Mirasçılar

Bölüm|17 "Ship! Ship! SHİP!.."

"Seni aldım bana ayırdım

durma kendini hatırlat."

-Cahit Zarifoğlu

Multimedia; Miray Güney 

Bölüm Şarkısı; Gazapizm - Unutulacak Dünler

                                                                                                                                  ☆

%50 İNSTAGRAM BÖLÜMÜDÜRR.

Meriç Barlas'tan..

Odamın kapısını açıp girdim. Miray'ı öperken ki şaşkınlığı aklıma gelirken hafifçe sırıttım. İrem'e sevgili olduğumuzu söylemişti. Ve bunu düşünürken gerçekten İrem'in benden uzak duracağını düşünmüştü.

Yanılıyordu..

'Boş ver amına koyim! Miraya yakınlaşmış olursun bu bahaneyle!'

Of! Kes sesini şinasi! Zaten her bokta sen gaza getiriyorsun beni!

Üzerimi değiştirip eşofmanlarımı giydikten sonra merdivenlerden inerek salona doğru ilerledim.

Annem ve babam büyük koltukta televizyon izliyordu. Can ise tekli koltukta oturmul bilgisayarı ile uğraşıyordu. Beni görünce dikkatleri bana döndü. "Hoş geldin annecim!" Dedi annem kollarını açarak. İlerleyip yanağına bir öpücük kondurdum ve aralarına oturdum. Babamla yumruklarımızı tokuşturup gülümsedik.

"Oo! Kankacım yedin mi mantıl-" arkamda ki yastığı kapıp Can'ın suratına fırlattım.

Ona her şeyi anlatmakla hata etmiştim. "Yapma kardeşine öyle şeyler! Biliyoruz biz Miray'ın sana mantı yaptığını." Dedi Babam. Alttan alttan ima ile. Can'dan başka kim söyleyecekti ki amına koyim!

Gözlerimi devirip geriye yaslandım. Hepsi merakla bana bakıyordu. "Gerçekten mi? Örgüt müsünüz siz! Hiç bir şey olmadı. Mantı yaptı yedik ve geldim!" Dedim annemin kucağında ki mısır kasesinden ağzıma mısır atarak.

"Çok tatlı kız. Keşke öyle bir gelini-" Gözlerimi büyütüp anneme döndüm. "Anne!" Dedim sesimi yükselterek.

"Tamam tamam sustum!" Dedi ellerini havaya kaldırarak.
"Tamam Zümrüt tamam! Utandırma oğlumu." Dedi babam sırtıma vurarak. Kapı çalarken hizmetlilerden biri kapıyı açmaya gitti.

Abimdi.

Evde ki herkes gerilirken ayağa kalktım. Can kalkıp beni tutacağı sıra elimi havaya kaldırıp durdurdum.

Abim bana dönüp ters bakışlarını atarak ilerledi. "Abi! Yeter artık! Konuşmamız lazım." Beni duymamış gibi yapıp odasına doğru ilerledi. Hızla arkasından ilerleyip odasına girdim. "Çık dışarı!" Diye bağırdı gür sesiyle.

Sinirlerime hakim olmaya çalışarak yumruklarımı sıktım. "Ne kadar kaçacaksın benden!" Bağırdım.

Odanın kapısını hızla çarparken hızla bana döndü. "Bu ne cürre-" sözünü kesip bağırmaya devam ettim.

"Korkaksın Demir Barlas! Korkak ve aptal! Hemde karşında istesen tüm hisselerini sana devredecek kadar çok seven kardeşin varken!"

"Ege Barlas! Benim Ege Barlas diye bir kardeşim çok siktir git!"

Kaşlarımı kaldırıp ellerimi göğsümde birleştirdim. "Ya hisselerimi verirsem? O zaman öyle bir kardeşin olur mu?" Dedim kin ile bakan koyu mavi gözlerine karşın hevesle bakan buz mavisi gözlerimi gözlerine dikerek.