Hayran Sevgili | UlRem

özel 🌿

Ulaş poşet dolu elleriyle anahtarı kapıya yerleştirdi ve kilidi açtı. Poşetlerin ağırlığı ve fazlalığıyla zorlanırken kapıdan içeri girip ayağıyla kapıyı ittirdi.

Yalnızlık cidden zordu. Minik bebeklerini İrem'in annesine göndermişti çünkü birinci yaş doğum günü için pasta yapacaktı. İrem ise bir konferans için şehir dışındaydı ama akşama gelecekti. Üstelik girdiği ev yeni evleriydi ve tek kıyafetleri bile üzerindekiydi.

Ayağıyla ittirdiği kapı kapanmayıp geri sekerken arkasını döndü.

"Kızımın doğum günü pastası yapılacak diye duydum, geldim."

Ulaş sevinçle elindeki poşetleri yere bıraktı ve karısına sarıldı.

"Aşkım, çok özledim seni."

"Ben de, ben de çok özledim."

"Hasretinize dayanamadım, koştum geldim. İşlerim de erken bitti."

"Hoş geldin birtanem."

Ayrılan kollarına poşetleri taktı Ulaş tekrar ve mutfağa bıraktı.

"Pasta beklesin biraz, ben karımı seveyim."

"Ya, olmaz. Kızımızın ilk doğum günü pastası bu, bekleyemez."

"Pastadan sonra severim ben de."

"Seversin."

İrem montunu çıkardı ve koltuğa bıraktı. Etraftan aldığı koku yine sinirlerini bozmuştu.

"Parfümüyle banyo yapan bir görgüsüz geçmiş buradan. Olay mahalini terk edeli çok olmamış herhalde."

Tabii ki de yeni evlerine temizliğe gelen ve kocasına asılan aşırı güzel fizikli Aleyna'dan bahsediyordu.

"Ben markete gitmeden hemen önce geldi."

"O zaman evin havasını biraz değiştirelim."

İrem tüm camları açtı ve tekrar kocasına döndü.

"Konuştun mu, ne zaman gidecekmiş?"

"En yakın zamanda hayatım."

"Hmm.. Belli bir süre aralığı vermediğine göre yine kendini acındırmış sana bakıyorum."

"İrem, Aleyna senin kıskanacağın en son insan."

"Sen benim listeme karışma bir kere. Ne yaptın eksiksiz aldın mı malzemeleri?"

Ulaş histerik bir kahkaha ile cevap verdi karısına.

"Gören de sen yapacaksın zanneder."

"Yapamaz mıyım sanıyorsun?"

Karısının mükemmel tatlı yaptığını tabii ki biliyordu, ama ona sataşmak hoşuna gidiyordu işte. Sinirlenince ve gaza gelince çok güzel olan bir karısı vardı.

"Var mısın iddiaya?" Gözlerinden okunan hırsla küçük parmağını kocasına uzattı İrem. "Nesine?"

"Sen kaybetmeye baya heveslisin karıcım?"

"Nesine onu söyle."

"Aşka. Var mısın?"

"Her zaman."

Ulaş öpmek için bir hamle yaptı ama İrem kendini geri çekmişti.

"Henüz kazanmadın hayatım."

Malzemeleri poşetten çıkarıp tek tek masaya dizdiler. Ulaş çırpma kabını masaya koydu ve gömleğinin kollarını katlamaya başladı tarifi okurken.