydı ve Sehun da ona göz kulak olmak için uzaktan izliyordu. Böylece hesaplama işi ikiliye kalmıştı. Elindeki dosyaya bakıp iç çekti Jun. Beyaz kanatları aşağı düşmüştü hayal kırıklığıyla.

"Yakın zamanda birbirlerine gelemeyecekler. En ufak bir ihtimal dahi yok."

"Taemin çoktan Jongin'in aklını karıştırmaya başladı. Tek arkadaşı olduğu için uzaklaştıramıyoruz da."

Düşünceli bir şekilde kağıtları bıraktı masanın üstüne. Aklından geçenler onu korkutuyor ve olmaması için elinden geleni yapmak istiyordu lakin öyle güçlü bir şeytan büyüsüydü ki bu olanlar, müdahale güçleri çok zayıftı. Taemin iyi bir çocuktu aslında, eğer ortada bir lanet olmasaydı Jongin için iyi biri olabilirdi. Fakat onun laneti eğlence düşkünü oluşuydu.

Luhan aslında Jongin'i tam da zayıf noktasından vurmuştu. Zordu onun gibi birini bulması küçüğün. Yanında destek olup elini tutacak birine ihtiyacı vardı ancak canını da sıkmamalıydı. Ahlaklı olmayı öğütlememeli, yalnızca kalbini takip etmesini söylemeliydi. Hayat ne yazık ki bu şekilde işlemiyordu ve her şeyin bir doğrusu ile yanlışı vardı kişi için. Seçimler yapılmalı, bir yerde sorumluluk alınmalıydı. Jun bunları düşünüp içini karartıyordu. Bir yandan Jongin'in iyi olmasını, istediği işi yapmasını istiyor, bir yandan da sadece kalbinin akışına kapılmasına engel olmaya çalışıyordu.