AȘK VE MUCİZE ( Yarıda Kaldı)

13. BÖLÜM- ZAMANSIZ OLAYLAR

YENİ BÖLÜM🌼💓
OY VERMEYİ UNUTMAYIN 🌼
SİZİ SEVİYORUM 🌼

Bir uçurumun kenarından, kendimi okyanusa atmak istiyorum. Öyle bir yok olayım ki kimse bulamasın beni. Yüreğimin yangınını ancak yok olmak söndür. Yüreğimi parçalayan adamın suratını görmektense yok olmak daha iyidir.

Gözlerim yavaş yavaş açılıyordu, zar zor uykuya dalmıştım yanımdaki adamın her nefes alışı benim nefesimi kesiyordu. Gece yanından kalkmayı denesemde beni engellemişti.

Güneşin parlaklığı gözlerimin kamaşmasına  sebep olurken zar zor açtığım gözlerim, yan tarafımda uyuyan asil'e odaklandı, çok güzel uyuyordu. Ona bakmaktan vazgeçip yataktan kalktım yerdeki havluyu alıp sessizce odadan çıktım.

Koşarak odama girdiğimde havluyu yatağa fırlatıp dün geceyi unutmak istiyordum . Resmen beni yanında uyutmuştu. Tıpkı bir bebek gibi kokumu içine çekip uykuya dalmıştı.

Peki neden beni kırıp kırıp, tuzla buz olan kalbimi birleştirmeye çalışıyor. Oysaki bir özür dilese herşey düzelir.

Derin derin nefes alıp banyoya ilerledim. Aynanın karşısına geçip kendime bir göz attım. Resmen çöküyordum. Acilen kendimi toparlamam lazımdı.

Bu adam beni çaresiz ve suskun gördükçe, bana istediği herşeyi yaptırabilceğini düşünüyordu. Oysaki kendime yeni duygular eklemem lazımdı. Acımasızlık.

Saçlarımı tarayıp hafif bir makyaj yapıp, üstüme siyah omuzu açık bir bluz, altıma siyah kot pantolon giyip ayaklarıma ise siyah topuklu bir bot geçirdim aşağı inmek için hazırdım.

Merdivenlerden inerken topuklu ayakkabının parkede uyandırdığı sert ses ile iyice gaza geliyordum. Havalı havalı inerken mutfaktan gelen sesler ile hemen mutfağa gittim.

İlayda ve gülsüm abla hararetli bir tartışma içerisindeydiler. Sanırım yemek konusunda tartışıyorlardı. Ayaklarımı yere vurarak  "konu nedir hanımlar"  ikiside aynı anda yönlerini bana çevirdi.

" annem, kahvaltıda menemen yapmak istiyor ama ben omlet yapmak istiyorum" diyen ilayda elindeki tavayı havaya kaldırdı. Gülsüm abla araya girerek "iyide yavrum  asil oğlum omlet pek sevmez" demek omlet sevmezdi. "ama ben bayılırım"  dediğimde ilayda Altan Altan sırıttığında  gülsüm abla mahçup bir şekilde yere eğdi kafasını,  hemen gülsüm ablanın arkasına geçerek "o zaman sen menemen yap ben omlet, ilayda ise masayı hazırlasın" 
İlayda elindeki tavayı bana uzatıp "bana uyar" çekmecedeki beyaz örtüyü alıp hemen salona koştu.

Dolaptan 3 tane yumurta alıp derin bir kase'nin içine kırıp üstüne rendelediğim peyniri ekleyip iyice çırptım. Ocağın üstüne koyduğum tavanın ısınmasını beklerken arkamda olan gülsüm ablaya baktım biber doğruyordu. Biber yemekten nefret ederim.

Omleti tabağa koyduğumda, kenarından bir parça alıp ağzıma attığımda efsane tadı ağzımda yer edinmişti. " gülsüm abla bu omlet efsa-" arkamı döndüğümde gülsüm ablanın yerine tezgaha yaslanmış asil'i görünce hemen kendimi toparlayıp ağzımdaki Omleti yuttum.

Dün akşamki olaydan utanıyor, bir yandan ise sabahki kendime verdiğim söz ile iyice havalanıyordum. Asil yanıma yaklaşınca geri gitmek yerine olduğum yerde sabit kalmayı tercih ettim. Korktuğumu belli edemezdim.

Önüme geldi, beni baştan aşağı süzüp " dün akşam ne oldu sabah gözümü açar açmaz yanımda seni gördüm, hayal meyal hatırlıyorum" söylediği şeye bak hatırlamıyormuş e tabi hatırlamazsın kafan mı yerindeydi. Sanki bir arkadaşımla konuşuyor gibi rahat tavrımla " hiçbir şey olmadı, kafan yerinde değildi bende seni odana götürdüm, seni ayıltamya çalışırken uyuya kalmışım. Düşündüğün gibi birşey olmadı" tıpkı karşımdaki adamın bana baktığı gibi aşağılayan bir bakış atıp " yani o kadar düşmedim" ellerimi aşağı indirip yanından geçerken topuklu ayakkabılarımı yere vura vura mutfaktan çıktım.