Kawaranai Sora

(1) Set me free

Bavulumu otobüs koltuklarının yukarısında kalan boşluklara tıkıştırdıktan sonra yerime kuruldum. Bu hikaye nasıl saçma bir aşk hikayesinin parçası olduğumla ilgili,hazır mısınız bir içecek kapıp yerlerinize yerleşin.
~~

Yaklaşık üç saatin ardından başımın cama vurmasıyla uyanmıştım.Hep filmlerde başını cama koyduklarında hiçbir sorun olmadan karizmatik bir şekilde giderlerdi.Neden benim de böyle karizmatik özelliklerim yoktu?Kendi aptallığıma göz devirip,iyice yayıldığım koltuktan biraz daha düzgün bir pozisyona geçerek oturdum.Hayallerimin üniversitesini kazandım ve mutluyum demek isterdim ama hiç hayallerim olmadı,evet kazandım bu yüzdende bu uzun yolculuğu çekiyorum yeni üniversite hayatımı yaşamak için.

Sevindiğim tek konu en yakın arkadaşımında aynı üniversiteyi kazanmasıydı yani bir ev tutup eğlenebilirdik,ortamın dedikodusunu yapabilirdik ve aynı şeylerden yakınabilirdik bunlar güzel şeylerdi.Bunları düşünürken bir an önce varmayı istemiştim,sanırım bunun için biraz daha uyuyup zaman geçirmem gerekti.

O geçmeyecek gibi gelen saatlerden sonra sonunda varabilmiştim İzmire.Bavulumu kimsenin kafasına çarpmayacağımdan emin olduktan sonra başarılı bir şekilde indirdim,tutacak yerini yukarı çekerek ittim,ellerimle iyice kavradıktan sonra sürükleyerek otobüsten indim.İçime iyice İzmir havası çektim daha doğrusu çekmeye çalışırken kursağımda bıraktılar,bilirsiniz arkanızdan inecek kişiler için kapının önünde bekleme yapmazsın.Bugün ilk azarımı yedikten sonra yoluma devam ettim.İlk iş olarak cebimden çıkardığım telefonumla en yakın arkadaşım Edibeyi aramak oldu,ben gelmiştim sonuçta bu önemli bir konuydu.Biraz çaldıktan sonra açtı.

Edibe:"Alo"

"Sizi tanıyor muyum efenim çıkaramadım"

Edibe:"Beni arayan sensin"

"Doğru"

Edibe:"Vardın mı İzmire"

"Vardım vardım onun için aradım seni, bizim evin adresini bana atsana"

Edibe"Tamam hadi atıyorum,kapat"

Telefonu kapatmaya kalmadan yüzüme kapanmıştı.Bir kaç saniye sonra bana adresi atmıştı,tabiki kendi başıma bulamayacaktım adresi bu yüzden yoldan geçen bir adamı durdurup adresi sordum,yine bir filmde olmadığımızın altını çiziyorum olsaydı bir taksi tutabilirdim,fakir ve öğrenci olmak zor işlerdi.

Adamın anlattığı karmakarışık adres tarifinden sonra anlamış gibi yapıp oradan ayrıldım,ne halt yiyecektim hiçbir fikrim yoktu.Kafam telefondaki adrese gömülü şekilde yürürken ne yapıp edip oraya giden bir otobüs bulmayı başardım.Kartı bastıktan sonra hemen ilk bulduğum yere oturdum.Kartı ne ara aldığıma gelirsek Edibeden çarpmıştım,böyle de güzel bir arkadaştım.Yaklaşık bir yarım saatin ardından olmak istediğim yere yani evimize gelmiştim,araba durduğunda adeta koşarak indim bavulumda benimle her yere çarpa çarpa tabi.Gözlerimle her bir alanı tararken bahçenin kapısı açıldı ve beni Edibe karşıladı.

