1- PARAMPARÇA HAYATLAR

1.9K 77 13
                                    


Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


BÖLÜM-1 PARAMPARÇA HAYATLAR

PARAMPARÇA  HAYATLAR

Hayatımdaki acımasızlıkların yerini koruduğu gecelerden bir tanesiydi. Gecenin bir yarısı odamın sessizliğini dinlediğim, içimdeki sıkıntının nefes almama mani olduğu o dakikaları yaşıyordum. Ne kendimi sakinleştirebiliyor ne de rahatlayabilmeme karşı kendime telkinler verebiliyordum. 

 Alışageldiğimi sandığım sorunların aslında öyle olmadığını boğazımda büyüyen yumrudan anlıyordum. 

"Nefes.." diye kendimi inlercesine yatağın öbür tarafına attım ve bacaklarımı sarkıttım. Hızla hareket etmeye çalışırken daha çok birbirine dolanan ellerim bana çare vermiyordu. Komodinden destek alarak ayağa kalkmaya çalıştığımda su bardağını düşürmüş ve bardağı kırmıştım.

"Dayanamıyorum Allah'ım.."

Mırıldanarak başımı iki yana salladığımda gözlerimden akan yaşlara engel olamadım. Odamın kapısı açılırken kimin geldiğine bakacak gücüm yoktu.

"Süheyla.." 

Abimden geldiğini anladığım kalın ve endişeli sesi işittiğimde başımı yatağa bastırarak nefes almaya çalışıyordum.

Kapı kapanırken hızla yanıma gelip pencereyi açtı ve çekmecemden astım ilacını çıkardı.

"Süheyla'm bana bak."

Gözlerim kara gözlerine ulaşırken bakışlarım ona kilitlenmişti. İlacı ağzıma sıktığında doğrulup öksürmeye başlamıştım. Önümde ayakta dururken sırtımı sıvazlayarak "Geçti güzelim. Geçecek." diyerek beni rahatlatmaya çalışıyor, ancak ben her geçen saniye gücümü kaybediyordum. 

Önümden çekilip yatağıma oturduğunda başımı bacağına koydum. Yorgunlukla gözlerim kapanırken ellerinin saçlarımın arasında gezdiğini hissediyordum.

"Babaa!"

Gür sesi yüzümü buruşturmama sebep olurken bacaklarımı olabildiğince kendime çekerek yan döndüm.

Parkede yankılanan adım seslerine eş bir sessizlik hakimdi artık odada. 

Belki de en acısı üçümüzün de bu sessizlikle birbirimizin ruhunu kavrayabilmiş olmasıydı. 

"Kardeşinin yanında ben dururum Alpay. Odana gider misin?"

Başımın altındaki bacağını çekmek için eliyle başımı kaldırdığında ona kolaylık sağladım ve yastığa gömüldüm. Burnumu çektiğimde hissettiğim acıyla yüzümü buruşturdum.

Babam elini saçlarımda gezdirirken sımsıcak sesiyle konuşmaya başladı.

"Benim güzel kızım neden uzun zaman sonra böyle oldu? Anlatmak ister misin?"  Başımı iki yana sallarken yanımdaki bedenine sımsıkı sarılıp sıcaklığını hissetmek tek isteğimdi.

İHANETİN ANATOMİSİ I İNTİHARCI +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin