+18
İhanetin acı tadını aşık olduğum adamdan tatmıştım. Ama en kötüsü bu değildi.
Çünkü en kötüsü aşık olduğum adamın nelere sebep olduğunu öğrendiğimde başlıyordu.
.
Merhaba! Hikaye hakkındaki düşüncelerinizi benimle satır aralarında paylaşırsanız çok mutlu olurum.
İyi okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5- YIKIMIN BAŞLANGICI
Yıkımın Başlangıcı
"Ben seni kalbinden öpmeye razıyım. Ama o seninle karşılaştırılmaya layık değil ve hiçbir zamanda olmayacak."
Zihnimde yankılanmaya devam eden cümlelerdi bunlar. İnsanın kendi öz annesine benzemek istemiyor olması her ne kadar kabul etmesi zor olsa da yaralayıcıydı. Bende isterdim zor zamanımda başımı okşayıp 'geçecek, canım kızım' diyen bir annem olmasını ama hiçbir zaman olmamıştı.
Hangi anne kızını daha altı aylıkken bırakıp kaçardı? Buna annelik mi denirdi?
Belki de bencillik ediyorum bilmiyorum. Beni seven abim ve babam vardı. Ancak bir yanım eksik, bomboştu. Tarif edilecek çokta bir duygu barındırmıyordu.
Babam hiçbir zaman anneme karşı dolduran bir adam değildi. Konusu açıldığında 'o kadın' olarak söz edilen bir kadındı benim annem. Konusu her açılacak olduğunda konuyu değiştirir ve neden terk edilmiş bir bebek olduğumu bilmeme izin vermezdi.
Ama gerçeklerin er ya da geç ortaya çıkmak gibi bir huyu vardı.
Mutfakta babam omlet hazırlarken domates ve salatalıkları kesiyordum. Sanki aramıza bir duvar örülmüş gibiydi. Ona kendimi hiç bu kadar uzak hissetmemiştim.
Çayları masaya koyduktan sonra babam omleti yapmayı bitirmiş abime sesleniyordu. "Ne hazırlanmakmış bu bitmek bilmedi Alpay!"
Cebindeki telefonu masaya ters bir şekilde koydu.
'Geldim, geldim' diye tahminen banyodan seslendi. Sandalyesini çekip otururken sol kaşımı havalandırıp sordum. "Hayırdır yakışıklı, ne bu özen?"
"Her zamanki halim." diye ağzında gevelerken kahvaltılıklardan almaya başlamıştı.
İnandırıcı değildi fakat sesimi çıkarmadım. Şu sıralar üçümüzde birbirimizden bir şeyler saklıyorduk.
Abim biraz atıştırdıktan sonra hızla çıktığında babamla yalnız kalmıştık. Başımı hafifçe kaldırıp gözlerini üzerinde gezdirdiğimde onunda bugün kendisine bir tık özendiğini görmüştüm. Üzerinde bir gerginlik var gibiydi. Daha doğrusu sanki bir heyecan.
Anlam veremesemde bunun normalin dışında olduğunu hissetmekten kendimi alıkoyamıyordum.
Aramızdaki sessizliği telefonunun titreşimi bölmüş ancak bakmamıştı.
Çatalımı tabağın üzerine ters bir şekilde bıraktığımda çayımdan bir yudum aldım.
"Birkaç gündür bize olan davranışlarında bir farklılık var. Bir sorun mu var baba?" diyerek aklımdaki soruyu masumane bir tonda dile getirdim.