"Beni kapılarda mı karşılıyorsun sen,dayanamadın mı bensizliğe bebeyim"

Edibe:"Açık hava da osurması ayrı sarıyor diye çıkmıştım ki sesleri duyunca sen geldiğini anladım"

"Bütün romantikliği bozdun şuan"

Edibe:"Biliyorum"

Kötü kadın gülüşüne benzetmeye çalışmıştı gülüşünü,başardığı pek söylenemezdi.

"Çekil yelloz kapıdan evi inceleyemedim senin yüzünden"

Elimle ittirerek bahçeden içeri girdim,evi iyice incelemeye fırsatım oldu.Ne küçük ne büyük denecek bir bahçemiz vardı,yeşilliklerle dolu normal bir bahçeydi işte,birde eve girerken sağımızda kalan bir masa ve bir kaç sandalye vardı, klasik beyaz renginde bir masa takımıydı.Beğenmiştim.Bu bahçede çok anımız geçecekti hissediyordum.Edibe tüm incelememi tamamlamamı bitirdikten sonra yarım gülüşle evin kapısını açtı bende vakit kaybetmeden içeri girdim,o da hemen ardımdan girerek kapıyı kapattı.

Edibe:"Ev incelemeni yaparken,bende birkaç atıştıracak bir şeyler getireyim"

Başımla onayladım.

İnceleme işine devam ettim.Öncelikle müstakil bir evdi yani komşu derdi olmayacaktı,içeri girdiğimizde büyük bir salon bize merhaba diyordu, vintage tarzı koltuk takımını nerden almıştı bilmiyordum ama şaşırtıcı bir güzelliği vardı.Koltuk takımının ortasına rastgele atılmış halı gibi bir şey vardı, kesin koltuğa oturmaya çalışırken on kere düşecektim ona basıp, yine de halı olmasıda bir şeydi.En önemli ayrıntıya geldik koltuk takımının biraz sağında duran o uzun lambalardan vardı,Ev sahibinin bıraktığına emindim çünkü asla böyle şeyler almazdık.Salon taramam bittikten sonra mutfaktan gelen Edibe,beni çekiştirerek oturttu.

Edibe:"Nasıl buldun evi"

"Daha her yerine bakmadım ama müthiş,bunları sen almadın değil mi?"

Edibe:"Tabiki de ben almadım kızım salak salak konuşma paramız mı var.Ev sahibine yalvar yakar bıraktırdım"

"Mütişsin"

Gururlu bir şekilde getirdiği bisküvilerden ağzına attı.

"Şimdiden çok mutluyum iyi bulduk bu evi,odalarınıda hemen gezmek istiyorum ama yorgunluktan ölüyorum"

Edibe:"Adresi iyi buldun da geldin ben bu kız bulamaz bir köşede ölmeyi falan bekler sandım,endişelenip seni almaya bile gelecektim"

"Valla iyi buldum ben bile şaşkınım,gittim bir adama sordum arkadaş hiç mi anlatamaz alt tarafı şu şu otobüslere binip gideceksin diyecekti"

Edibe:"Senin adama bakışlarını hayal ettim şuan, kesin bu mal ne diyor demişsindir"

Gülerek başımla onayladım.

Biraz daha sohbetten sonra bana gösterdiği odaya gittim burası dört yıl boyunca benim odam olacaktı belki bu süre uzardı ama uzamamasını umut ettim.Genel evin durumu gibi oda da sadeydi,büyük bir yatak kapıdan girince sol köşede dik bir şekilde duruyordu,yatağın hemen biraz sağında büyük bir pencere vardı,ve yine olmazsa olmazımız halıya benzer bir tür vardı,en son koca dolabıda sağ tarafta görebiliyorduk.Odama da bayılmıştım sade ve eşyaları büyüktü.

Bavulumu o an rastgele bir yere itekledim ve kendimi yatağa bıraktım,uzun yorucu bir yolculuğun ardından yatmak en güzel şeydi,biraz dinleneyim derken uyuyakalmışım.Sabah yeni evimde güzel bir kahvaltı etmek için sabırsızlanarak dalmıştım rüyalar alemine bakalım yeni gün de beni neler bekleyecekti...
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Umarım beğenirsiniz♡
İyi okumalar~