Circo Di Dolore

Και Τώρα?

'Και τώρα?', ακούστηκε η φωνή της Μπέλλα. 

'Τώρα είμαστε ελεύθεροι', απάντησε ο Μπρόντι.

'Τώρα είμαστε φονιάδες!', φώναξε εκείνη και απ΄τα νεύρα της δημιούργησε άθελά της μία γρατζουνιά στο πρόσωπό της η οποία θα χρειαζόταν σίγουρα καιρό για θεραπευτεί. Έπειτα έτρεξε προς τα παρασκήνια και μπήκε μέσα στο κλουβί που είχε για δωμάτιο ξεσπώντας σε κλάματα.

'Να σου πω, το περίμενα ότι θα ερχόσουν εδώ. Όσο να πεις, δέκα χρόνια αυτό ήταν το δωμάτιό μας...', ακούστηκε η φωνή του Τόνι, ο οποίος την είχε ακολουθήσει και κοίταζε το δωμάτιο γύρω του σαν να το έβλεπε για πρώτη φορά.

'Δεν ήταν σωστό αυτό που κάναμε...', απάντησε η τίγρης, σκουπίζοντας τα δάκρυά της.

'Μπέλλα μου, δέκα χρόνια σε κακομεταχειρίζονταν. Εμένα και άλλα ζώα, για πολύ περισσότερο καιρό μάλιστα. Δέκα ολόκληρα χρόνια έχεις παρακολουθήσει ζώα να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια σου! Δέκα χρόνια έχεις να δεις το φως του ηλίου! Σε χτύπησαν, σε μαστίγωσαν, σου έκαψαν την πλάτη... Κοίτα εμένα! Δεν έχω νύχια εξαιτίας τους! Ο Μπρόντι έχασε, το μάτι του και τον γιό του και τώρα... τώρα έχασε την πρώτη του αγάπη και καλή του φίλη... Η Λίντα είναι έξω από αυτό το δωμάτιο τώρα και κλαίει για την αδελφή της που άδικα πέθανε. Ο Ένζο πέθανε επειδή απλά δεν ήθελε κάποιον άγνωστο να τον ενοχλεί! Δεν είχαμε ζωή ως τώρα, μα από δω και πέρα μπορούμε να φτιάξουμε μία', συνέχισε ο Τόνι, δίνοντάς της μία αγκαλιά.

'Ναι μα κάποτε ήμουν και γω άνθρωπος. Πώς μπόρεσα να κάνω κάτι τέτοιο?'

'Πες μου κάτι... Πώς ένιωσες εκείνη την ώρα?'

'Απελευθερωμένη. Σαν να έκανα το σωστό, σαν να ακολουθούσα το ένστικτό μου, αυτό το ζωώδες ένστικτο!', είπε εκείνη κατεβάζοντας το κεφάλι. Εκείνη την ώρα ο Τόνι ένιωσε έναν πόνο στην καρδιά του. Του άρεσε που η Μπέλλα μπορούσε να δει πως αντέδρασε όπως της ήταν φυσικό, όπως θα έκανε μία αληθινή τίγρης, όμως από την άλλη μπορούσε ξεκάθαρα να δει πως μέσα της παρέμενε άνθρωπος. Από τις σκέψεις του τον έβγαλε ο δυνατός βρυχηθμός του Μπρόντι. Μαζί με την Μπέλλα, κατευθύνθηκαν ξανά προς την αιματοβαμμένη σκηνή για να συναντήσουν τους φίλους τους.

'Όλα καλά, φίλε?', ρώτησε ο μαύρος πάνθηρας.

'Σας φώναξα για να σας υπενθυμίσω κάτι πολύ σοβαρό. Θέλω να ξέρετε πως ούτε σε μένα δεν άρεσε όλο αυτό που έγινε σήμερα, μα το βρήκα σωστό, το βρήκα απαραίτητο. Ακούστε... είμαι το πιο διάσημο λιοντάρι στον κόσμο, όλοι μιλούν για μένα. Παρ' όλα αυτά όμως αντιστάθηκα στους ανθρώπους και όπως βλέπετε κατέστρεψα το ίδιο μου το -ας πούμε- βασίλειο. Ποτέ δεν ζήτησα να φορέσω αυτό το νοητό στέμμα! Ποτέ δεν ήθελα να ζω έτσι! Μα ποτέ δεν με ρώτησαν....', είπε ο μονόφθαλμος βασιλιάς βαδίζοντας σε μικρούς κύκλους γύρω απ΄τον εαυτό του.