Melanie 2 - Neymar

2

Bu iki bölüm için geçiş bölümü gibi düşünün.

Multideki şarkıyı dinleyin,çok güzel.

30 eylülde haber akışı kaldırılıyormuş burada 😳 Ne düşünüyosunuz?
----

''Ben iyiyim abartılacak bir şey yok.'' dedi babam sertçe. İnanamıyordum. Bu kadar yolu onun için gelmiştim. Sinirle ayağa kalktım.

''Barcelona'dan kalkıp gelmişim,ve senin hala bitmeyen şu sokuk kibirinle karşılaşıyorum.''

''Laflarına dikkat et melanie.'' annemin söylediği şeye güldüm. ''Kusura bakmayın sevgili ailem.

Ayağınızın altında olan sözünüzden çıkmayan o melanie beni zorla evlendirdiğiniz gün öldü.''

''Sana aile verdik melanie! Nankörlük etme.'' babamın söylediği şeye güldüm. Aile? ''Aile demek.

Keşke benim orada yaşadıklarımı,çektiğim acıyı görseydiniz. Keşke kızınızı görseydiniz.'' göz yaşlarımı silerek evden çıktım.

Buraya gelmem hataydı.

Onları düşünmem hataydı.

Yine yanılmıştım.

Yine.

Telefonumu çıkardım ve Neymar'ın numarasını tuşladım. İlk çalışta açmıştı. Arkadan büyük bir gürültü geliyordu,arda ile marc yine kavga ediyordu.

Gülümsedim. ''Bebeğim? Eve vardın mı?''

''Buraya gelmem hataydı junior,dönüyorum.'' diye mırıldandım taksiye binerken. ''Melanie,sesin iyi gelmiyor. İyi misin? Ne oldu orada?''

''Dönünce konuşalım,haber vermek için aradım.''

--

Bu sefer şanslı olmalıydım çünkü hemen bilet almış ve binmiştim. Hayat artık buradan da vurmayalım demişti.

Aktarmasız bindiğimden yaklaşık 5 saate orada olacaktım.

--

Yol boyunca salak gibi ağladığımdan gözlerimin şiştiğini hissediyordum. Tek isteğim eve gidip uyumaktı.

Gözlüklerimi gözüme taktım ve uçaktan indim.

Barcelona'da gece olmuştu. İner inmez internetimi açtığımdan bildirimler yağmaya başlamıştı.

Bavulumu beklerken neymar'dan mesaj geldiğini fark ettim. Mesajı açtım.

Junior: Bebeğim çıkış kapısında bekliyorum.

Bir şeyleri düzeltmeye çalışıyordu,bizi düzeltmeye çalışıyordu.

Bavulumun geldiğini fark ettiğimde bavulumu aldım ve çıkış kapısına doğru yürüdüm. Neymar dediği gibi çıkışta bekliyordu.

Beni gördüğünde gülümsedi. Kollarını açtığında gülümseyerek kollarının altına girdim.

Ah neymar,keşke ikimizin birbirine yaşattığı kötü anıları silebilsem.

O kadar çok şey yaşamıştık ki ikimizde, birbirimize her bakışımızda aklımıza geliyordu. Bunu düzeltmek için her şeyi yapıyorduk. Başaracaktık da.

Bir daha öyle şeyler yaşamak istemiyordum. Bir daha ölecekmişim gibi hissetmek istemiyordum.

Birlikte arabaya bindik. Neymar kafamın dağılması için şarkı açmıştı. Şarkıyı mırıldanırken neymar'ı izliyordum.

Ona sahip olduğum için çok şanslıydım. İlişkimiz için çok ter dökmüştük. Başlarda ikimiz de çocuk gibi davranmıştık.

Fakat artık çocuk değildik.

Bazen düşünüyordum da keşke brezilya sokaklarında top oynadığımız zamanlara dönebilsek.

Neymar'ın ela gözlerine baktım. Küçükken de aşıktım gözlerine. Küçükken de aşıktık birbirimize.

Ne yaşasak da vazgeçemedik.

''What can I say, baby, what can I do? The monster in me loves the monster in you'' (Ne diyebilirim? Bebeğim,ne yapabilirim? İçimdeki canavar senin içindeki canavarı seviyor.)