Animagus | dramione

|15| Gerçekler

╭──╯ . . . . .🍂🐈 . . . . . ╰──╮

Hermione Buharlaştığı yere vardığında gözlerini açtı. Şimdi evi karşısında duruyordu.

Eve bakarak "Evimi gerçekten çok özlemişim..." dedi.

Kapıya yaklaştı ve büyüyle kapıyı açtı. İçeri girdiğinde evinin tanıdık kokusunu içine çekti. Anne ve babasını uyandırmamaya özen göstererek evin üst katındaki kendi odasına çıktı. Odasına girdiğinde hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu gördü. Annesinin odayı havalandırdığı çok belli oluyordu, bu fikir üzerine gülümsedi.

Odasındaki banyo kapısına giderken üstündeki ceketi çıkarıyordu.

"Şu anda yapmak istediğim tek şey, malikanede geçirdiğim ayların acısını çıkararak duş almak ve kendi yatağımda uyumak." diyerek banyo kapısını açtı.

🍂﹌﹌﹌🐈

Ertesi gün Malfoy Malikanesi'nde her şey çok değişikti ama çok da aynıydı. Kahvaltı masasında Draco normal halinden çok sessizdi. Bu durum Lucius ve Narcissa'nın gözünden kaçmamıştı. Gözlerinden kaçmayan ikinci şey ise masanın altında bir kedinin olmamasıydı.

"Draco tatlım neyin var? Dün de pek iyi görünmüyordun, hasta mısın?" dedi Narcissa.

Draco kafasını tabağından kaldırmadı, duymazlıktan geldi.

"Ne üzdü seni böyle?"

Draco yavaşça kafasını kaldırıp annesine baktı "Hiç." dedi.

Lucius gözlerini şüpheyle kıstı ve "Milkione nerede?" diye sordu.

Draco elinde tuttuğu çatalı sıktı "Kaçtı." dedi.

Buna çok şaşıran Lucius "Ne demek kaçtı?" dedi.

"Bildiğin kapıdan çıkıp kaçtı."

Narcissa üzüntülü çıkan bir sesle "İyi ama o seni çok seviyordu. Neden kaçsın ki?" dedi.

"Sevmiyormuş demek ki."

"Ah hadi ama Draco... Onun seni sevdiği çok belliydi. İkinizi tanımayan birisi bile bunu anlayabilirdi. Seni sevmeme gibi bir durumu yoktur, canım."

"O zaman neden kaçtı?"

"Geri gelir belki."

"Sanmam."

"Madem kaçtığını gördün, neden yakalamadın?" dedi Lucius.

Draco sessiz kaldı.

"Onu hemen yakalayabileceğini sen de gayet iyi biliyordun. Bilerek kaçmasına izin mi verdin?"

"Hayır sadece-"

Lucius, Draco'nun sözünü kesti ve "İllaki hâlâ dışarıda bir yerdedir neden onu aramıyorsun? Burada durup üzüleceğine onu arayıp yakalayabilirsin." dedi.

Draco'nun yüzündeki üzgün ifade silinir gibi oldu.

Narcissa elini, Draco'nun elinin üzerine koyup "Onu bulabilirsin, Draco. Ümitsizliğe kapılma. Kedin sana gerçekten çok sadıktı, hatta belki o da seni arıyordur şu an." dedi.

Draco'nun yüzündeki üzgün ifade silindi

"Denemedim diye pişman olacağıma, denedim diye pişman olurum daha iyi."

Draco masadan kalktı.

"Hatta yardım da alırım..." diye mırıldanarak yemek odasından çıktı.

🍂﹌﹌﹌🐈