Mo Du {默读} || Silent Reading

Bölüm 3 - Julien II

Nanping Yolu yakınlarında sabahın yoğun saatleri tam bir facia bölgesiydi; trafik saat altı buçuktan ona kadar sürerdi. Yolun her tarafında Doğu Bölgesi'nin ticari merkezine giden üst düzey beyaz yakalı işçiler, düzensiz motorcularla karşılaşır ve çakışırlardı. Eğer halk otobüslerinden biri kendini bu savaşın içine sokmuş olsaydı, yüzyılın ölüm tuzağına kapılmış olabilirdi. Batı Bölgesi'ndeki yollar bilerek karmaşık bir şekilde düzenlenmiş, bazıları geniş, bazıları dar ve birbirlerine yapıştırılmıştı. Yerel sakinler arasında özel inşaat karmaşası yapmak yaygın bir uygulama olduğundan insan yapımı çıkmazlar her yerdeydi. Yanlışlıkla içeri giren motorlu araçlar, örümcek ağına yakalanmış küçük böcekler gibiydi -gün ışığını tekrar görmek istiyorlarsa hayatları için mücadele etmek, sola hücum edip sağdan kaçmak zorundaydılar. Luo Wenzhou kafasını arabanın camından dışarı uzatıp sireni açtı:

"Yakışıklı, resmi bir iş yapıyoruz ve üstesinden gelemiyoruz. Şu ödül atınızı yoldan çekmeniz için rahatsızlık verebilir miyim?"

Bunun üzerine arabanın yanındaki tek katlı evin bahçesinden yaşlı bir adam çıktı, dudaklarını düzleştirdi ve Luo Wenzhou'ya baktı, sonra sendeleyerek avluya bir scooter itti. Scooterın sol tarafında "Özellikle torunum için" yazan bir çıkartma vardı, sağında ise "Ne kadar kızarsan o kadar yavaş olacağım" yazıyordu. Scooter hareket ederken havlama sesi gelmeye başladı. Luo Wenzhou şaşkınlıkla güneş gözlüğünü kaldırdı ve aşağı baktı. Scooterın arkasından büyük sarı bir köpek fırladı. Köpek polis arabasının yanında dolandı, arabadakilere bakış attı, sonra yüzsüzce arka ayağını direksiyona dayadı. Luo Wenzhou ona ıslık çaldı:

"İşe, küçük sevgilim" dedi nazikçe. "İşin bittiğinde küçük cevherini kesip krep yapıp yiyeceğim." Bu yeme yöntemi gerçekten acayipti; sarı köpek böyle bir şeyi hiç duymamıştı. Komiser Luo'nun usta holigan tavrı karşısında hayranlık duydu ve kuyruğu bacakları arasında kaçtı. Lang Qiao tabletiyle yüzünü kapattı: "Komiser Luo arka koltukta bekar bir genç bayan olduğunu biliyorsunuz değil mi? -Alt bürodan şu an ellerinde olan şeyleri gönderdiler."

"Bayan Yoldaş, lütfen objektif olanları seç ve benim için özetle." Luo Wenzhou arabayı yavaşça temizlenmiş dar sokaktan dışarı sürdü. "Öznel ve asılsız kısımları görmezden gel. O piç Wang Hongliang bir serseri. Huashi Bölgesi Alt Bürosu tepeden tırnağa çürümüş durumda. Hepsi şüpheli mallar."

"Tamam. Kurbanın adı He Zhongyi, erkek, on sekiz yaşında, şehir dışından bir işçi. Bir kahve dükkanı zincirinde teslimatçı olarak çalışıyormuş. Boynunda çentiklere rastlanmış, ölüm sebebi boğulma. İlk varsayım, cinayet silahının parça bez gibi bir şey olduğudur. Ölüm saati akşam 8 ile gece yarısı arasında olduğu düşünülüyor. Koşullar hakkında somut kararlar almadan önce otopsiyi beklemeliyiz -ah, doğru, ceset kurbanın yaşadığı kaçak kiralık evlerden çok uzakta olmadığı için kimliği hızlı bir şekilde tespit edildi."

Luo Wenzhou çok iyi sürücüydü; dar ve tehlike dolu ara sokakta neredeyse bir milimetrelik boşlukların arasında giderken bile diğerinin sözünü kesip soru sormaya devam etti: "Yağma ve boğma çetesiyle ilgili söylentiler nereden geldi?"

"Görünüşe göre kurban temiz seçilmiş. Telefonu gitmiş ve cüzdanı boşaltılıp bir kenara fırlatılmış, ancak bunu yapanın katil olup olmadığı konusunda bir açıklama yapılmamış." Lang Qiao e-postayı hızla gözden geçirdi. "Evet, vakayı ihbar eden kişi vücudun yüzünü kaplayan bir kağıt parçası olduğunu ve üzerinde yapışkan bir şerit olduğunu söylemiş. Kurbanın saçına yapışmış. Üzerinde "para" yazıyormuş."

Tao Ran navigasyonu kapattı. "Sağa dön ve orada olacağız."

"Tamam." Luo Wenzhou direksiyonu çevirdi: "Bu dava alt büroda kalıyor. Şehir Bürosu'na transfer edilmeyecek. Buraya neden geldiğimizi biliyor musunuz?"