Circo Di Dolore

Εκπαίδευση

Το επόμενο πρωί, βρήκε τα ζώα να κοιμούνται βαριά. Βέβαια ξύπνησαν αμέσως μόλις ένιωσαν το νερό να τους περιλούζει, καθώς έβγαινε με δύναμη μέσα απ΄τους κουβάδες που βαστούσαν αυτοί οι φρικτοί θηριοδαμαστές. Η Μπέλλα, άνοιξε τα μάτια της μόνο για να αντικρίσει τα βλακώδη πρόσωπα των δύο αντρών που την είχαν πάρει από το εμπόριο ζώων, αυτήν και την αδελφή της μαζί με την φίλη τους και τον φούρναρη.

'Έλα έλα πάμε!', φώναξε ένας απ΄τους δύο άντρες, ο οποίος φαινόταν να έχει ένα κάπως μεγαλύτερο κύρος από τους υπόλοιπους εκεί μέσα. Αυτός και ο αρκετά κοντύτερος ακόλουθός του, κρατούσαν δύο μεγάλα μαστίγια. Άνοιξαν τις πόρτες απ΄τα κλουβιά που βρίσκονταν μέσα τα λιοντάρια, και με την -ας πούμε- βοήθεια των μαστιγίων τους τα καθοδήγησαν σε μία μεγάλη αίθουσα, κάνοντας έτσι την Μπέλλα, τον Τόνι και την Μαίρη να τους χάσουν από τα μάτια τους. 

'Τους πάνε για εκπαίδευση. Δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν. Τουλάχιστον όχι εν ψυχρώ... Με τον καιρό θα τους εγκαταλείψουν οι δυνάμεις τους', είπε τελικά ο Τόνι, ο οποίος μπορούσε ξεκάθαρα να δει το αίσθημα του φόβου να καθρεπτίζεται στο βλέμμα της Μπέλλα, θέλοντας να την καθησυχάσει κάπως.

'Και τί είδους εκπαίδευση είναι αυτή?', ρώτησε δήθεν αδιάφορα η Μπέλλα.

'Θα δεις και μόνη σου. Η σειρά μας έρχεται', ήταν το μόνο που της απάντησε και πριν εκείνη προλάβει να τον ρωτήσει τίποτε άλλο, μία νεαρή γυναίκα έκανε την εμφάνισή της κρατώντας κι εκείνη ένα μεγάλο μαστίγιο.

'Τόνι μου σου έλλειψα?', του φώναξε κοιτάζοντάς τον με ένα μοχθηρό βλέμμα.

'Δε φαντάζεσαι πόσο', την ειρωνεύτηκε εκείνος κι ας ήξερε πως δεν μπορούσε να τον καταλάβει.

'Ω θέε μου! Τί έχουμε εδώ? Μία καινούρια τίγρη!', αναφώνησε η κοπέλα. 'Έχει και κορδελίτσα! Από τον Μάριο, στην Μπιάνκα με αγάπη', διάβασε δυνατά το καρτελάκι που κρεμόταν απ΄το κλουβί του εντυπωσιακού ζώου. 'Θα περάσουμε τέλεια εμείς οι τρεις αρκεί να μην πεθάνετε στην πορεία όπως οι υπόλοιποι', φώναξε χαρούμενα, ανοίγοντας τα κλουβιά τους και καθοδηγώντας τους σε μία άλλη αίθουσα από αυτή των λιονταριών''

''Δηλαδή η Μπιάνκα ήταν καλή, ε θεία?'', πετάχτηκε η Αννούλα.

''Δεν θα το έλεγα...'', απάντησε η θεία Μπέλλα με μία δόση θυμού στο βλέμμα της και είδα τον Τόνι δίπλα της να γρυλίζει στο άκουσμα του ονόματος αυτού. Αν και δεν ήξερα πολλά από ζώα, μπορούσα έντονα να αισθανθώ πως κάτι ήθελε να μας πει. Η θεία μας τον καθησύχασε, δίνοντάς του μία αγκαλιά και συνέχισε έπειτα το παραμύθι...