უხეში 2

თავი 8

-დათუჩააა.-ვიკივლე და მას შევახტი...
ღმერთო როგორ მომენატრა.
-როდის ჩამოხვედი იდიოტო...-მისგან ჩამოვხტი და თავში ხელი წამოვარტი.
-გუშინ ღამე გოჭოო.იცი როგორ მომენატრე?მითხრა და გაიღიმა.
-მეეც ძალიან.-მივუგე და კიდევ ერთხელ მოვხვიე ხელები.
სწორედ ახლა გამახსენდა რომ სკოლის კაფეტერიაში ვიყავით.გარშემო რომ მიმოვიხედე ყველა ჩვენ გვიყურებდა.მე კი მხოლოდ ერთ ადამიანს ვუყურებდი, რომელიც სკამიდან წამოხტა და კაფეტერია დატოვა.ყურადღება აღარ მივაქციე და კარლასთან დავბრუნდით.
-კარლიტო გახსოვ რომ გიყვებოდი ჩემს არაბიოლოგიურ ძამიკოზე?აი ისიც.fრედ გაიცანი კარლა.კარლიტ გაიცანი fრედი.-ერთმანეთს წარვუდგინე და შოკოლადის ფილა პირში მოვითავსე და გემრიელად ვუკბინე.fრედის ჩემი დანახვა და ხარხარი ერთი იყო.
-რა გაცინებს?-პირგამოტენილმა მივუგე.
-არასდროს შეიცვლები გოჭო.-გამეკრიჭა.
-კაი ერთი.-მეც გავეკრიჭე.კარლა და შტერუკელა მარტივად დამეგობრდნენ და საერთო ენა გამონახეს როგორც ჩანს, რადგან იმდენს საუბრობდნენ რომ თავი ამტკივდა.ბუნებრივმა მოთხოვნლებებმა როგორ ყოველთვის უდროო დროს იცის ხოლმე გამოჩენა.რის გამოც საპირფარეშოში გავედი.

შარვალს ვიწსორებდი,როდესაც ჩემს ფეხებზე სისხლი დავლადნე.დღები დავთვალე და ღმერთო ეს საშინელი პერიოდი,რომელიც გოგოებს თვეში ერთხელ ემართებათ.ვერ ვიტან ამ ბუნებრივ ციკლს ეს ხომ უხასიათობის და მუდამ ჭამის მოთხოვნილებეს იწვევს ჩემში...

