SON TREN

11. Bölüm"Köle"

Beni anlasınlar diye uğraşmadım, uğraşsamda anlamayacaklardı~Mihrimah

"Seri katil peşimizde?" Bunu soru sormak için değilde emin olmak için sormuştum. Alacağım cevaptan ölesiye korksam da bilmeliydim.

Bazen 8.9 impd puanlı korku filminde gibi hissediyorum kendimi. Haksız mıyım sizce?

"Bakın ilk kendimize şu an güvenli bir yer bulmalıyız sorularınızı sonraya saklayın."

Alazın bu net tavrı gerilmeme sebep olmuştu. Hiçbirini bu kadar ciddi görmemiştim.

Koca bir ormanın içinde sadece dört kişiydik bizi avlamak istese diğerlerini bilmem ama ben Alazı verip kurtulmayı planlıyordum.

Gelen hışırtı sesiyle Kamere yaklaştım. Hadi ama ben de bir insanım sonuçta.

Etraf zifiri karanlığa bürünmüştü, kaç saat yol aldık bilmiyorum ama ayaklarıma kara sular inmişti bile. Etraftaki ürkütücü sessizlik hem sinir bozucu hem korkutucuydu.

"Biraz dinlenelim." Bunu söyleyen tabi ki bendim ben hariç herkes durumdan memnun gözüküyordu ama daha fazla dayanabileceğimi zannetmiyordum.

"Olmaz daha çok yolumuz var."

"Anlamıyorsun sanırım istersen heceleyerek söyleyeyim yo-rul-dum."

Onları umursamadan sırtımı ağaca yaslayarak oturdum rüzgarın saçlarımı uçurduğunu hissediyordum. Gözlerimi kapatarak bu havanın tadını çıkardım.

"Ne yapıyorsun sen?" Kamerin sorusuna göz devirdim. Gerçekten belli olmuyor mu ne yaptığım?

"Sence? Halay çekiyorum hatta istersen halay başı sen ol ne dersin?"

"Off onu sormadığı mı biliyorsun neden anlamamazlıktan geliyorsun?"

"Bak çok yoruldum, sizin kadar güçlü bir direncim de yok. Her geçen gün kabuğuma çekiliyorum ama bunu kimse fark etmiyor bile!"
Artan sesime rağmen beni sessiz bir şekilde dinledi.

"Niye kabuğunu kırmak yerine kabuğuna çekiliyorsun? Bunu hiç düşündün mü? Yüzleşmelisin ama önce kendinle, kendini tanımazsan yapacaklarının da farkında olmazsın."

Kamerin bu cümleleri yüzüme tokat gibi çarpmıştı. Haklıydı ne demeliydim ki?

Gülümsemesine karşılık verdim.

" Belki de bana dediklerinden sadece buna uyacağımdan emin olabilirsin. "

Bir anda beni kucaklamasıyla çığlık attım.

" Ne yapıyorsun? " Tıslamama sadece gamzesini göstererek güldü.

"Seni taşıyorum."

"Ciddi misin ben de bebek sallıyorsun sanmıştım."

"Hakikaten ya sen ne kadar zayıfsın öyle."

Zayıf değildim normaldim. Tamam yalan yok biraz zayıfım.
Yalnız Alazla Deniz nerde? Cidden benim planımı yapıp artı yanıma Kameri mi eklediler acaba? Neyse ben de Kameri satarım ne güzel.

"Ne duruyorsunuz orada!" Alazın yılan gibi tıslamasıyla adeta yerimde büzüştüm.

Kamerin bir anda hızlı koşmasıyla midem çalkalandı. Beş dakika sonra yanlarına vardığımızda beni incelemeye başladılar. Sanırım ayağımın burkulduğunu düşündüler.

Alaz "Rahat mısın yerinde?"

"Konforlu bir yolculuk. Niye ki?" Ateş saçan gözlerle bakması hariç iyiydim aslında.