Invisible Love String | COMPLETED ✔️

CHAPTER 4

VOICE

Isang nakakabinging katahimikan ang nangibabaw sa sasakyan, parang kasalanan ang simpleng paghinga.

I turned to Manong Nicolas he still driving and serious.

Napatikhim ako, para lang mawala ang nakakabinging katahimikan hindi ako sanay sa ganito mas lalong nadadagdagan ang tensyon, mabuti naman at napatingin si Manong Nicolas pero patuloy sa pag-mamaneho.

I smiled at him nang makatinginan kami.

Nag-isip agad ako ng maitatanong para lang mawala ang katahimikan, hanggang sa nakaisip ako ng magandang sasabihin.

"So? Magkakilala kayo ni Andrei Lopez?" ang kaibigan ko ang tinutukoy ko.

Napatango lang siya hindi man lang nag-sasalita, nakakunot ang nuo at seryoso ang tingin sa dinaraanan.

Napalunok ako, ang bigat talaga ng pangyayaring ito, bakit tumitiklop ako sakanya? I cleared my throat and continued our conversation.

Isip Yla. Isip.

"Pano? I mean saan?" kahit alam ko naman na kung paano siya naging kilala ni Andrei.

"I am he's grandparents driver and my father." he said politely with a smirked and he continued to drive.

I can almost hear crickets in our conversations.

"Is that all Miss?" he said of our formality conversations.

Lito akong napatingin sakanya.

"Hah? Uh! Yes, thank you for answering." tipid akong ngumiti, napasulyap siya sa'kin samantalang iniwas ko ang tingin ko sakanya at dineretso ko sa daan ang paningin ayaw mag-tama ng mga mata.

Nang may maisip pa akong topic sa pinag-uusapan I continued to talked to him.

"You can call me Yla, alisin mo na ang 'Miss. or Ma'am' I think magkapareho lang naman tayo ng age, dahil bata ka pa naman." I said out of nowhere.

He still driving, my senses is somewhere else go. Nakakahiya na ganito ako sakanya kapormal knowing na nambabastos lang naman ako ng mga kagaya niya.

"Calling you Miss or Ma'am is a symbol of respect, I respect you because you're the daughter of Mr. and Mrs. Fernandez, so--" hindi niya na tinapos ang sinabi ng mapatingin ako sakanya at napansin na nakatingin pala siya sa'kin, napatigil ang sasakyan at napansin ko iyon, we're almost in our home "s-s-so" nag-iwas siya ng tingin at nagpatuloy sa pag-ddrive papasok na sa garahe sa mansyon.

I sighed heavily. Bigo sa susunod na sasabihin.

"We're here" anunsyo niya sa mababang boses, bubuksan na sana niya ang pintuan ng kotse pero pinigilan ko siya.

"So?" litong tanong ko sa statement niya, pagkatapos niya sabihin ang sagot dito, hindi na ko lalabas ng kwarto dahil sa nararamdaman ko sakanya. "What? So?"

"Nothing Ma'am Yla." he chuckled.

Bigo akong bumuntong hininga at nag-iwas ng tingin, ang misteryoso niya at nag-tataka ako kung bakit, bakit ganito ang nararamdaman ko.

Nang mabuksan niya ang pintuan ng sasakyan ko bumaba agad ako at direstong pumasok sa loob ng bahay.

"Ma'am Yla, nakahanda na po ang dinner, kayo nalang po ang hinihintay at tamang tama po ang pag-dating niyo." masayang anunsyo ng Mayordoma sa bahay na si Manang Ariane, I smiled at her.

"Mag-lilinis po muna ako." I said before I go upstairs.

Pumasok ako sa kwarto at agad na nag-linis ng katawan. Pagkatapos gawin 'yun nag-bihis ako at bumaba.