Chapter 23
Hindi pa naman ako tuluyan nakakalabas nang bumaranda sa harapan nami si Trisha. Gulat akong napahawak sa noo at dibdib ko.
"Damn! What are you doing? Trisha!"
"Nagulat ka ba? Sorry nandito lang pala kayo!" Aniya at sumulyap sa likod ko. "Redson nasan na yong popcorn?"
I bit my lower lip. Gumilid ako. Iniwasan kong tignan si Redson dahil ayokong makita ang mata niya. Maling tignan ang mata niya. Mali.
Nag-angat ako ng tingin sakanya kumunot ang noo ko ng magtama ang aming paningin dahil na sa'kin pa rin ang patingin niya.
"Here." He signs.
Tinignan ko si Trisha nakangiti siya habang nakatunghay sa hawak. Palipat lipat ang tingin niya samin ni Redson. Humalahakhak ako dahil sa tension nararamdaman.
"N-natatawa ako sainyo." I said. "Umm, mauna na ko ha? inaatok na kasi ako..."
"Wait! Keliana! Magmomovie marathon pa tayo nila Ate Charm!"
"Ahh ano kayo na lang sobrang inaantok na talaga ko!"
"Daya naman hmp!" Tumango siya at ngumiti. "Good night!"
Tumalikod ako kaagad dahil sa pagkailang. Gusto kong mainis sa sarili ko! Dahil iba ang pakiramdam ko! Gosh! Iba ang nakikita ko sa mukha at expression ng mga mata ni Redson. Mali. Hindi puwede! Ayoko.
It's been a year since ganun katagal namin kilala ang isat'isa ganun katagal na magkasama kaming dalawa. Aamin ko napalagay ang loob ko sakanya pero hindi sa tipong gusto ko na siya kung hindi bilang kapatid. I'm very lucky and thankful because I have a best friend like him.
Nandiyan siya kapag may problema ko. Nandiyan siya kasama ko sa mga kalokohan at tawanan. The best memories were when I'm a child the best bestfriend in the world.
Emotional akong nakasilip sa bintana kung saan tapat ko ang kinakoroonan nila. Pareho silang nakaupo sa swimming pool.
Hindi mo ko puwedeng magustohan dahil ayokong masaktan ka at si Trisha.
Inayos ko ang sarili ko at kinumbinsi ang sarili na mali lang ako ng iniisip hinayaan ang sariling makatulog nang hindi na muling inisip 'yon. Maaga ako nagising kinabukasan pakiramdam ko nga hindi ako nakatulog ng maayos. Masakit ang ulo ko. Tahimik kaming dalawa ni Ate Charm nakumakain hindi ko siya pinansin kahit alam kong tinitignan niya ako hindi na rin naman siya nagtanong pa. hindi ko rin naman alam kung ano ang isasagot ko.
Nanatili ako maghapon sa loob ng kwarto wala rin naman kasi akong gagawin. Umalis si Ate Charm nang matapos kumain hindi ko alam kung anong oras ang balik niya. Nakakatanggap din ako ng mga message ng mga kaibigan ko 'di ako nagrereply isa lang ang nirereplyan ko.
Xien:
Labas ka, nandito ako sa labas ng bahay ninyo.
Nang lalaki ang mata ko dahil sa nabasa. Dali dali akong napabangon at napatitig sa mensahe niya. Saglit pa akong natameme.
Anong ginagawa niya sa labas?
Ako:
Ha? Why?
Xien:
Just come inside.
Mabilis akong tumayo para sumilip sa bintana. Nanglaki ang mata ko ng makita nga siya doom. Agad akong nagtungo sa harap ng salamin at inayos ang magulo kong buhok. Hindi pa ako naliligo! shit naman! Lumabas ako ng kwarto at bumababa. Halos ma out of balance ako sa kaba.
