Merhaba!
Öncelikle ufak bir bilgilendirme yapmam gerekiyor. Bölüm yetişkin içeriklidir. Rahatsız olacak olan okuyucularım varsa bunu satır aralarında belirtebilirler ona göre daha kısa tutmaya çalışırım.
Sevgilerimle.
İyi okumalar.
15- Boşluklar Hayal Kırıklarıyla Dolarken...
Boşluklar Hayal Kırıklarıyla Dolarken...
korkularım her şeyden baskın
izbe bir soğuğun ortasında
her seçimin bir vazgeçiş olduğu gerçeğiyle yüzleşene kadar
belirsizlik girdabında savrulup gideceğim
korkuyorum
ama senden değil
kendimden
yapabileceklerimden
çünkü tek gerçek şu ki
senin altında kalmayacağım
ben kabullenene kadar küçük zaferini kutla
unutma ki
hiçbir zaman korkak olmadım.
sen gibi.
_________
"İlk görüş, ilk aşk, ilk öpücük.. Bence Biz bunlara fazla anlam yüklüyoruz. Ben abinden öncesi de dahil hiç aşık oldum dediğimi hatırlamıyorum. Ya da ne bileyim ilk öpücüğüm ayaklarımı yerden kesti... Bence hayat bu kadar basit ve romantize edilebilecek bir yapıda değil."
Yalnızca iki saat önce söyledikleri aklımda dört dönmeye başlamıştı. Gözlerimi sabırla kapatırken olay çıkarmanın ne yeri ne de zamanı olmadığını farkındaydım. Ada'nın sırtını destek olurcasına okşarken kulaklarıma onun sesi doldu...
"Her şey için teşekkürler Dide. Ama mesafeyi korusan iyi olur."
Yanağına saniyeler içinde giden eli çok sürmeden Ferman'nın çekmesiyle uzaklaşmıştı. Ancak ikisi de beni fark etmiş gibi değillerdi. Dide Ferman'nın gözlerine kırgın gözlerle bakarken karşısındaki adam omuz silkip soldaki koridordan ilerlemiş gözden kaybolmuştu.
"Çok geçmiş olsun. Nasıl oldu, bir gelişme var mı?" Girdiğim transtan çıkarken gözlerimin tek odağı Ada olmuştu. Bedenini hafifçe geri çekerken "Odaya alındı, uyandı da. Kalp krizi sanarken panik atak geçirmiş. Biraz yalnız bırakmak için çıktık"
Kavrayamadığım bir hızla Ferman yanıma gelirken koyu kahve saçlarını düzeltti ve yüzünü sıvazladı. "Seni aradım ama ulaşamadım."
Histerik bir şekilde gülüp telefonumdan son aramalara girdim. Gür kaşları hayretle çatılırken "Ben aradım, aramıştım." diye mırıldanarak pantolonunun cebinden telefonunu çıkardı.
Odak noktamı Sevim teyzenin kaldığı 407 numaralı odaya çevirirken Ada'nın hayretle "Pes diyorum başka bir şey değil. En olmayacak zamanda başka bir sorun çıkartıyorsun. Babam kantine inmişti ona bakıp geleceğim." diye gitti.
"Özür dilerim Süheyla'm." diyerek elimi tuttu.
Kendimi geri çekerken "Zamanı değil Ferman." dememin üzerine "Benden ilk kez kaçıyorsun." dedi.
"Zamanı değil dedim. Eğer ben, beni sanıp kimi aradığını sorgulamıyorsam, o kadını bile sorgulamıyorsam uzatma lütfen."
Samimiyetle olduğunu düşünerek büyük avuçlarını kollarıma dayadı kemikli yüzü ciddileşirken "Yemin ederim sandığın gibi değil."
"Ferman annen iki adım ötemizde can çekişti. Lütfen."
Bizim konuştuğumuz sırada odadan çıkan kızıl saçlı bir hemşire kibarca "Hastamız sizi soruyor." diyerek konunun dağılmasına yardımcı oldu.
Ferman pes edercesine sol elini kaldırırken "Gel hadi sende. Lütfen." dedi beni tekrar edercesine.
Omuzlarım düşerken işaret ettiği yere doğru adımladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHANETİN ANATOMİSİ I İNTİHARCI +18
Romance+18 İhanetin acı tadını aşık olduğum adamdan tatmıştım. Ama en kötüsü bu değildi. Çünkü en kötüsü aşık olduğum adamın nelere sebep olduğunu öğrendiğimde başlıyordu. .
