AȘK VE MUCİZE ( Yarıda Kaldı)

3.BÖLÜM-Tuzak

Yeni bölümmm🌼
oy atmayı unutmayın sizi seviyorum. 🌼

🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻 🔻

Sabahın parlak güneş ile gözlerimi aralarken içimdeki huzursuzluğu uyku bile dindirememişti. Yatağımdan kalkıp banyoya girdim sıcak bir duş alıp kıyafetlerimi giydim.

İş görüşmesine gidecektim. Allahım sana emanetim eğer bana birşey olursa ayça ya sahip çık onun senden başka sığınacak bir yeri kalmaz çünkü. Tabi şimdi de senden başka sığınacak kimsemiz yok. Eğer bir ailemiz olsaydı sıcacık bir yuvamız belki de sığınacak birileri olurdu.

Ayçayı kontrol ettim. Yatağında uzanıyordu onu yalnız bırakmak istemiyorum ama başka çarem yoktu. Gözleri ağlamaktan şişmiş rengi solmuştu. Çok üzülüyorum bende ama birimiz güçlü durması lazım ki en azından hayatta olduğumuzu anlayalım.

Minibüs durağına giderken, köşedeki pastaneden simit aldım. Kemire Kemire durağa ulaştım tam zamanında gelmiş olmalıyım ki minibüs tam önümde durdu. Paramı uzatıp boş koltuklardan birine sindim.

Geleceğim yere ulaştığımda yüzümde bir tebessüm oluştu. Bu hastane diğer hastanelerden daha büyüktü. Yavaş adımlarla içeri girdiğimde hastaneden çok otele benziyordu. Danışmana ulaştığımda karşımdaki kız çok gençti ve bakımlı. "merhaba ben iş görüşmesine geldim" kadın kafasını kaldırarak "si-siz melisa Yalçın olmalısınız" ismimi nereden biliyordu. "evet ta kendisi" dedim yapmacık bir gülüşle.

Önümde yürüyen kadını takip ederken etrafı incelemekten yorulmuştum. Asansörün önünde durduğumuzda sessizce içine bindim kadın 20. Kata bastı. İçimde ki huzursuzluk beni yiyip bitirirken asansör durdu. Tam inmek için hamle yaptığımda kadın kolumdan tutu "sağdan ikinci kapı" diyip beni dışarı itti. Ne oluyor burda mal gibi etrafa bakarken kadının dediği yere doğru ilerlemeye başladım. Kapının önünde 2 tane dev gibi adamla göz göze gelmemle arkamı dönüp kaçmam bir oldu. Tabi nereye kaçacaksam. Peşimden geldiklerini fark ettiğimde daha çok hızlandım. Taki kafamı sert bir gövdeye çarpana kadar.

Bu sert gövdenin sahibine bakmak için kafamı kaldırdığımda peşimdeki adamların, adımları susmuştu. Sert gövdenin sahibi erkeksi kokusu başımı zonklatırken gözlerim gözleriyle buluştu. O ne ya öyle.
Kapkara gözleri asilliği temsil ediyor, tek çizgi olan dudakları sessizliği, ve bakışları sertliğini temsil ediyordu bunlar birleşince karşımdaki adam git gide korkunç bir hal alıyordu kafamın içinde yavaşça ondan uzaklaştığımda kelimeleri zor seciyordum "ö-özur dilerim" allahim konuşmayı unuttum sanırım. Tek çizgi olan dudaklarını ayırırken gözlerim istemsizce kapanıyordu. Eliyle odasını işaret ederken "buyrun" dedi. Sesi bedenimde titrememe sebep olurken "yok ben gideceğim" diyebildim. Adımlarımı asansöre atarken kolumda hissettiğim alev topu gözümden yaş gelmesine sebep oldu. "buyrun dedim" yüzünde mimik oynamıyordu. Korkumu belli etmemeye çalışsam da iriselerimin büyümesine engel olamiyordum. Yavaş adımlarla onu takip etmeye başladım.

Odanın kapısını açarken gördüğüm manzara ile beynimden vurulmuşa döndüm. Başımdan aşağı kaynar sular dökülüyordu. Arkamda hissettiğim nefes, nefesimi kesiyordu. Ruhumu istemsizce karanlığa teslim ederken arkamda duran adamın ellerini belimde hissetmemle kendimi iyice karanlığa bıraktım...

BOLUM SONU 🌼
OY ATMAYI UNUTMAYIN.
YENİ BOLUM HEMEN GELECEK
SİZİ ÇOK SEVİYORUM 🌼