Kawaranai Sora

(9) Who do u love

Sabahın erken saatlerinde uyanıp evlerimize dönmek için yollara düşmüştük.Otobüse doluşan yarı uykulu insanlar kendilerine yer kapıp sadece biraz daha uyumak istiyorlardı.Benim de onlardan farkım yoktu.Otobüse bindiğimde çoktan yerlerin çoğu dolu olduğunu görmüştüm.Etrafıma kısaca bakındığımda Tunayın yanının boş olduğunu gördüm.Dün ki yaşananlar yüzünden gidip gitmemekte kararsız kalsamda yanına gitmeyi tercih ettim.Sessizce yanına oturduğum da sadece kısa bir bakış atıp camdan dışarı izlemeye başladı.Bende bir şey demedim.
Bir süre geçtikten sonra Girayın da otobüse binmesiyle hareket etmeye başladık.İlk geldiğimiz gün gibi içimde nedensiz heyecan vardı,belki de eve döneceğim içindir.Nereye gidersem gideyim ev dediğim yeri özlemeden edemiyordum,bu yüzden bir an önce evde olmayı diledim.

Yarım saat geçtiğinde yapacak bir şeylerimin olmaması canımı sıkmıştı bu yüzden yanına oturduğumdan beri ses çıkarmayan Tunayla uğraşmaya karar verdim.

"Baksana güzellik,boş musun?"

Bana döndüğünde çapkınca göz kırptım yani ben öyle sanıyordum.

Tunay:"Değilim"

"Nasıl kaçırmışım seni, işe bak"

Oyunculuk yeteneklerimle benimle konuşması için uğraşıyordum.

"Peki bu güzelliği kim kapmış?"

Adeta köyün kırosu olmuştum.Oyunculuk böyle bir şeydi.

Tunay:"Kahverengi saçlı,gözleri de bir o kadar kahverengi olan,gülümsediğinde şeker kız candye benzeyen,arada yaptıklarıyla sinirimi bozan biri"

"Şeker kız candy benzetmesi oldukça orijinal ama bu bana birini anımsatıyor"

Tunay tek kaşını kaldırarak baktı.

"Aslında ikizin,ikizin değilmiş ve başka evrenden gelmiş sen olsa ve sende ona aşık olsan şuan düşündüğüm kişiyle çok uyumlu çünkü ama aile içeriğine uymuyor"

Hafif gülümsediğimde eliyle beni ittirdi.

Tunay:"İğrenç bir daha benzetme yapma"

Tunayın da hafiften eski haline döndüğünü görmemle içim rahatlamıştı.

"Dün niye kızdın öyle"

Tunay:"Bodoslama konuya dalıyorsun, insan bir yol yapar"

"Bende böyleyim naparsın"

Tunay:"Aptal Giraydan bıktım sadece,kendisini kanıtlamak için her şey yapar o ve en önemlisi benim değer verdiğim her şeyi parçalar"

Omzuna dokundum.

"Anlaşılan aranızda ki olaylardan dolayı edindiği bir travma veya kompleks olabilir"

Tunay bir süre gözlerime baktı.

Tunay:"Bu sefer izin vermeyeceğim,benim olanı alamayacak"

"Neyi paylaşmak istemediğini bilmiyorum ama sende az paylaşımcı ol"

Tunay bu cümlemle kıkırdamıştı.

"Ne gülüyorsun? mantıklı bir öneriydi"

Tunay:"Neyi paylaşmak istemediğim şeyi bilmediğin için komik zaten"

Aralarında ki bu paylaşılmaması gereken şeyin ne olduğunu bir gün anlayabilecek miydim? Belki.

Yarım saatin daha ardından ilk gün için toplandığımız yere geldik,herkes otobüsten teker teker indi ve evlerine gitmek için parkettikleri arabalarına binerek gittiler.Bizse umutsuzca eve gidecek olan otobüsleri kovalayacaktık.