Love's Twisted Game (Unfinished)

37th Chappie

Paikot ikot ako sa loob ng kwarto habang minu-minutong sinisilip si Cian sa bintana ng kwarto ko.

Dalawang bagay ang tumatakbo ngayon sa isip ko. Kung bababa ako o hindi.

Bigla kong naalala ang magkayakap na si Cian at Brianna. Pinikit ko ang mata ko at paulit ulit na naglalaro sa isisp ko yun.

Napagdesisyunan ko nalang na magluto muna habang sinasabi sa sarili na aalis din si Cian. Susuko din siya.

Pero nakapagluto, nanood at naglinis at na ako't lahat lahat hindi parin siya umaalis sa harap ng apartment ko.

Nilipat lipat ko ang channel sa pag-asang mawawala nito ang inis sa loob ko pero hindi yun nakatulong.

Hindi ako nakatiis at bumaba ako para harapin si Cian.

"Era, please pakinggan mo naman ako."

"Umuwi ka na Cian... Lasing ka pa at dalawang oras ka na dito."

Nagulat ako ng lumuhod siya sa harapan ko.

"Hindi. Hindi ako aalis dito hanggat hindi mo ako binibigyan ng oras para makapagpaliwanag."

"Anong ipapaliwanag mo sakin? Kung paano ako kababa? Kung paano ako kamanhid? O kung paano mo niyakap si Brianna?"

Hindi na ako nakapagpigil ng galit ko. Ayoko mang aminin pero oo, sabihin na nating nainis ako, hindi, nasaktan ako.

Nagulat siya sa sinabi ko at halata sa mata niya ang pagkalito at sinseridad.

"Ano? Hindi ganun yun Zia..."

Tumalikod na ako at malakas na sinarado ang pinto. Tinuon ko nalang ang pansin sa panunuod pero wala pa sa kalahati ang pinanunuod ko bigla ng umulan ng malakas.

Nakitang kong nandun parin siya, nakaluhod habang umuulan at nakayuko.

Gusto kong bumaba at patayuin siya pero mas pinili kong libangin ang sarili.

Naligo na ako at pinilit ang sarili ko na matulog nalang pero hindi ko yun magawa. Mag-dadalawang oras na siya sa ilalim ng malakas ng buhos ng ulan.

Nagpaikot ikot ako at pinilit timbangin ang mga bagay.

Anong gagawin ko?

~'Alam mo Era? Pwedeng pwede mo namang ayusin eh. Hindi mo na dapat pa pinapatagal yan pero anong ginagawa mo? Iniiwasan mo siya.'

'Era... alam mo naman kung ano ang gagawin mo. Pinipilit mo lang takasan ang problema.'

'Wala akong kinakampihan sa inyong dalawa. Pero sana magawa mong patawarin siya bago pa tuluyan siyang mawala sayo at mapunta sa iba.'~

Naalala ko ang mga sinabi sakin ni Dy at ni Crissy. And without knowing it nagsuot na ako ng jacket at kumuha ng payong.

Dali dali akong lumapit sa kanya para payungan siya, pero wala na itong kwenta.

"Cian... tumayo ka na diyan."

Tinaas niya ang ulo mula sa pagkakayuko at alam kong hirap na siya sa pahkakaluhod.

"Hindi Zia.... Hindi ako tatayo dito hanggat.... hindi mo ako pinapatawad..... O kahit bigyan mo lang ako ng pagkakataong makapagpaliwanag."

Nakatingala siya sakin at alam kong umiiyak na siya.

Ayon na rin sa boses niya.

"Cian please... don't make it hard for me..." Hinawakan ko ang kamay niya pero tinabig na yun.

"Hindi ako tatayo dito Zia, please... I'm sorry." I felt my eyes water again at his sight.

Nanginginig na siya, pale na rin ang kulay ng mukha niya at lips. So I held his forehead.

"Cian! Tumayo ka na... may lagnat ka. Gosh!" Nagpapanic na ako sa sobrang init niya pero wala siyang pakialam.

Without even blinking, I nod at him and sighed.

"Fine. Pinapatawad na kita."

"No. Hindi ako kumbinsido sa sinasabi mo Zia..." And here he goes again, being the stubborn, hard-headed neat-freak.

"Cian... Pinapatawad na kita and besides..." I was cut off when he suddenly hugged me.

Nabitawan ko ang payong sa gulat dahil sa ginawa ni Cian.

"Zia... I'm sorry... I promise I won't do it again..."

Hindi ko na pinansin ang malakas ng buhos ng ulan na unti unting bumabasa sa damit ko sa halip ay tumango ako at niyakap nalang din si Cian.

"Tara na sa loob... May lagnat ka na hindi mo pa alam." Tinulungan ko siya makaakyat sa kwarto ko at inihiga doon.

Tinanggal ko ang basang jacket na suot kaya ang natira ay ang sando ko at shorts. Lumapit ako kay Cian at hinawakan ang noo. Shit! Ang taas ng lagnat niya.

"Cian, I need to take off your shirt." And so I did with trembling hands. Nanatili lang siyang nakapikit.

Bumaba na ako at kumuha ng maligamgam na tubig at isang face towel. Kumuha na rin ako ng isang basong tubig at gamot.

Basang basa siya kaya sinubukan ko siya punasan, sa mukha, sa katawan (ignoring the abs), at napalunok ako ng bumaba ang towel hanggang sa waist band niya.

Hindi naman siguro siya magagalit kung tatanggalin ko ang pantalon niya basang basa hindi ba?

The moment I unclasped his belt, his eyes screw open. I don't know how or what to react when he reached for me and stared at for a moment before saying...

"I've missed you..." Then he suddenly kissed me and pulled me onto his lap causing me to gasp and him to invade my mouth.

Without realizing, I returned every inch of his kisses. His hot feverish skin seemed to increase the heat I'm feeling right now...

I want this to stop but my body seems to reject my mind and I can't deny how much I missed him.

Moments later he tugs the hem of my shirt and I whimper at the lost of contact but he quickly returned.

I felt the mattress deepen as we slowly dwell on it without loosing contact. Suddenly he pops the button of my short slipping it off leaving me only in my brassier and undies...

His kisses go down to my neck leaving a bluish-purple mark as I gasp hard.

Our harsh breathing slowly clouding the room makes it more intense. I reached for his arm and squeezed it as his kisses trailing further down my collar bone.

Without him wasting anymore time he got ahold of my back and I arched it for an easy access to unclasped my bra but the door suddenly flew open...

Shock and exasperation quickly replaced my expression as soon as I recovered to who are the two shadows stands mirroring my expression seeing the both of us.