STYGIAN | completed

84

ASTRIA (2020)

Anong nangyayari?

Hindi ko na maintindihan.

Nagdadalawang-isip ako ngayon kung dapat ko bang muling lapitan si Sir Agandro dahil sa lahat ng nangyayari. Gusto kong maliwanagan. Gusto kong malaman ang lahat. Ngunit papaano ngayong hindi ko naman alam kung saan dapat magsimula?

Should I be blamed for this? Because I tried to change the past that it resulted to this kind of phenomena? Na dahil nagulo ko ang nakaraan at nabago ito, may mangyayaring hindi maganda? Is this the domino effect that they're saying?

Agh! Inis na ginulo ko ang buhok ko sa sobrang frustration. Ayokong sisihin ang sarili ko but I can't help but to blame what I have done. Mali bang nagmalasakit ako kay Stygian nung mga panahon na iyon? I... like him. I really like him. Kaya ko nagawang sabihin kay Astrid na iligtas siya dahil gustung-gusto ko siya. All I want is for him to be safe. Kaya hindi ko pa rin maintindihan, anong mali doon? Yes, the future will eventually change, but isn't it gonna change for the better? Since mabuti naman ang ginawa ko hindi ba? Hindi ba ang epekto nito ay mabuti rin?

Ugh! I don't know anymore.

Sumalampak muli ako sa higaan and my thoughts immediately wandered everywhere. Naaalala ko ang text message na natanggap ko kay Jose from 1941, not Sir Agandro from the present time. Sabi niya nagbabalik si Stygian. Nagbabalik? Papaanong nagbabalik? Hindi ko pa rin maintindihan. Gusto ko siyang tanungin muli kaso kahit ilang beses ko siyang contactin, wala akong nakukuhang sagot. Seriously, what's happening there?

I was in the middle of those thoughts when suddenly my phone rang. Kaagad akong napabalikwas paupo saka ito dinampot without even glancing at the screen to know who's calling. Who might call me at this hour? I guess, it's dinner time already?

"Hello?" walang buhay kong sagot sa telepono.

"Astria," a cold voice stopped my senses. Tila nanigas ako pagkarinig pa lamang ng boses niya. Kilalang-kilala ko kung kanino ang boses na ito at nang tingnan ko ang screen ng cellphone ko, nalaman kong siya nga.

"Oh, A-aegan. N-napatawag ka?" nauutal kong sambit. Kinakabahan ako ngayon sa kanya dahil sa pagtatapos ng pag-uusap namin kanina. I cried at him, siguro napakapanget ko kanina habang umiiyak. Argh!

"Uh-uhm." I can sense the awkwardness in his voice too. Tumikhim muna siya saka nagpatuloy. "Uhh... Good evening. Have you eaten already?"

Napalunok ako sa tanong niya. Bakit naman niya tatanungin iyon? "Not yet. Why?" I tried my best not to stutter and luckily I did!

"Lolo wants you to come over our mansion. He invites you for dinner."

Ah, 'yun naman pala ang dahilan. His Lolo invites me for dinner, hindi naman pala dahil concerned or curious siya sa akin. Tss. Wait, what?! Sir Agandro invites me for dinner at their freaking house?!

"What?! Diyan ako kakain?"

"Uhh, technically yes." He tried to stiffle his laugh but he failed

"Bakit naman?"

"I don't know." I can imagine him shrugging his shoulders. "See it for yourself, then?"

"Uh... okay." I awkwardly replied.

"Susunduin kita. Will be there in ten minutes. Prepare already."