Vil P.O.V
Nakangiting sinalubong ni Vil ang mga magulang sa Entrance ng Art Exhibit Gallery kung saan kasalukuyang ginagawa ang Exhibition ng Obra niya.
Dinumog iyon ng maraming tao ang mga gawa niya kaya naman ilang oras palang nang magsimula ang exhibit ay halos ma sold-out na ang lahat ng ginawa niyang Obra ma estra na Pinta.
"Congratulations, Vilma!"
"Thank you, Pa. Natutuwa akona nakarating kayu ni Mama."
"Pwede ba namang Hindi? Aba, alam mo namang kami ng Father mo ang number one and only first Fans mo, Diba?"
Sabi pa ng Mama ni Vil at niyakap siya.
"I'm so really and Very proud of you my Girl."
"Thanks Ma."
Mahigpit na niyakap din niya itong pabalik.
"Gusto ko sana kayung ilibot pa ni Papa kaya Lang..."
Alanganing ngumiti siya, saka inilibot ang paningin sa paligid.
Her mom waved her hands cheerfully.
"It's okay my Dear. Me and your Papa we can manage and your Papa will be my tour Guide. Don't mind us."
Malapad na napangiti si Vil. Sinenyasan niya ang isa sa mga assistant ng Gallery bago nag paalam sa mga magulang. Muli niyang iginala ang paningin sa paligid.
The place was quite Crowded.
Hanggang sa mga sandaling yun ay Hindi pa rin siya makapaniwala na magiging ganun ka success ang result ng Exhibit niya.
Parang kailan lang ng sapilitang ilagay Christine ang mga gawa niya sa isa sa mga exhibit na imina-manage nito. Na notice agad yun ng mga Tao ang gawa niya.
At maliban sa mismong obra ay nakakadagdag din sa misteryo niyon ang pagkatao niya.
People often wondered who "BlacklieKitty" was.
Iyon din mismo ang dahilan kung bakit napagpasiyahan nila ni Christine na itago ang tunay niyang pagkatao.
Few years later, kinilala na siya ng husto ng mga tao sakanyang mga Gawa.
And she believed it was high time she gave them her Thank you personally.
Noong una ay nagda-doubt pa siya sa magiging reaction ng mga tao at magpasalamat ay wala siyang nakitang anumang masamang impression Mula sa mga ito.
It seemed everyone welcome her with open arms, And she couldn't be any Happier.
Well, Maybe?
Malungkot na sinulyapan ni Vil ang Entrance ng Gallery sa pag-asang na makikita mula roon ang kaisa-isang taong hinahanap-hanap ng Puso niya.
Ang lalaking nagbibigay sa sakin ng Dahilan para ngumiti at nagbibigay ng kulay sa buhay ko.
The One that I Love
Reed . . .
This Chapter Is Dedicated to:
my tita's who work at Kimbel bag as a Supervisor...Miss Florence
A/N: Hanggang diyan lang muna Don't Forget to Vote stay safe and may God bless you all...Mga KabhebheLuvs Love you all.
-IvyreteJC
BINABASA MO ANG
The One That I Love
Teen FictionHanggang saan at Kailan mo ipagpipilitan sa mga taong kakilala mo na ang taong iginuhit mo ay totoo-na hindi lang basta produkto ng iyong magical imagination? Na iyon ang unang "TOTOONG TAO" na umagaw pansin mo noong hindi kapa nagkaka-interes sa ku...
