Hayran Sevgili | UlRem

^FİNAL Part-2^

İrem hamileliğinin 9.ayındaydı ve doğuma yaklaşık bir hafta vardı. Ara ara gelen sancılarının çocuklarının beklenenden erken geleceğinin göstergesi olduğunu söylemişti doktor.

Cinsiyet konusunda herkes ne kadar ısrar etse de İrem ve Ulaş öğrenmek istememişlerdi. 'Sonuçta bebeğimizi cinsiyetine göre daha az ya da daha fazla sevmeyeceğiz. Öğrenmeye ne gerek var.' demişlerdi.

Bu süre zarfında Fatih ve Öykü, Öykü'nün hamileliğinden dolayı evlenme kararı almıştı. İrem ve Öykü ertesi günü İremlerin bahçesinde yapılacak olan nişan için menü hazırlıyordu. 

"Davetliler saat 20.00 gibi gelmeye başlarlar. İlk geldiklerinde bu küçük kanepelerden ikram ederiz. Kısa bir servisten sonra arzu edenler için alkol masamız hemen ağaçlarla havuzun arasında olucak. Gelen garsonlar servisleri yenilerler zaten. Ana yemek olarak et düşündüm. Tercih etmeyenler için özel hazırlanan salata ikram edilicek. Başka istediğiniz bir şey var mı ablacım?"

"Ne diyim ki? Hamile halinle her şeyi ayarlamışsın. Ne olsun daha."

"Girişte havai fişek istemediğinizi söylediniz zaten. Onun yerine halının yanlarında huni maytaplar olucak."

"Olur olur. İki dakikalık eğlence için kuşlar ölmesin." medcezir fcler kendini belli etsin 💕

***

Nişan için her şey hazırdı. Davetliler de gelmeye başladığında servis de başlamıştı. Sabahtan beri gelen hafif sancıları yoruyordu İrem'i.

Zaman geçmiş Fatih ve Öykü'nün çıkış saati gelmişti. Çift bahçeye giriş yaparken İrem ve Ulaş halının sonunda bekleyip çifti alkışlıyordu.

Aniden giren sancıyla Elini hızlıca karnına koydu İrem. Ulaş eşindeki hareketliliği fark ettiğinde İrem hızla Ulaş'ın elini tuttu.

"Bu sefer doğuruyorum galiba."

"Ama çok erken daha. Dur ben çantayı alıyorum." Sıkıca elini kavradı İrem.

"Beni böyle bırakamazsın."

Bir eli belinde bir eli adamın kolunda annesinin yanına gitti İrem.

"Anne ben doğuruyorum." Sancıların arkası kesilmiyordu.

***

İrem hızlıca hastaneye getirilmiş ve doğuma alınmıştı. İçerden gelen inleme sesleri Ulaş'ı endişelendiriyordu.

"Abi niye çıkmadı hala? Bir şey mi oldu? Niye kimse takmıyo bizi ya!"

"Aa oğlum bir sakin ol. Doğum yapıyor kız. On dakikada doğurucak değil ya."

"1 saat oldu ama on dakika olmadı ki!"

"Ulaş bak kızıyorum. Sen biraz bebeğim geliyo diye sevinsene."

Herkesten yediği azar sonrasında susmak zorunda kaldı Ulaş.

Yarım saat sonra çığlık sesleri kesilmişti. Herkes dikkatle kapıya bakarken doktor içerden çıktı.

"Zor bir doğumdu. Bebek de İrem de zorlandı ama başardık." Son kelimeyle herkes derin bir nefes alırken doktor devam etti.

"Tebrikler Ulaş bey. Bir kızınız oldu."
Çoktan dolan gözleri salmıştı kendini artık. Gözlerinden ardı ardına dökülen yaşlar mutluluklarını simgeliyordu Ulaş'ın.

Kısa süre sonra İrem sedyeyle çıkarıldı. Herkes başına toplanırken Ulaş elini tutup onunla birlikte odaya gitti.

"Bebeğimiz?" dedi İrem kısık sesle.