UNICODE
"မင်း ယယ်ဂျင်းကိုတွေ့မိသေးလား"
ဆရာ အရှေ့မှာ စာသင်နေတာကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ရုတ်တရက် မေးလာတဲ့ ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျီမင်း သူ့ကို လှည့်ကြည့်မိသည်။ မနက် အတန်းစတက်တည်းက ဘာစာမှ လိုက်မမှတ်ဘဲ ထိုင်ရုံသာထိုင်နေပြီး အတန်းအပြင်သို့သာ စိတ်ရောက်နေမှန်း ဂျီမင်းသတိထားမိသည်။
"မတွေ့မိပါဘူး"
"သူနေမကောင်းသေးလို့များလား"
ထယ်ယောင်း ရေရွတ်လိုက်သံကြောင့် စာရေးနေသည့် ဂျီမင်းလက်တို့ ရပ်သွားသည်။
"ယယ်ဂျင်းက နေမကောင်းဘူးလား"
"ဟိုနေ့ကတော့ သူ့သူငယ်ချင်းက အဲ့လိုပြောတာပဲ နောက်နေ့သွားတော့လည်း မတွေ့ခဲ့ဘူး ဒီနေ့ ကျောင်းစောစောလာပြီး သူ့အတန်းရှေ့စောင့်တော့လည်း အတန်းသာ စသွားတယ် သူရောက်မလာဘူး"
စာသင်ချိန်ပြီးသွားကာ ဆရာက အတန်းကိုနှုတ်ဆက်၍ ထွက်သွားသည်။ ထမင်းစားချိန်လိုသေးပေမယ့် အတန်းလစ်ချင်သော ကျောင်းသားအချို့ကလည်း အပြင်ထွက်သွားကြသည်။
ပြတ်သွားသော စကားစကို ဂျီမင်းပြန်ဆက်လိုက်သည်။
"သူ့ကိုရှာပြီး မင်းကဘာလုပ်မလို့လဲ"
"......"
"စိုးရိမ်နေတာလား"
"ဘာကို စိုးရိမ်ရမှာလဲ၊ လျှာကိုရှည်တယ်"
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ထထွက်သွားသော ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ရင်း ဂျီမင်း သက်ပြင်းချမိသည်။ ဂျီမင်း ခုံပေါ်ပြန်ထိုင်ချလိုက်ရင်း စိတ်ရှုပ်ရှုပ်ဖြင့် ဆံပင်တို့ကို ထိုးဖွပစ်လိုက်သည်။
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် ကျောင်း၀န်းထဲခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်ရင်း စာကြည့်တိုက်ဘက်ရောက်လာသည်။ ယယ်ဂျင်းအဆောင်ဘက်သို့လည်း မသွားချင်တော့။ ယယ်ဂျင်းနဲ့မတွေ့ဘဲ စကားပြောအချိုးမပြေတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့နေရင် ဆွဲထိုးမိလိမ့်မှာမို့ ပြဿနာအတက်မခံချင်။ ယယ်ဂျင်းကို မတွေ့ရတာ သုံးရက်လောက်မှာ နေမထိထိုင်မထိနှင့် ဟာတာတာခံစားနေရတာကိုလည်း ထယ်ယောင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မကျေနပ်။ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်နေမှန်းလည်းမသိ။ ဖုန်းဆက်ဖို့ကျပြန်တော့လည်း ကိုယ့်မာနနှင့် ကိုယ်မို့ ထိန်းချုပ်ရသေးသည်။ ကိုယ့်စိတ်နှင့်ကိုယ် ရန်ဖြစ်နေရကာ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း စိတ်ရှုပ်ရသည်။
YOU ARE READING
In a Long Dream
Fanfictionတစ်ယောက်တည်းမက်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဖြိုဖျက်ပစ်လိုက်ရတဲ့ အိပ်မက်ပါပဲ... Kim TaeHyung x OC
