LEXİ

8.

"Sen bu ailedensin artık yanımızdasın ve güvendesin seni asla bırakmıyacağız" sinirle güldüğümde "ben asla sizin yanınızda olmayacağım gideceğim siz tekrar bırakmadan ben gideceğim burdan" şaşırdığında "seni asla bırakmıyacağız ait olduğun yerdesin ve hep ords kalacaksın"

"Bsn hiç bir yere ait olmadım burayada değilim hem lğtfen bakın beni bırakırsanız sizi rahatsız etmem bir daha karşınızda da çıkmam lütfen beni bırakın" gözlerim dolduğunda hıçkırıklarım duyuluyordu odada sinirle odadan çıktığında yastığa sarıldım ağlamam artarken kapının ordan sesler gelmeye başladı gözlerimi kapattığımda duymak istemiyordum gözlerimi kapattığımda gözlerim ağrımaya başlamıştı...

Sağ tarafa döndüğümde gözlerimi açtım uyuyamamıştım yataktan kalktığımda gözüme güneş geliyordu hava güzeldi pencereden baktığımda serin hava vardı behçeye baktığımda kimse yoktu insem mi aşağıya birirsiyle karşılaşırmıyım omuz silktiğimde odada oturmak istemiyordum odadan çıktığımda koridorda kimse yoktu merdivenlere yöneldiğimde ev sessizdi merdivenlerden hızlıca indiğimde kimseyle karşılaşmamıştım bahçeye çıktığımda güneş gelmişti gözüme bahçeye baktığımda yan tarafta bir daha ev vardı bahçesi ortaktı ama küçük çitlerle ayırmışlardı yan bahçede 3 kişi otururken sohbet ediyorlardı simsiyah gözlerle göz göze gelince başımı eğdim tekrar baktığımda hepsi kaşları çatık nir şekide bana bakıyordu bir kaç adım gerilemiştim istemsiz olarak ne yapacağımı bilmiyordum "buradamıydın odana baktım yoktun seni çok merak ettik prensesim" arkamdan gelen sesle arkamı döndüğümde Edward geliyordu "yemeğe çağıracaktım hadi gel" yanıma gelirken geriye gittim "tamam sakin ol birşey yok"

"Tamam gelme gidelim" ilerlmeye başladığımızda gelen sesle durmak zorunda kaldık "bir şey mi oldu Edward istemiyor kız işte seni rahat bırak kızı" arkamı döndüğimde siyah gözlü kişiydi "sanane lan! Seni ilgilendirmez!" bize doğru gelirken "beni ilgilendirir eğer bir kızsa ama seni ilgilendirmez! Uzak dur kızdan"

"Kardeşim lan asıl sanane aile işlerimizede asla burnunu sokma sakın alex!" alex şaşırdığında bana bakıyordu "bilmiyordum korkuyordu ssdece senden nerden biliyim kardeşin olduğunu karışmazdım yoksa"

"Öğrenmiş oldun işte uzak dur şimdi hadi eve geçelim abicim" başımı salladığımda alexe bakarken arkamı dönmüştüm hızlıca eve ilerlerken arkamdan sesler geliyordu eve girdiğimde herkes masadaydı sohbet ettikleri için geldiğimi görmediler dış kapıya baktığımda tekrar masaya baktım kimse farketmemişti daha yavaş bir şekilde dış kapıya ilerlerken masayada bakıyordum kapıya geldiğimde sessiz bir şekide kapıyı açtım dışarıya baktığımda bahçedeki korumaları görünce şaşırdım hepsi bir köşede duruyordu beni görmeleri inkansızdı bahçe kapısına doğru koşmaya başladığımda sonunda kurtulmuştum bu evden..

Votelerinizi ve satır arası yorum yaparsanız sevinirim

Sizce hikaye nasıl ilerliyor?

Güneş artık ilerde sizce ne yapacak?

Yorumlarınızı bekliyorum