BAŞLANGIÇ

~17.Bölüm~

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba!
Nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir.
Öncelikle sizlerden bu mesafe ve süre için özür dilemek istiyorum. Gerçekten özür dilerim.
Ancak kişisel olarak hayata atılmamın ve bunlara adapte olmamın verdiği sebeplerden dolayı buraya adapte olamadım. Ancak her zaman bir yanım eksik oldu ve burası hep aklıma geldi. Gerçekten emek vererek üzerine düşünerek kurduğum hikayemi elbette eksik bırakmayacaktım. Geldiğimde ise hala okunduğunu görmek bana hızlı bir güç verdi.
Hala burada olup bekleyip okuyacak herkese sonsuz teşekkür ederim.

Umarım buradasınızdır ve umarım beni affedersiniz.
Umarım bundan sonra sık sık bir arada oluruz. Elimden geldiğince yeniden hızlıca yazıp sizlere bölümleri getirmek istiyorum ancak sizlerde lütfen oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin. Bizler için en önemli şey sizden gelen geri dönüşler oluyor.

Beni merak edenler ve takip etmek isteyenler için iletişim halinde olabileceğim hesabımı bırakıyorum ;
Instagram/ _dilanharmanci

Burada olduğunuz için tekrardan teşekkür ediyorum. Sizlere uzun bir bölüm getirdim. Umarım beğenirsiniz. Geri dönüşlerini bekliyorum. Sizleri çok özledim.
❤️🌸

Odadan kenarda duran siyah çantayı alıp çıkan kadın adamı arkasında bırakmıştı. Zaten yanında olduğunda dengesini bozuyordu. Bir de kararsızlığı sinirlerini oynatıyordu. Bu yüzden çıkıp salona gelmişti ve telefonunu çantanın içine atmıştı. Yanında ne parası vardı ne de başka bir şeyi...

Derin bir nefes alıp elini alnına götürdüğünde gelen ayak sesleri ile elini çekip yavaşça arkasını dönmüştü. Elindeki kendisine vereceğini düşünmediği ceket ile gelen adam belirli bir mesafe koyarak kendisine uzatmıştı.

"Hava soğuk. Giy şunu."

Düşünceli halini sinirleri ile başka duyguları birbirine karıştırırken ahşap zeminde çıkan topuk sesleri ile birkaç adım ona doğru giderek elindeki ceket hızlıca almıştı. Gözlerine bakmayan adam kapıya doğru ilerlerken kaşlarını çatıp ceketi sinirle omuzlarına almış ve peşinden yürümüştü. Bir eli ile ceketin önünü soğuk havaya siper etmeye çalışırken birazdan yeniden yağmurun başlayacağı kesindi. Çünkü yeni durmuştu ve yerler fazlasıyla ıslaktı.

Yürüme yolu olsa da önünde birikmiş olan geniş çamur birikintisi adımlarını durdurmasına neden olmuştu. Normal zamanda olsa hızlıca geçebilirdi ancak geniş bir adım atsa kayabilirdi ve bu bi felakete neden olurdu. Dikkatli geçse ve becerse, ayakkabısı kesinlikle mahvolurdu. Sıkıntılı bir nefes verirken önünde durduğu çamur birikintisine çaresiz bir bakış atarak başını kaldırmıştı. Kerem arabanın yanına varmak üzereyken onu es geçerek, arabanın kendisine doğru olan tarafında, elleri önünde dimdik bekleyen adama doğru yardım bekleyen bir şekilde seslendi. Kerem'e seslenmeyecekti!

"Rica etsem yardımcı olur musunuz?"

Adamın başının kendisine dönüp halini görmesi ile hafifçe tebessüm etmeye çalışırken arabanın yanına varmış olan adam da durup bedenini kendisine çevirmişti. Ona kısa bir bakış attığında yüzündeki tebessümü silmişti.

Koruma başını kendisinden arabanın yanında duran patronuna çevirdiğinde izin isteyerek bekliyordu. Zeynep inanamayarak bakarken bunu sesine yansıtarak bir elini yanına doğru açarak yeniden konuşmuştu.

"Ciddi misiniz? Yardıma ihtiyacım var diyorum, neden ondan izin bekliyorsun ki?"

Kerem olduğu yerde derin bir nefes aldıktan hemen sonra adamına dönüp başıyla işaret yapmış ve adam evin diğer tarafına doğru beklemeden ilerlemişti.