UNICODE
ထယ်ယောင်း အိမ်ရှေ့ရောက်နေတာ ကြာပြီဖြစ်ပေမယ့် မ၀င်နိုင်သေးဘဲ အိမ်ကြီးကို ရပ်ကြည့်နေမိသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ လိုလိုချင်ချင် လာချင်စိတ်မရှိခဲ့တဲ့ အိမ်ဆီကို အခုတော့ မျှော်လင့်ချက်တစ်ခုနဲ့ အပြေးရောက်လာခဲ့သည်။ မွေးကတည်းက နေခဲ့တဲ့ အိမ်မို့ သံယောဇဥ်ကတော့ရှိသည်။ အမှတ်တရကောင်းတွေမရှိပေမယ့် တကယ်တမ်း ခွဲခွာဖို့ တွေးမိတော့ ၀မ်းနည်းသလိုလို။ ဒီတစ်ကြိမ် အိမ်ပြန်လာခြင်းဟာ နောက်ဆုံးအကြိမ်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေနိုင်သည်။
သေသေချာချာ စဥ်းစားဆုံးဖြတ်ပြီးမှ ရောက်လာတာမို့ ထယ်ယောင်းမှာ နောင်တတော့မရှိ။
"ဟယ် မြေး"
အိမ်ထဲ၀င်၀င်ချင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာ တီဗီကြည့်နေသည့် အဖွားက ဆီးကြိုသည်။ ထယ်ယောင်း အဖွားကို တွေ့တွေ့ချင်း ပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"နေကောင်းတယ်နော် ဖွား"
"ကောင်းပါတယ်၊ ငါ့မြေးက ပိန်သွားလိုက်တာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
"စာမေးပွဲနီးလို့ စာလုပ်နေရလို့ပါ"
"မြေးက နေနိုင်လိုက်တာ အိမ်ကို ပြန်မလာတာ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲ"
"ဖွားကိုတော့ အမြဲသတိရနေတာပါ"
"ဒီည ဒီမှာ အိပ်မှာလား အခန်းရှင်းခိုင်းလိုက်မယ်လေ"
"မအိပ်ဘူး၊ ဥက္ကဌကြီးကို ပြောစရာရှိလို့လာတာ"
"တစ်ခါတစ်လေလေး ယောင်မှားပြီး အဖေလို့ ခေါ်ပါလားကွယ်"
ထယ်ယောင်း ဘာမှ မပြော။ ပြုံးရုံသာပြုံးပြီး နောက်တစ်ခါ အဖွားဖြစ်သူကို ဖက်ပြန်သည်။
"ဖွား သားကို ခွင့်လွှတ်နော်"
ထယ်ယောင်း စကားကြောင့် ဖက်ထားခံရတဲ့ အဖွားက ရုန်းထွက်ကာ ထယ်ယောင်းကို စူးစမ်းသလိုကြည့်သည်။
YOU ARE READING
In a Long Dream
Fanfictionတစ်ယောက်တည်းမက်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဖြိုဖျက်ပစ်လိုက်ရတဲ့ အိပ်မက်ပါပဲ... Kim TaeHyung x OC
