თავი 10

627 46 27
                                    

ერთი კვირა გავიდა.ზუსტად ერთი კვირა, რაც დენისთან ერთად საკამოდ სასიამოვნო საუაბრი მქონდა.მის გახსენებაზე, თუ როგორ გადმოუგორდა ცრემლი თვალიდან დედის გახსენებაზე ახლაც კი მბურძგლავს და მტკენს გულს.

მისი შეხება იმენად იწვევს ჩემი სხეულის, ასე ვთქვათ ზემოქმედებას რომ მთლიანად ვემორჩილები.მისი კოცნა გონებას მიბინდავს.ეს ყველაზე უცნაური გრძნობა.ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა შეყვარებული,ყოველთვის მინდოდა გვერთი მყოლოდა ისეთი ადამიანი, როგორიც დედას.მინდოდა შემეგრძნო ეს გრძნობა,რომელსაც ყველა ენით აღუწერელად მიიჩნევს.არ ვიცი,მაგრამ მე ბედნიერი ვარ.ეს კი დენის დამსახურებაა.მე არ მინდა ვაღიარო რომ ის ძალიან მომწონს.მართლა ძალიან.მაგრამ ბედნიერების ბოლო ეტაპამდე რაღაც მაკლია...

მეორე დღეს დედამ სახლში ჩემზე ერთი წლით უმცროსი გოგონა დამახვედრა.ამიხსნა რომ ჩვენ სკოლაში გაცვლითი პროგრამით იყო ჩამოსული და სახლი სჭირდებოდა.ბედნიერი იყო რადგან ჩვენ ორმა ერთმანეთს კარგად გავუგეთ.დედა კი მშვიდად წავიდა მამასთან მილანში.

ლიზა მართლა კარგი გოგონა აღმოჩნდა. მის თავზე ბევრი მომიყვა.აღმოჩნდა რომ იტალიიდან იყო და აქ სწავლაზე ოცნებობდა.რაც აუსრულდა.

-ლიზ ადექი სკოლაში გვაგვიანდება.-გავძახე და სალათა,რომელიც რამოდენიმე წამის უკან მოვამზადე თეფშებზე გავანაწილე და სუფრა გავშალე.მალევე ჩამოვიდა,მუხლს ოდნავ აცდენილი კაბა და ტოპი ეცვა.თმები კი გაეშალა.
-დილამშვიდობის.-გაიღიმა და სუფრასთან მოთავსდა.
-ლამაზად გამოიყურები.-მივუგე და მის მოპირდაპირედ დავჯექი.

საუზმე ჩუმად მივირთვით.სუფრის ალაგებისთანავე დენის შეტყობინება მომოვიდა,რომელიც მაცნობებდა რომ სახლთან მელოდა.
რათქმაუნდა გამეხარდა.მისი ნახვა ახლა ყველაზე მეტად მჭირდებოდა.ლიზას მოვუყევი მასზე.მართალია ჩემი გრძნობები არ მიხსენებია.უბრალოდ მეგობრულად ვახსენე.

უხეში 2Where stories live. Discover now