Started with a Lie (ON-HOLD)

SWAL36

UNEDITED

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Where have you been?"

Si Poseidon agad ang sumalubong sa akin pagbukas na pagbukas ko ng gate. Frowning, his arms crossed, and clenched jaw while standing just a few steps from the gate.

"What do you care?" I rolled my eyes at him and closed the gate behind me. I started walking, passed by him and get inside the house. Ramdam kong naksunod siya sa akin dahil sa bigat ng mga hakbang niya.

Paalisin ako tapos nung umalis tatanungin kung saan ako galing? Napakagaling.

Dire-diretso ako paakyat sa hagdan, pero hindi pa ako nakakatalong baitang hinila niya ako. Muntik pa akong masubsob dahil sa biglaang paghila niya. Kung hindi niya ako nahawakan ay malamang sa malamang na sahig ang sasalo sa akin.

"Ano ba! Gabi na, matutulog na 'ko." Saad ko at pinilit na bawiin sa kanya ang braso ko. Umayos na rin ako ng tayo, hindi naman marami ang nainom ko pero sapat na 'yon para makaramdam ng hilo.

"Did you drink?" He asked, frowning.

"I did. And so?"

"Is that how you act as a wife?" His lips was in a grim line, his stares are cold. "Drinking from who knows where and coming home late at night? Is that you being Mrs. Hazuelle?"

"First and foremost, I am not acting as your wife now, I am the 'mad' wife who got kicked out of the house by her own husband." I said emphasizing every words. I stand straight and look at him, I was at his height dahil naka-apak ako sa first step ng hagdan. "And I must say, it doesn't really matter if I'm your wife or not. Hindi mo naman ako naaalala 'di ba? At pwede bang 'wag mong ipasa sa akin ang kasalanan mo. Pinaalis mo ako, remember?"

I don't really know where I'm coming from right now. I know I shouldn'tbring up his lost memories. No one wanted that. Ako pa nga ang dapat na umiintindi sa kanya ngayon dahil nga ako ang asawa.

Pero hindi ko na alam kung paanong kikimkimin ito. I've been keeping this for I don't know when. Masama ang loob ko, dahil sa dinami-rami ng bagay na kalilimutan niya, bakit ako pa? Bakit 'yung parte pa ng buhay niya na kasama ako.

Naiintindihan ko. Naiintindihan ko kung magagalit nga diya sa ginawa kong pang-aakit sa kaniya kanina. Hindi niya ako maalala tapos aakyo ako ng ganoon sa harap niya. Naiintindihan ko kung sisigawan niya ako, kubg paalisin sa loib ng opisina niya at hindi na papasukin doon kailan man. Pero sobra naman 'ata 'to. Ang paalisin ako mismo sa bahay? Dis oras ng gabi!

Tapos ngayon, siya pa itong may karapatang umakto na parang kasalanan ko na nasa labas ako late at night. Siya ang nagpaalis sa akin.

Hindi ko na hinintay ang sagot niya at tumalikod na para umakyat pero hinuli niya lang ulit ang braso ko at hinarap sa kanya.

His eyes aren't cold as they were a while ago.

"What now?"

Hindi siya nagsalita. Nanatiling nakatitig sa akin. I am now feeling uneasy with his stares. I felt like, he's searching something in the depths of my soul just by looking at my eyes. It was as if he was contemplating wether to show me his emotions or not.

"It does." He said, "You being my wife matters. Being Mrs. Hazuelle matters..."

"Really?" I chuckled, sarcastically.

"Why so stubborn, huh?" He whispered.

"Why so torpid? Huh?" I shot back. Nag-init ang gilid ng mga mata ko, ramdam kong babagsak na ang mga luha ko kaya nag-iwas ako ng tingin at pinunasan na abg mga 'yon bago pa tuluyang tumulo.