3.Bölüm✳️Bunu nasıl yaparsın?

234 6 2
                                    

" Seni binlerce farklı şekilde özleyebilirim ama bir adım daha atmam artık. "

Multimedia: Mete

Sabah alarmın sesiyle uyandım. Hayatım boyunca erken kalkmaya alışamayacaktım. Yavaş hareketlerle banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım ve dişlerimi fırçaladım. Formamı giydikten sonra saçlarımı yapıp aşağı indim. Halamın kızarttığı ekmeklerin ve yumurtalı suucuğun kokusu iştahımı arttırmıştı. ''Günaydın''

''Günaydın canım. Geç otur ben çayını dökeyim.'' Bu sırada aklıma annemler geldi. Onları ne kadar özlediğimi farkettim. Geldiğimden beri beni hiç aramamışlardı. ''Hala annemlerle konuştun mu hiç?'' sesimde ki hüznü gizlemeye çalıştım. ''Konuştum canım. Merak etme hepsi iyiler.''

''Beni hiç mi merak etmemişler?'' Halam bu sorumun üzerine acıyarak bana baktı ve ''Etmez olurlar mı. Aramaya fırsat bulamamışlardır. Gel bi arayalım istersen'' Çayımdan son yudum alarak ayağa kalktım.

''Gerek yok ya. Merak etseler ararlardı. Neyse ben çıkıyım artık. Geç kalıcam yoksa.'' Halamın yanağına sulu bir öpücük bırakarak evden çıktım. Babamın zaten beni sevmediğini biliyordum. Fakat annem? O neden hiç merak etmemişti nasıl olduğumu? Sanırım buraya gelmekle çok doğru bir şey yaptım. Zaten seneye Farklı bir şehirde üniversiteyi okuyacaktım. Bu düşünceler gözlerimi ıslatmaya başladığında, durağa varmıştım. Hava soğuktu ama ben incecik bir hırka giymiştim. Yağmur yağdığı için etraf bomboştu. Otobüsü beklemeye başladım. Bu sırada çalan kornayla irkilip arabanın içine baktım. Hah muhteşem (!) şimdi benimle dalga geçmesini dinleyecektim. Alaylı bir gülüşle ''Atla bakalım'' dedi Burak. Şu özgüvene bakar mısın? Tabi çocukta haklı gayet yakışıklı ve zengindi sonuçta. ''Gerek yok. Teşekkür ederim'' Diyerek kafamı başka yöne çevirdim.

''Mersin'i bilmediğin her halinden belli. Böyle yağmurlu ve kötü havalarda otobüsler 1 saat sonra gelir ve otobüs 10 dakika önce gitti.'' Burak'ın bu sözlerine üzülürken taksi çağırmayı düşündüm ama malesef üzerimde o kadar para yoktu. Arabasına bindiğimde bir sorun çıkmayacağını düşündüm. Hem belki arkadaş edinirdim. Burak'ın sesiyle kafamı ona çevirdim. ''Biraz daha düşünürsen sırılsıklam olacaksın'' dedi. Haklıydı. Zaten yeterince ıslanmıştım. Bir sorun çıkmayacağını düşünerek arabanın kapısını açtım. Beni gülerek inceledikten sonra ''Ee anlat bakalım. Neden İstanbul'dan buraya geldin?''

''Halam burda oturuyor. Bende üniversite sınavına daha iyi hazırlanmak için onlarla kalacağım.''

''Hmm anladım.'' Bir şey demeden okula kadar ikimizde sessiz kaldık. Okulun önüne geldiğimizde ''Teşekkür ederim.'' dedim. Tam arabadan inecekken sıkıca bileğimi kavradı ve ''Böyle kuru bir teşekkürle olur mu hiç?'' dedi. Ne demek istediğini anlamak isterce baktım yüzüne.

''Yani diyorum ki bugün takılalım beraber. Hem sana Mersin'i gezdiririm. İstersen bize gideriz'' Edepsizce gülerek yüzüme baktı. Söylediklerinden sonra kaşlarımı gergince kaldırıp ''Bir daha sakın bana dokunma. Eğlenmek istiyorsan başka kızlara git. Bana böyle şeyleri teklif bile etme'' dedim ve hızla arabanın kapısını çarparak aşağı indim. Benden hızlı davranıp önüme geçti. Ne olduğunu anlayamadan dudaklarıma yapıştı. Şaşkınlıklığımı üstümden attıktan sonra onu hızla ittim. ''Ne yaptığını sanıyorsun sen be?''

''Dudaklarının tadına baktım. Imm tamda düşündüğüm gibi. Bence beni reddetme. Her kızın birlikte olmak istediği biriyim.'' Bu söyledikleri üzerine hiçbir şey demeden hızla okula koşmaya başladım. Hiç tanımadığım bir şehirde yapayalnızdım. Ne annem vardı yanımda ne de Miray. Yalnızlığı alışkındım ama bu kadarı gerçekten fazlaydı. Gözyaşlarım yine akmaya başlayınca tuvalete doğru ilerledim. Bu aralar ne kadar çok ağladığımı farkettim. Peki ben bunları hakedecek ne yapmıştım? Yüzümü yıkadıktan sonra kuruladım ve tuvaletten çıktım. 5 dakika önce ders başlamıştı. Sınıfa girip hocadan özür diledim. Hızlı adımlarla sırama oturdum. Meteyle göz göze geldiğimizde ağladığımı farketmemesi için dua ettim. Gerçi farketsede umrunda olmazdı. Bana Burak'tan uzak durmamı söylemişti. Şimdi ne demek istediğini daha iyi anlıyorum. Meraklı bakışlarla bana bakarken ''Haklıymışsın'' dedim. Bir süre yüzüme baktıktan sonra

KARANLIKTA Kİ IŞIĞIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin