~Armoni/Texting~

3

Bir yandan ayakkabımı giyip öbür yandan Atakan'a mesaj atmaya çalışıyordum. Biraz geç uyandığım için otobüse yetişme telaşı içindeydim.

Ecmel:

"Lan Atakan otobüs gelirse tut iki dakikaya oradayım."

Atakan:

"Daha gelmedi ama gelirse şoförü oyalarım."

Ayakkabımı giyme işlemini tamamlayınca telefonu cebime atıp  fermuarını çektim. Sonra koşmaya başladım, asansör beklememek için merdiven basamaklarını üçer beşer atlayarak iniyordum. İki kere yeri yalamaktan döndüm.

~~

Atakan'dan

Ecmel'e cevap verip telefonu cebime atmıştım ki otobüsün bize doğru geldiğini gördüm. Bizim burada durmasına tahminen iki dakika vardı ve Ecmel büyük ihtimal yetişemeyecekti.

Atakan:

"Ne yapsam, ne yapsam! Hah buldum!"

Otobüs durunca Barış bindi, arkasından da ben bindim.

Atakan:

"Durun doğuruyorum! Abi dur yere eşyamı düşürdüm hemen alıp bineceğim, bekle dur gitme!! Yalvarır-"

Şoför:

"Tamam oğlum bağırma. Ne düşürdüysen al hadi."

Sanki bir şey düşürmüşüm gibi otobüsten inip yere bakındım.

Ecmel:

"Ne arıyorsun lan."

Atakan:

"Sonunda be kızım, senin yüzünden ne hâle düştüm."

~~

Ecmel'den

Atakan sayesinde otobüse binebilmiştim. Arkalara doğru ilerleyip boş yer baktım ama yoktu. Hayır yani bu kadar amca ve teyze sabahın zâhrinde ne yapıyor otobüste, anlamıyorum.

Barış:

"Ecmel!!"

Barış'ı görünce ona doğru yürüdüm, oturduğu yerden kalkıp beni oturttu.

Barış:

"Sahi Atakan kız mı erkek mi hiç sormadım??"

Atakan:

"Sana ne lazım amcası?"

Ecmel:

"Ne dönüyor burada?"

Barış:

"Atakan otobüsü durdurmak için doğuruyorum diye bağırdı da."

Ecmel:

"Oha hala oluyorum!"

~~

Yol boyu Atakan ile dalga geçmiştim. Tabiri caizse karga bokunu yemeden biz edebiyat dersi işlemeye başlıyorduk, hayır yani ben daha uyku sarhoşluğumdan kurtulmadan edebiyat görmek benim neyime. Sınıfa ayaklarımı sürüye sürüye girdim. Her derste farklı yerlere oturuyorduk biz, neden böyle saçma bir düzenimiz olduğunu bilmiyordum. Önden ikinci sıradaki cam kenarı yerime oturdum.(öyle bir anlattım ki deniz manzaralı yalı sanarsınız.)