" Bir noktaya kadar acıtmıyor ama o noktaya gelene kadar paramparça oluyorsun. "
Eve geldiğimiz de annemin evde olmadığını farkettim.
"Miray sen çık odama ben yiyecek bir şeyler hazırlayayım."
"Tamam."
Mutfağa gidip pratik bir şeyler hazırlamaya başladım. Elimde ki tepsiyle yukarı çıktım.
"Hadi İzel. Daha alışverişe gideceğiz."
"Tamam gördüğün gibi hızlı olmaya çalışıyorum." Bir anda Miray'ın gözleri doldu. Şaşkınlıkla "Ne oldu? Neden ağlıyosun?" diye sordum.
"İzel ben sensiz ne yapacağım? Bir kaç ay diyoruz ama bildiğin gibi senin benden, benim de senden başka dostum yok. Seni çok özleyeceğim." Miray'ın söyledikleri beni de üzmüştü. Gercekten söylediklerinde haklıydı. İkimizinde birbirinden başka dostu yoktu. Her dakika beraberdik. Şimdi aylarca uzak kalacaktık.
"Haklısın Miray ama elimden bir şey gelmiyor. Ben de seni çok özleyeceğim ve senin gibi bir dosta asla sahip olamayacağım."
"Tamam ya sen üzülme. Hergün konuşacağız. Gittiğin özel okulda çok yakışıklı erkekler de olacaktır. Beni de tanıştırırsın onlarla." Miray'ın yüzünde hafif bir gülümseme oluştu.
"Âh tabi canım. Hepsiyle tanıştıracağım seni. Hadi artık gidelim şu alışverişe." Çantamızı alıp evden çıktık. Alışveriş merkezine gideceğimiz için otobüse bindik. Otobüs fazla dolu değildi. Arkalara doğru ilerlerken iki kişilik bir yer bulduk ve oturduk. Bir sonra ki durakta otobüse Murat bindi. Bizi görünce yanımıza doğru gelmeye başladı. Ah! Şimdi bununla uğraşmak istemiyordum.
"Merhaba kızlar. Nasılsınız?" Samimi bir gülüşle bana göz kırptı. Sanırım bu çocuk benden hiç vazgeçmeyecek. Miray hemen "Merhaba Murat. İyiyiz sen nasılsın?"
"İyiyim bende nereye gidiyorsunuz bakalım?"
"İzel Mersin'e gidecek ya onun için alışverişe gidiyoruz." Murat şaşkınlıkla bana baktı. Sanki doğru değil dememi bekliyormuş gibi.
"Bana neden söylemedin İzel?"
''Aslında her şey çok yeni oldu. Bende bikaç gün önce öğrendim gideceğimi. Ayrıca benim kararım değil. Babamın kararı ve bunu bana sormadan planlamışlar.'' Murat sinirlendiğini saklamak istercesine gözlerini kaçırdı ve ''Ne demek babamın kararı? Sen istemiyorsan bitmiştir İzel. Gitmek zorunda değilsin.'' Tabi babamı tanımadığı için böyle konuşması normaldi.
''Öyle olmuyor işte. Babamı tanımıyorsun. Aklına koyduğu şeyi yapar. Bende itiraz etmeye çalıştım ama nafile.''
İneceğimiz durağa geldiğimiz için içimden dualar etmeye başladım. Biraz daha konuşursak Murat'la tartışacaktık çünkü.
''Neyse Miray hadi inelim geldik zaten. Görüşürüz Murat.'' Miray, biraz şaşırmış biraz da kendini suçlu hissediyormuş gibi baktı ikimize de. Sonra hızla otobüsten indik.
''Ben üzgünüm. Murat'a söylemediğini bilmiyordum.''
''Sorun değil. Aslında bende yarın vedalaşacaktım. Daha erken oldu tek sorun bu. Neyse hadi gidelim bir an önce.''
Alışveriş merkezinde bütün mağazaları tek tek dolaşıp, bir sürü kıyafet aldık. Miray'la eğlendiğim son günümdü. Yarın Mersin'e gidecektim. Bu düşüncelerden sıyrılıp alışveriş merkezinden çıktık. Eve gittiğimde saat 7 buçuktu. Annemle yemek masasını hazırladık. Bu sırada babam da gelmişti. Sofraya oturduğumuzda masada sessizlik hakimdi. Sonra babam bu sessizliği bozup bana
