ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81

133 11 0
                                    

3 μέρες μετά
Ετοιμαζόμαστε με την Έλλη για να βγούμε με τα παιδιά.
Την επόμενη μέρα αφού ήρθαμε, βγήκαμε και γνωρίστηκαν μεταξύ τους και συμπάθησαν πολύ την Έλλη. Όπως επίσης και εκείνη.
Άρχισε να ηχεί το κινητό μου και το πήρα στα χέρια μου.

Ε: Καλημέραα!

Είπα τραγουδιστά.
Στην Ελλάδα είναι πρωί τώρα.

Α: Καλημέρα...

Είπε με βραχνιασμένη φωνή και ακούγεται τόσο σέξυ.

Ε: Άγγελε μόλις άνοιξες το μάτι σου και με πήρες τηλέφωνο;
Α: Μωρό μου είσαι το πρώτο άτομο που θέλω να ακούω όταν ξυπνάω το πρωί και το τελευταίο όταν πάω για ύπνο την νύχτα.

Οκευ δεν ήξερα τι να απαντήσω και απλά χαμογέλασα, όχι ότι θα με δει. Πάλι καλά δηλαδή, επειδή έχω κοκκινίσει κιόλας.

Α: Μ'αρεσει όταν κοκκινίζεις. Μακάρι να ήμουν απο μια μεριά να σε έβλεπα.
Ε: Τι θα κάνεις σήμερα;

Είπα για να αλλάξω θέμα.

Α:. Σήμερα έχω ρεπό, οπότε μάλλον θα πάω απο του Παύλου να δω τι κάνει.
Ε: Τρως;
Α: Ρε μωρό μου κάθε φορά που μιλάμε, αυτό με ρωτάς.
Ε: Ναι, γιατί εσύ αν είσαι πολύ κουρασμένος, πέφτεις για ύπνο, ξεχνάς να φας και θα κάνεις πρόβλημα στο στομάχι σου.
Α: Έλα μωρέ σιγά. Το πολύ πολυ να πεθάνω απο τη πείνα.
Ε: Δε θα προλάβεις! Θα σε σκοτώσω πρώτη.

Είπα και γέλασε.

Α: Μου λείπεις...
Ε: Και μένα... Εντάξει πόσες μέρες μείνανε; Σε λίγο γυρνάω.
Α: 3 μέρες 6ωρες και 30 λεπτά.
Ε: Είσαι απίστευτος! Άγγελε τα μετράς;
Α: Φυσικά! Μετράω αντίστροφα μέχρι να σε ξαναδώ.
Ε: Γλυκούλη μου...
Α: Εσείς θα κάνετε κάτι σήμερα;
Ε: Θα βγούμε!
Α: Που θα βγείτε; Με ποιους θα βγείτε;

Κάτσε να τον πειράξω λίγο.

Ε: Άσε Άγγελε.... γνωρίσαμε κάτι αγοράκια, κόλαση.

Είπα και στο τέλος άφησα και μια ανάσα να ακουστεί.

Α: Α μπα; Έχει και απο αυτούς το Λονδίνο;

Είπε και διέκρινα νεύρα στην ομιλία του.
Αχ,ρε Άγγελε γιατί τόσο πολύ ζήλεια;

Ε: Ναι, άστα να πάνε.
Α: Μάλιστα, καλά να περάσετε τότε.
Ε: Πάντως ένα πράγμα έχω να πω... όσο κόλαση είσαι εσύ, τόσο είναι όλοι αυτοί του Λονδίνου, μαζί.

Είπα και είμαι σίγουρη ότι χαμογέλασε.

Ε: Μπορείς να μείνεις ήσυχος τώρα.
Α: Ήσυχος θα είμαι μόνο όταν γυρίσεις. Όσο λείπεις αγχώνομαι.
Ε: Γιατί αγχώνεσαι;
Α: Τίποτα άστο...
Ε: Να μην αγχώνεσαι καθόλου. Μ'αρεσει να καίγομαι στη δική σου κόλαση, ΜΟΝΟ.
Α: Σ'αγαπαω!
Ε: Κι εγώ!
Α: Να ξέρεις αν ήσουν εδώ θα είχες γίνει ήδη δική μου, για ακόμη μια φορά.
Ε: Όταν γυρίσω θα μπορέσεις να με κάνεις όσες φορές ακόμη θες.
Α: Μη λες τέτοια γιατί με βλεπω να σου κλείνω εισιτήρια για πιο νωρίς.

Love always wins darkness ❣️Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang