A Match Made in a Hell

Kabanata 1

“Sasama ka ba mamaya? “Is it no? or no? Nagyaya yung vice president ng classroom namin sa kanila dahil birthday niya.

“Nextime” I don’t want to come especially I don’t know them. They are my classmates but I don’t have any time to know their name it is just a waste of memory.

“Lagi namang Nextime Sheera. Sumama ka naman ngayon” kailan pa naging makulit ang taong ito.

If I said that I don’t want. I really don’t want to.

“Sige sa sasusunod sasabihin ko agad na ayaw ko para hindi na nextime” Sarkastiko kong tugon sa kaniya.

“ Hindi ka na mabiro pero sa susunod sumama ka na ha” Tumalikod na ako  at iniwan na siya sa classroom.

Trying to be good even you're evil inside is disgusting, Nakita ko silang umiinom ng alak at naninigiralyo ng minsang napadaan ako sa bahay ng walang kwenta naming Vice President.

Nakalagpas na ako sa naglalakihang building ng paaralan namin ng biglang tumunog ang cellphone ko. 

“ Who's this?” Walang tumatawag sa akin maliban sa papa at kuya ko kaya nag alinlangan akong sagutin  nang nakita kong unregistered number.

“ You're voice is so lovely sweetie” Kumunot ang noo ko sa nagsalita sa kabilang linya. Who the hell is this?

“ I don’t know you. Bye” pinatay ko ka agad ang tawag. They are just wasting their fucking load for a nonsense talk.

Nilagay ko ang cellphone ko sa bulsa ng palda namin. It's a mini skirt. It's convenient especially I can remove it easily when I get home.

Naramdaman ko na namang nagvibrate ito. Bullshit.Papatayin ko na sana ang cellphone ko ngunit napukaw ang atensyon ko ng isang text.

“Come here or they will die”
Pinagsawalang bahala ko nalang iyon.Sino sila para sundin ko? They are just bunch of stupid trippers.

Kung patayin nila then go on. I don’t care at all.Sana yung pamilya nung tao yung tinawagan nila ,wala akong pang ransom.

Pag-uwi ko sa condo ko ay humilata ako sa kama. I'm so tired. Andaming ginawa sa school. Andaming inutos ng President kahapon.

Napabangon ako sa naisip ko. Agad kong kinuha ang cellphone ko at tinignan ulit ang larawang sinent nila kanina.

Kaya pala pamilyar. Yung president namin yung kinidnap nila. His so stupid bakit hindi siya lumaban.

Humiga nalang ako at pinikit ang mata para makatulog pero ayaw akong hilahin ng antok.
Binabagabag ako ng konsensya ko.

Sometimes I want to become evil to forget about my conscience. It's your obligation to be good and always responsible to help. Why? Well I'm still a person after all.

Sinuot ko ang itim na leather jacket at ang white na shorts. I prefer shorts than jeans.

It's not because I want to show some skin but It's more comfortable.

Kinuha ko ang susi ng sasakyan ko. Kundi siguro sila tanga edi sana hindi sila mahuhuli at hindi ko sila pupuntahan ngayon.

I opened their message that they sent a while ago. Buhay pa naman siguro sila. Wala pa namang isang oras simula nong natanggap ko yung message.

Pinaharurot ko ang kotse sa lugar na pinagdalhan nila sa President namin.

Walang dumadaang tao dito maliban sa mga naliligaw na minsa'y hindi na nakakalabas. I went here last time so I'm shocked that they brought them here.