ხელებს ვიბანდი, როდესაც საპირფარეშოს კარები რასაც ქვია შემოინგრა.იქიდა კი გაცხარებული დენი შემოვარდა, რომლის ყავისფერი თვალები ნაპერწკლებს ყრიდა, ხელებზე კი ვენები დასჭიმვოდა, ზუსტად ისე როგორც მამაჩემს.
ჩემთან ახლოს მოვიდა შემომატრიალა და გაბრაზებულმა დამხედა.მის ამ საქციელზე მხოლოდ თვალები ავატრიალე და ხელსახოცით სველი ხელები გავიმშრალე.
-რა გინდა?!-მივუგე უხეშად და ვეცადე მისი ხელები წელიდან მომეშორებინა.
-მე რამინდა?მეგონა შენს სახლში მომხდარის მერე ერთმანეთთან კარგი თუ არა ნორმალური ურთიერთობა გვექნებოდა.შენ კი შენ...-სიტყვებს ვერ აბავდა ერთმანეს.გულის სიღრმეში კი მესიამოვნა ის ფაქტი რომ მას ჩემთან დაახლოება სურდა.
-მე რა?--მივუგე და თმა ყურს უკან გადავიწიე.
-ის რომ ვიღაც ბიჭებს ახტები!-თქვა და იქვე პატარა ხელსაბანზე რომელიც არ ფუნქციონირებს შემომსვა და როგორც ყოველთვის ჩემს ფეხებს შორის მოთავსდა.
-დაა შენ რა პრობლემა გაქ?-ვკითხე და ეშმაკურად გავიღიმე.ვიცი რომ ეჭვიანობს, მაგრამ ვერ ვხდები რატომ.
-რას ნიშნავს რა პრობლემა მაქვს?
შენ ჩემი ხარ,მხოლოდ ჩემი და არავის აქვს იმის უფლება რომ შეგეხოს.-მითხრა და ბაგებზე დამეწაფა.რათქაუნდა ავყევი,მაგრამ რომ გავიაზრე სად ვიყავით ხელები მკერზე დავაწყე და გავწიე.
-თვითონ თუ ხვდები რა სისულელებს მეუბნები?-ვიკითხე და მას მივაჩერდი.რას ნიშნავს ჩემი ხარ და სხვისი არა.
-კი ვხვდები.-მომიგო და ისევ დამეწაფა ბაგებზე.
-დენ..სკოლაში..ვართ.-კოცნებს შორის ამოვილაპარაკე.
მომშორდა და კმაყოფილი სახით შემომხედა.
ვიგრძენი თუ როგორ მიუყვებოდა ფერებ-ფერებით მისი ხელი ჩემ ბარძაყზე,მაგრამ არა!უნდა შევაჩერო მე ხომ ციკლი მაქვს.მის ხელი მოვიშორე.
-რა ჯანდაბაა!-გაღიზიანებულმა მომიგო.
-ჯერ ერთი სკოლაში ვართ, მერე მეორეც მინსტ...-ღმერთი ეს როგორ წამომცდა.ხელები პირზე ავიფარე და თვალები დავხუჭე.
მისი ჩაცინების ხმა გავიგონე თუ არა თვალები გავახილე და მის ეშმაკურ ღიმილს შევეგებე.
-ააი ახლა მივხვდი თუ რატომ ხარ ასე უხასიეთოდ.-მითხრა და ლოყაზე მაკოცა.ვიგრძენი თუ როგორ ავხურდი შინაგანად.ახლა კი დარწმუნებული ვარ წითელი ფერი დამკრავს.
-ეი პატარავ არ უნდა გრცხვენოდეს, ჩემი მითუმეტეს.-მომიგო და ლოყებზე ხელები დამაწყო.
-საიდან მოიტანე რომ მრცხვენია?-გაეცინა.
-აბა სულ წითელი რატომ ხარ?-თვალები ცრემლებით ამევსო რის გამოც თავი დავხარე.ჩემი ეს საქციელი შეამჩნია თუ არა მაშინვე დასერიოზულდა და ხელით თავი ამაწვენია.არც მე ვიცი რატომ ვტირი ღმერთო შენ მიშველე.
-კარგი ხო მაპატიე.-მომიგო და ცხვირზე პატარა კოცნა დამიტოვა.მერე კი გულზე ამიკრო.მეც მოვხვიე ხელები.ესე ვიქნებიდით ალაბათ საათები,რომ არა ზარის ხმა.გონს მოვეგე თუ არა მაშინვე ჩამოვხტი ხელსაბანიდან.
-დღეს გამოგივლი.-საპირფარეშოდან უნდა გავსულიყავი,როდესაც მისმა სიტყვებმა შემაჩერა.
-გამომივლი?-ვიკითხე დაინტერესებულმა და მისკენ მივბრუნდი.
-ხო მინდა რაღაც გაჩვენო.-იმედიანი თვალებით მომჩერებოდა და ჩემს პასუხს ელოდა.მასთან ერთად მარტო უნდა გავისეირნო სასიამოვნოდ ჟღერს.
-კარგი რომელზე გამომივლი?-მივუგე და გავიღიმე მის გახარებული სახის დანახვისას.
-ესე შვიდისკენ მზად იყავი, მაგრამ კაბა არ ჩაიცვა მაინც ბუნებაში მივდივართ.-მითხრა,ჩემთან მოვიდა, ლოყაზე გემრიელად მაკოცა და საპირფარეშო თვალის დახამხამებაში დატოვა.გამეღიმა. ღმერთო ნუთუ ეს ბიჭი იცვლება?არ ვიცი, მაგრამ ერთი სული მაქვს მოსაღამოვდეს...