უხეში 2

თავი 14

ვგრძნობდი თუ როგორ მიყურებდა,მისკენ არ ვიხედებოდი რადგან ისევ მეტკინებოდა,ამიტომ არ ვიმჩნევდი.
-შემოგვიერთდით.-შესთავაზა fრედმა რის გამოც ხელზე ვუჩქმიტე.
-fრეედ...წავიბუზღუნე და ლეკვის თვალებით ავხედე.
-მორჩი ბავშვობასს!-მომიგო და გაიკრიჭა.ამოვიოხრე როდესაც დენი და ლიზა ერთმანეთზე გადახლართულები დავინახე.ყურადღება აღარ მიმიქცევია და ფილმის ყურება განვაგრძე.

ვიგრძენი თუ როგორ ამიყვანა ხელში ვიღაცამ, თუ როგორ დამაწვინა რბილ საწოლზე.
-ძილინებისა დოროთ...
მხოლოდ ეს მომესმა საბოლოოდ კი ჩამეძინა.

დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა.მოვწესრიგდი ტანზე ლამაზი ჯინსის ქვედაბოლო და მუქი ლურჯი ფერის ჰუდი მოვირგე და ჩემი თავი სარკეში შევათვალიერე.

კარლას დავურეკე და ვთხოვე რომ გამოევლო.რათქამუნდა დააგვიანა რის გამოც ვეჩხუბე და გამებუტა,მაგრამ მალევე შემოვირიგე.
როდესაც სკოლაში შევედით დავინახე ის დაჯგუფება რომლის დანახვამაც გულის რევის შეგრძნება გამიჩინა.

სკოლის ძუკნები და ცუდი ბიჭბი ერთმანეთს ეხვეოდნენ.კარლას გავხედე რომელიც შონს თვალცრემლიან შეჰყურებდა.მერე კი საპირფარეშოში გაიქცა.
-კარლაა...-ვეძახდი მაგრამ არ ჩერდებოდა.
-სად მირბიხარ დამელოდე.-როგორც კი საპირფარეშოში შევედი ხელებით მუხლებს დავეყრდენი და ღრმად სუნთქვა დავიწყე.
-რატო გაიქეციი?-ძლივს ვიკითხე და მას მივუახლოვდი.
-რატო გავიქეცი?მე დავინახე ის რამაც გული ძალიან მატკინა.-მომიგო და ტირილი დაიწყო.მის გვერდით ცივ მარმარილოს იატაკზე ჩამოვჯექი და მივიხუტე.

-ვიცი რომ გული გტკივა, ისიც ვიცი რომ შონის მიმართ გულგრილი არ ხარ და ისიც ვიცი რო ერთმანეთს უკვე აკოცეთ.-მივუგე და გავიღიმე.
-გულგრილი?მე ის მიყვარსს დოთ, მან ჩემი კოცნა მოიპარა და გაქრა.-ცრემლები მოიწმინდა და შემომეხვია.

მთელი დღე საშინლად იწელებოდა, დამცინავი მზერა კი მუდამ კუდში დამდევდა.კაფეტერიაში ჩემი საჭმელი ავიღე და სამეგობროს მაგიდისკენ წავედი როდესაც ვიღაცამ ფეხი დამიდო რის გამოც ძირს დავარდი.
-თვალები უნდა გაახილო ხოლმე.მომიგო ლიზამ და გაიცინა.
-ძვირფასო თვალები მე კი არა შენ უნდა გაახილო.ვერ ხედავ როგორ გიყენებს ლენსი? ერთ-ორ სასიამოვნო სიტყვას გეტყვის და მისცემ უფლებას გიხმაროს.-ეშმაკური ღიმილი ვაჩუქე და ფეხზე წამოვდექი.
-როგორც შენ გიხმარე და მიგაგდე ისე?-დემონურად შემომხედა და წარბები მაღლა აქაჩა.

მისმა სიტყვებმა გამაოგნა, მართალია სექსუალური კავშირი არ გვქონდა, მაგრამ მაინც ძალიან მეწყინა.ისე ხმამაღლა თქვა რომ მთელი კაფეტერია პირდაღებული მომჩერებოდა.
-რეებს ბოდავ?!-მკაცრად მივუღე და ღრმად ჩავისუნნქე, რადგან ვგრძნობ რომ ტირილის საშინელი შეგრძნება დამეუფლა.
-სიმართლეს. ჰმმ...კარგად მახსსოვს შენი სახლხის სააბაზანოში და ლუკასის წვეულებაზე. კარგი გასართობი ხარ.-თვალები ცრემლებით ამევსო...ვიგრძენი თუ როგორ ჩამომიგორდა თბილი სითხე სახეზე.
-ოოუ პატრავ ნიანგის ცრემლების გარეშე.-უხეშად მოვიწმინდე ცრემლი და მასთან ახლოს მივედი.

-ოუ ლენს ძვირფასო არ გინდა შენს მეგობრებს მუყვე როგორ ტიროდი?იქნებ გაიხსენო მიზეზი რის გამოც მოთქვამდი ჩემს მკერდზე.-ვთქვი თუ არა მაშინვე ფეხზე წამოხტა, მკლავში ხელი უხეშად მომკიდა და კაფეტერიადან გამათრია.

იქვე ქიმიის ოთახში შემიყვანა და კედელს მიმაჯახა.
-რა ჯანდაბაა.-ვიკივლეე და მუშტები მკერზე დავარტყი.
-შენი აზრით რეებს ბოდავ ჩემი მეგობრების თანდასწრებით?!-იყვირა და ხელი კედელს მიარტყა.
-ზუსტად იგივეს რასაც შენ!-მივუგე და გავიკრიჭე.
-იცი რა? მეგონა შეიცვალე, მეგონა გვქონდა იმის შანსი რომ ერთად კარგად ვყოფილიყავით.მაგრამ ვცდებოდი.მარტოხელა, საშინლად ჯიუტი, გათამამებული ბოზი ხარ მეტი არაფერი.-თქვა თუ არა ხელი სახეში გავარტი.
-ვერ გიტაან ნაბიჭვარო,სირო არაკაცო...-მოვშორდი,მერხს ფეხი ვთხლიშე და ამოვატრიალე.
-აქ რა ხდება?!-მომესმა დირექტორის ხმა, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე,გვერდი ავუარე და კლასი დავტოვე...