19

5.3K 488 17
                                        

Zawgyi

ပံုမွန္ေန႔ေတြနဲ႔မတူပဲ ပိုၿပီးခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနတဲ့မနက္ခင္းေၾကာင့္ဟီေယာင္း ​ေစာင္ကိုေသခ်ာျပန္ျခံဳလိုက္ရင္းေကြးေနမိသည္။ဒီေန႔မွဘာလို႔ပိုေအးေနရတာလဲ။

"ဟင္?"

႐ုတ္တရက္ႀကီးငွက္ေအာ္သံ ကလိကလိကိုၾကားသံရေသာ
ေၾကာင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ေသခ်ာနားေထာင္ၾကည့္မွ ေရစီးသံေတြပါၾကားေနရသလိုလို။

"အိပ္မက္မက္ေနတာလား??"

မ်က္စိကိုေသခ်ာပြတ္လို႔ေနာက္တစ္ေခါက္ၾကည့္ေတာ့မွ အိမ္
မွာမဟုတ္မွန္းသိေတာ့သည္။ဒါဆို...

"ဒုန္း💥"

"အ့"

ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ဝ႐ုန္းသုန္းကားထရပ္မိရာက ေခါင္မိုးနဲ႔ေဆာင့္မိၿပီးမူးေဝကာျပဳတ္က်ေတာ့သည္။

"က်စ္...ဟီေယာင္းရယ္ နာကုန္ၿပီ"

ဟီေယာင္းရဲ႕ဒုန္းဒိုင္းအသံေတြကိုၾကားၿပီးႏိုးလာတဲ့ ေဂ်ာင္ကုဟာခါင္းကိုဖိၿပီးေအာ္ေနတဲ့ဟီေယာင္းကိုအနားသြားကာေခါင္းအနာသက္သာေစရန္လက္ဖဝါးနဲ႔အပူေပးလိုက္ေတာ့သည္။

"ျပဦး...ေသြးေတြဘာေတြထြက္ကုန္ၿပီလားမသိ"

"မၾကည့္နဲ႔ ဘယ္ကိုေခၚလာတာလဲအရင္ေျပာ!!"

သိပ္ၿပီးစိတ္ေျပေသးပံုမရတဲ့ဟီေယာင္းက ေဂ်ာင္ကုေခၚသည္
ကိုမလာဘဲ ေပကပ္ကပ္နဲ႔ကားအေနာက္ဘက္ကိုတိုးကပ္
သြားေတာ့သည္။

"မဆိုးစမ္းနဲ႔ကြာ...ေခါင္းမွာဒဏ္ရာျဖစ္သြားၿပီလားမသိဘူး"

အတင္းအနားကိုသြားရင္းေခါင္းကိုၾကည့္ေပးေတာ့မွ ဆူပုတ္ေနၿပီးေတာ့မွအထိခံသည္။ေတာ္ေသးတာေပါ့ အဖုေတြႀကီးႀကီး
မားမားထြက္မလာလို႔။

"ခရီးမသြားခ်င္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္တယ္ေလ~"

"စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ဟီေယာင္းရယ္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္
ေအာင္ ကိုကိုဒီကိုေခၚလာေပးတာေလကြာ"

"ျပန္ေပးဆြဲလာၿပီးေတာ့မ်ား~"

ခပ္တိုးတိုးထြက္လာတဲ့ဟီေယာင္းအသံေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ကုမွာ
အသံအက်ယ္ႀကီးျဖင့္ေအာ္ရယ္မိေတာ့သည္။.

𝕀𝕟𝕗𝕚𝕟𝕚𝕥𝕖 𝕃𝕠𝕧𝕖 [Completed]Where stories live. Discover now