Bukiet krwistych róż
w noc głęboką rzuca z mostu
jakaś postać, która
cicho płacze tak po prostu.W taflę wody ciemnoszarej
kwiat nurkuje już bez smutku
bo zrozumiał, co się stało
- coś wyznawał, lecz bez skutku.Gdy dwa serca młodzieńcze
o szaleńczej naturze
zakochają się w sobie,
w koło wybuchają burze.Już mur potężny
serca dwa dzieli,
a uczucia wciąż gorące
odrzucone do kąpieli.Utopiona miłość
raz na zawsze ginie
i serca są złamane
chłopakowi i dziewczynie.
CZYTASZ
Red Roses
PoetryPoezja pisana duszą i sercem. Chwile zapomnienia, najskrytsze emocje bez porozumienia z umysłem. Czysty chaos.