Who is IT¿

19

خلاءی آرامش‌بخش در قلمرو سکوت... جایی که نه وحشت معنی داشت و نه درد. دیگه نه خبری از دلقک‌های قاتل بود و نه جسدهای پاره پاره. بطرز آرامشبخشی بیحس و تهی بودم.‌

یعنی مرگ اینجوری بود؟

'لینز...' 'لینننز' 'لینزی!'

صدایی از دوردست به دور هوشیاریم خزید و منو بسمت واقعیت کشوند، حالا میتونستم از پشت پلک های بسته م نوری که رو صورتم تابیده بود رو حس کنم. به آرومی شست پام رو تکون دادم، هنوز حرکت میکرد... نشونه ی خوبی بود! انگشتای دستم رو حرکت دادم... بدنم درد میکرد اما چیزی نشکسته بود.

وقتی مطمئن شدم چیزی که قراره باهاش روبرو بشم اونقدرا هم بد نیست، به آهستگی و با لرزش پلکام رو باز کردم و به دنیای پرآشوب قبل از مرگ برگشتم. هنوز نوبت من نبود!

کمی طول کشید تا تصویر پیش روم شفاف شه، روی تخت بیمارستان بودم، میتونستم آنژوکت رو توی رگ دست چپم حس کنم که محلول سرم رو وارد بدنم میکرد، رایحه ی گل ادریسی اتاق رو پر کرده بود و هری با چشم‌هایی قرمز کنار تختم نشسته بود و اسمم رو صدا میزد.

چیز زیادی بخاطر نداشتم... حتی یادم نمیومد چطور سر از بیمارستان درآورده بودم.

بی‌رمق لبخند زدم "قسم میخورم شبیه این گلارو قبلا تو باغچه‌ی خونت دیده بودم"

هری خنده‌ای عصبی سر داد و دستم رو محکم توی دستاش گرفت "خوشحالم سقوط از سه طبقه شوخ طبعیت رو خورد نکرده. فکر کردم از دستت دادم"

سه طبقه...؟ کم کم خاطرات هولناکم از پشت مه بیرون خزید و رعشه به تک تک استخونای 'تقریبا شکسته‌م' فرستاد.

از روی تخت بلند شدم و سرم رو بیرون کشیدم "بیل!"

هری با لحنی نچندان خرسند گفت "حالش خوبه، چند ساعت پیش بهوش اومد و الان داره بازجویی میشه"

با تعجب گفتم "چند ساعت بیهوش بودم؟"

-"دو روز"

-"لعنتی!!!!!"

-"چیز هیجان انگیزی رو از دست ندادی. دو تا نگهبان هتل اون ولگرد کشته شدن... دو جین تماس بی سر و ته داشتیم که هر کدوم یه مظنون رو معرفی کردن که اون شب اطراف هتل پرسه میزده، خبرنگارا بیچارمون کردن. و کرنل هم که کاملا عقلشو از دست داده و دو روزه سرکار نیومده و احتمالا وقتی بیاد هممون توبیخ شدیم"

لباسای بیمارستان رو از تنم جدا کردم و لباسای خودم رو پوشیدم. بعد از امضای چند تا کاغذ اجازه دادن بیمارستان رو ترک کنم.

به ساختمون فدرال رفتم. در محوطه ی خارجی دیدمش... ماتم زده روی یه بلوک کوتاه سیمانی زیر آفتاب نشسته بود و سیگار میکشید. صورتش پر از خراش و کبودی بود، شاید اگه به آیینه نگاه میکردم خودمم همچین وضعیتی داشتم.