Love's Twisted Game (Unfinished)

34th Chappie

Sinubukan kong punasan ang mga luha sa mata ko pero tuloy tuloy lang silang naglalabasan.

"WHAT THE HELL IS WRONG WITH YOU ZIA?!"

"A-Ano nanaman...*sob* bang kasalanan ko Cian?!"

Alam kong mali ang ipasa ang lahat ng galit at hinanakit ko pero...

Punong puno na ako. At hindi ko rin alam kung kelan ba mawawala ang sakit dito pati ang mga luha ko.

Napasabunot si Cian sa buhok niya saka nagpalakad lakad.

"LOOK AT YOU! NAKITA MO BA SA SALAMIN KUNG ANONG GINAGAWA MO SA SARILI MO?"

"KUNG ANO MAN ANG G-GINAGAWA...*sob* KO WALA KA NANG PAKIALAM DON!"

Ayoko na. Pinagako ko sa sarili ko na hindi na ako iiyak pero mas masakit pala kapag nasa harapan mo na.

Na ang makita mismo, sila, masaya, nagtatawanan.

"SABIHIN MO. ARE YOU DOING THIS FOR HIM TO BE BACK? YOU WANT HIM BACK? HUH?"

Nagulat ako sa sinabi niya. Heto ako, nasasaktan at siya naman pinagdidiinan sakin.

Pinunasan ko ang luha ko. Napatawa ako ng mapait.

"AND SO WHAT? WHAT IS IT TO YOU THEN?"

"GOODNESS' SAKE ZIA! HINDI MO BA ALAM KUNG PAANO MAKATINGIN SAYO ANG MGA LALAKI?"

Napasabunot siya sa buhok niya causing it t be stickin into different directions.

"HOW PEOPLE TALK ABOUT YOU. ZIA, KULANG NALANG BUONG CAMPUS PAG-USAPAN KA!!"

Ngayon ko lang siya nakitang nagalit to the point na namumula na siya. Tuloy parin sa pag-agos ang mga luha ko.

Hindi dahil kay Kean. Hindi dahil sa sinasabi ni Cian.

Kundi dahil natatakot ako sa kung ano ang pwede niyang gawin sakin.

Pero, hindi, hindi ko dapat ipakita kay Cian yun.

"LIKE YOU'RE ...." tuloy niya.

"LIKE I'M WHAT CIAN?"

Kinagat ko ang labi ko para kahit paano matigil ang pag-agos ng luha ko. But it's useless.

"LIKE YOU'RE SOME KIND OF BITCH!"

Sa mga salita niyang binitiwan. Pakiramdam ko tumigil ang pag-ikot ng mundo.

Naging tahimik ang paligid. Kapwa gulat sa mga sinabi niya.

Mas lalong tumulo ang mga luha ko sa sinabi niya. Parang tumigil ang pagtibok ng puso ko sa mga oras na yun.

Ngayon alam kong hindi na si Kean ang dahilan ng mga luha ko.

The last thing I need right now is Cian telling me how bitch I look. How horrible I cry in front of Kean.

I want him to comfort me like he always do, not the other way around.

Imbes na mabawasan ang sakit dito sa puso ko, mas lalo pa itong nadagdagan.

For the nth time, pinunasan ko ang luha ko at umayos ng tayo saka tinapatan ang mga titig sakin ni Cian.

"Bitch? Huh. I don't care whether they call me that. Si Kean? Ano naman kung gusto ko siyang bumalik? At bakit ba Cian? Ano ba kita?"

Mapakla kong tugon.

Alam kong sobra ang sinabi ko pero hindi nun matutumbasan ang sinabi ni Cian.

Wala siyang karapatan na sabihin sakin ang mg bagay na ito. Hindi siya ang iniwan.

At lalong hindi siya ang sinaktan.

"Hindi mo alam kung gaano ito kasakit saakin Cian. Kaya wag mo akong sabihan na para bang alam mo ang lahat!"

Hindi siya ang iniwan. Hindi! Pesteng mga luha ito. Hindi ba talag sila titigil?

Silence.....

Walang nagsasalita saming dalawa. Hikbi ko lang ang maririnig sa buong espasyo.

Akala ko ba kakampi ko si Cian. Hindi pala.

I heard him groan. And the next thing I know... basag na ang salamin sa men's cr.

Ang daming dugo ang lumalabas sa kamao niya pero wala siyang pakialam dun at mataman akong tinitigan.

Lumapit siya sakin kaya umatras ako. Ginawa naming dalawa yun hanggang sa maipit ako sa pagitan niya at ng pader.

Lungkot, pagkalito, galit, at sakit ang nalita kong emosyon sa mga mata niya.

"Well then, 'SORRY' Zia. Sorry dahil hindi ko alam kung gaano kasakit ang nararamdaman mo ngayon."

Silence...

Sa sobrang lapit namin sa isa't isa naamoy ko na ang mouthwash, perfume at shampoo niya.

"Pero sana tandaan mo na hindi lang ikaw ang nagmamahal dito Zia. Sana maisip mo na hindi lang ikaw ang nasasaktan."

Silence...

"Alam kong sa kanya lang umiikot ang mundo mo, siya lang ang nakikita mo at ang... ang mahal mo pero sana..."

"DON'T BE THE INSENSITIVE GIRL I KNEW YOU ARE."

*BLAAAAAM!*

Isang tanong ang naiwan sakin. Bakit ako nasasaktan sa mga sinasabi niya?