SINIR |Tamamlandı|

28. Bölüm "Aşık İki Genç"

Çalan zilin sesiyle titrek ellerini kalbine doğru bastırdı Erva. Amacı derin bir nefes alıp ritmini düzeltmek olsa da sanki daha da bozulmuştu ritmi.
Bugün onun için en büyük korku dedesinin bir sorun çıkartma olasılığıydı. Ailesinin hatta çevrenin en dominant kişiliği olan dedesi dediğim dedik bir kişilik olduğu için ve daha öncesinde sözde bile çıkarttığı sorunlar olduğu için çok korkuyordu. Daha öncesinde kuzeni için kız istemeye gittiklerinde ailenin tavırları hoşuna gitmemiş huzursuzlanmış, hatta istedikleri yüklü miktarda altın ve parayı duyunca çileden çıkmış kızı istemeden eve geri dönmüştü. Tabi sonradan büyük çabalarla kızın suçunun olmadığını kabul edip evliliğe izin vermişti. Onun lafının üstüne laf söylenmez,yanında saygıyla oturulurdu.

Tüm bu düşünceler eşliğinde kapıya gelmiş selamlama için diğerlerini sıraya koymuştu bile. Yanında Eylül, onun yanında çok sevdiği kuzenleri Melike ve Zehra karşısında ise kendi küçük aklı büyük kuzeni Eda vardı.
Eylül ve Zehra ile aynı yaşta oldukları için çok iyi anlaşıyorlardı. Eda ise henüz liseye yeni başlamış deli dolu bir kızdı.

Deniz'in ailesi yada akrabası olmadığı için bugün Muhsin dede ve Toprak onun ailesi olacaktı. Gerçi şimdiye kadar da onlardı ya.
Deniz kendini bildiğinden beri annesi babasının dayakları ile hayatta kalmaya çalışıyordu. Nasıl da güzel bir kadındı oysaki. Bakmaya kıyamazdı. Her seferinde annesine kalkan elin önünde durur korumaya çalışırdı. Ne çare hem kendi hem annesi dayak yerdi. Bazen okuldan geldiğinde annesini evde baygın bulur çocuk hâliyle başında uyanmasını beklerdi.
Babası ise içkili bir halde gelir bu sefer de yemek olmadığı için döverdi.
Hiç bahanesi yoksa oturduklarına kalktıklarına bahane bulur, bazen perdeyi açtığı için bile kadına olmadık sıfatları yakıştırırdı.
Yine birgün okuldan gelmiş kapıyı yarı açık bulmuştu. Gözünden akan bir damla yaşı silip mutfağa doğru geçtiğinde annesini yüzüstü yatarken buldu.
Her zamanki gibi bayıldığını düşünmüştü. Ne bilsin küçücük çocuk?
Gidip salon demeye bin şahit gereken odadan bir yastık getirmiş başının altına koymuştu. Kolonyayı eline yüzüne sürmüş uyanmasını beklerken de mutfağın zemininde parça parça olmuş tabakları bir köşeye toplamıştı.
Saatlerce başında uyanmasını beklemiş gözleri şişene kadar ağlamıştı. O yanakları kıpkırmızı annesinin,benzinin solduğunu anlayınca babasının ona atacağı dayağı düşünmeden çıktı evden. Ne yandaki komşuya gitti yardım için ne de karşıdaki komşuya. Onlar iyi insan değildi çünkü. İyi olsalar annesinin feryadını duymazlar mıydı?
Ayağına geçirdiği ayakkabısıyla koşarak mahalledeki camiye gitti. Annesi anlatmıştı ona, imam iyi insandı. Allah'ı anlatırdı.
Caminin yanındaki evin kapısını çaldı tüm gücüyle.
Soluk soluğa anlattı olan biteni. Birden evlerine koştu herkes. Feryat figan ağladılar ona sarılarak. İşte ondan sonra büyüdü Deniz. O zaman anladı annesinin birdaha gelmeyeceğini. O gün tek kaldı bu dünyada. Babası hapse girdi. Çok geçmeden ölüm haberi geldi. Akrabaları deseniz hiçbiri istemedi onu. Yetimhane evi oldu artık. Orada büyüdü, orada genç oldu. Orada yemek yedi. Ne anne, ne baba, ne aile hiçbiri yoktu hayatında.
Ama şimdi sıcak bir yuvası olacaktı İnşAllah. Şu karşısındaki yanakları al al olmuş kız karısı olacaktı...

İçeriye ilk geçen Muhsin dede oldu. Ardından Toprak onun yanında da Melih belirdi. Tam herkes selamlaşacaktı ki Eda' nın sesi yükseldi şaşkınca.
" Uf eniştelerime bak bee."
Tabi tüm yakıcı gözlerin etkisi ile hemen elini ağzına kapatıp sustu.
Toprak ise sırıtmış Eylül'e bakıyordu. Bakışlarını Deniz'e çevirip bir yandan da koluna vurarak konuştu." Lan çeksene gözlerini kızın üstünden babası sana bakıyor."
Deniz ne yapacağını şaşırıp  gözlerini Erva'dan çekti. Hızla annesi ve babasının elini öptü. Onlar içeriye geçerken çiçek ve çikolatayı Erva'nın eline tutuşturup içeriye koşar adım girdi. Toprak ise bilerek sona kaldı. Büyüklerin içeriye geçtiğine emin olunca Eylül'ün başına küçük bir öpücük kondurup arkadaki kızların kıkırdamasını umursamadan koşar adım içeriye geçti.