Invisible Love String | COMPLETED ✔️

CHAPTER 44

HEART

Tunog ng mga alon at masarap na hampas ng hangin ang sumasalubong sa'min ni Nicolas, he still silent and I'm not comfortable lalo na nang makita ko ang lungkot sa mga mata niya sa sasabihin ko.

Don't leave me again.

Hindi ko naman siya iiwan e, ayon kaagad ang naisip niya hinawakan ang mga kamay niya.

"I'm sorry pala sa nangyari kagabi." I said out of nowhere.

He glanced at me weakly.

"Alam kong gusto mong may mangyari kagabi pero kasi diba a--" nauungangapa ako ng sasabibin.

"Gusto ko ng magkaanak Yla." He said seriously I sighed.

Ako din gustong gusto alam ko 'yun.

"But I can't." Bigong saad ko na kanakunot ng nuo niya tumingin siya sa'kin naiiyak na ako dahilan para ilapit niya ang ulo ko sa balikat niya. "I can't because I have a heart condition, Nicolas gustong gusto ko rin gusto ko nang bumuo tayo ng pamilya, pero natatakot ako." Naiiyak na saad ko. "Natatakot ako malaman kung anong sakit ang meron ako sa puso ko na makakaapekto sa'kin kapag nabuntis na ako, everytime I feel sad, angry lahat ng emosyon kahit ang pagiging masaya sumasakit ito, mahina 'to simula nung insidente ng paghulog ko sa congelation ice sa U.S and that incident make me suffer and--"

"Why you didn't tell me?" He said seriously.

Natahimik ako at umiling.

"Napatingin mo na ba iyan?" Habol niya.

Umiling ako mas nangunot ang nuo niya.

"Pwede natin ipatingin 'yan." Hinawakan ko ang mga kamay niya at patuloy parin ang pagluha ko kita kong bigo rin siya at nanghihinayang.

I know baby, I'm sorry.

"Natatakot ako. G-gusto ko magkaroon ng a-anak." Iyak na tugon ko.

Inalo niya ako na umiiyak parin.

"Oo, magkakaanak tayo, magbubuntis ka I promise, just please let me help you in this part, it's serious problem Yla, we need to check you up."

"A-ayoko. Hindi ko kaya--"

"Yla. Listen to me." Inayos niya ang buhok ko na nalalaglag at hinawakan mukha ko he wipe my tears away using his thumb.

Alam kong nasasaktan na rin si Nicolas sa mga nalaman pero mas kinukuha niyang palakasin ang loob ko.

"We need to know so we can be aware, please Yla."

"Sarili mo muna ang isipin mo Yla, huwag mo akong iwan dahil sa kondisyon mo na ito please para malaman natin para--"

"I will, I will." I said with a low voice.

Kaya kinagabihan nung dinner nagpaalam kami kina Tita Laura na pupuntang Manila bukas na bukas, nagulat sila sympre pero may idea si Ciara dahil tumango lang ito.

"You need to sleep early." Si Nicolas na nag-alala parin sa sinabi ko.

Babalik din naman kami kami kasi ipapatingin lang naman ako ni Nicolas.
At dahil nga alam na niya ang condition ko tinitipid niya tuloy ako sa pagkain napapatingin ako sakanya na ginagawa ang lahat para maging maayos ang puso ko, mapagpasensya rin siya siguro isa sa nasearch niya natawa pa ako dahil pinapabasa niya sa'kin iyon.

"Hindi pa naman natin alam kung ano yung condition ko, tigilan mo na nga yan." Natatawang saad ko sakanya pero inilingan lang niya ako.

"Ano ka ba! Tigilan mo na iyan ang O.A mo!"