A Match Made in a Hell

Kabanata 25

Dumilat ako at tumingin sa mga mata ni Luhan. No, I will not choose anyone. If he want to kill me then he can do whatever he want wag niya lang gagalawin ang pamilya ko.

“ Just kill me, Don’t touch them” umiling siya at tinuro ang monitor.

“ Mamili ka Aurora, Hindi ko kailangan ng buhay mo. Nasaktan na kita Physically. Isunod natin ang emotional. Ang saya siguro non”

I feel my veins in my neck pulsing because of my anger. I really can't choose.

“  Dalawampong Segundo nalang,Aurora” deep emotions stirs with no other outlet but through my long-lasting sobs. Hindi na ako makahinga dahil sa labis na pag-iyak.

“ Oh,Bakit ka umiiyak? Wala pang namamatay,Aurora.Advance ka naman ata masyado mag-isip” I draw my breath and release it before speaking.

“ Tama na! “ I rush towards him at sinaksak siya ng kutsilyong nakuha ko sa humawak sa akin kanina. Naiwasan niya 'yon ngunit bago pa ako makalapit ay narinig ko na ang malakas na pag-sabog.

“ NO!” nabitawan ko ang kutsilyong hawak at tumakbo patungo sa monitor ngunit ang tanging nakikita ko na lamang ang lasog lasog na parte ng katawan ni Peony at Daisy.

Pumikit ako ngunit hindi kadiliman ang nakita ko kundi ang nakangiting mukha ng kambal. I still remember their words when we're on a bar.

“ Before I die, I wish that I see Aurora cry in front of me because she's happy, the lasted time I saw you cry ,you're 13 years old when Tita Eunice died”

“ No, I want to see Aurora smiling happily to us before I die. I want to see her smile again. Her true smile not the smirk, not the evil grin but a smile coming from her heart”

I felt the wet hot tears fill up my eyes. I scream as if it will lessen the pain. It's all my fault. They never leave me, they help me all the time but I didn’t do anything to save them. I'm so useless.

Iyong mga taong bumuhay sa akin noong panahong wala na akong pag-asa ay hinayaan kong mamatay.

Para saan pa ang pinag-aralan ko.Para saan pa ang pagsisikap kong maging malakas kung hindi ko rin naman maprotektahan ang mga taong ayaw kong mawala?

“What's the matter? Hindi mo ba nagustuhan? Nabalitaan ko pa namang birthday ng dalawang 'yon ngayon. Ayaw mo 'yon,makakatipid ka.Mag-kasabay na ang Birth and Death Anniversary nila” kinuyom ko ang kamao ko at hinayaan ang sarili na kumalma.

Hindi ko na hahayaan ang sarili kong may mawala pa ulit dahil sa katangahan ko. This is not the day of their birth pero hindi na 'yon importante sa ngayon.

Ayaw ko nang mag-sayang ng oras at laway para lang makausap siya.

Ito nalang ang naiisip kong plano. Hindi ko alam kung gagana pero wala na akong pakialam.Napalingon kaming lahat ng bumukas ang pinto at niluwa nito si Lawrence at si. Si Arthur

“ Aurora,Okay ka lang ba?” inangat ko ang paningin sa kaniya. May gana pa siyang magtanong ng ganiyan kung sila ang dahilan kung bakit ako nandito sa ganitong sitwasyon.

“ Okay lang naman,Ikaw ba?” sarkastiko kong tugon sa kaniya at ngumiti pa ng napakalawak.

“ I'm so sorry” yumuko siya at parang awang-awa sa sitwasyon ko.

Wala nang sorry ang makapag babago sa nararamdaman ko. Hindi na mababalik ang mga buhay na nawala. Hindi na!

Huminga ako ng malalim at pinunasan muli ang luhang lumandas sa pisngi.Nakakainis na kung kailan ko kailangan maging malakas ay saka gustong kumawala ng mga traydor kong luha.

Nakakatawa na ang dating Sheen Aurora Mulford na matatatag ay unti-unti ng ginigiba ng sakit at galit.

“ Sheen, Are you okay?”

“ Stop asking.I'm tired of answering that I'm okay even though I'm not. May magagawa ka ba? Let's stop this.Pagod na pagod na ako sa kahibangang 'to” pinunit ko ang sleeve ng damit ko at tinali sa sugat na natamo ko kanina.

“ Let's Fight.Malakas ka lang naman dahil may baril at tauhan ka diba? “ pumewsto ako sa gitna ngunit bago ko magawa 'yon ay humarang si Arthur sa harap ko.

“ Luhan,Stop it” hinilot ko ang sentido ako dahil sa katangahang ginawa niya.Kahit kailan talaga,Napakabobo.

“ What are you doing? Leave it to me” bulong ko sa kaniya at tinulak siya sa gilid.

“ Wow,Just wow,Arthur. Diba ikaw ang nag-dala kay Aurora sa ganitong sitwasyon.Bakit parang umaarte kang knight in shining armor ngayon?” bumaling ako Arthur na parang nanigas sa kinatatayuan niya.

“ Ang bobo mo kasi,Aurora.Pipili ka na nga lang pagkakatiwalaan 'yong hindi pa katiwa-tiwala” lumakad pa siya palapit sa akin ngunit hindi ko maigalaw ang kahit anong parte ng katawan ko.

“ Spill it,Arthur. Sabihin mo na ikaw ang nag set-up sa pamilya niya at sa dalawang babaeng 'yon para mahuli ko sila. Sabihin mo rin na ikaw ang naglagay ng pampatulog sa inumin niya kaya siya nandito” Hindi ko alam kung totoo ba lahat pero base sa itsura ni Arthur.Totoo ang sinabi sabi ni Luhan.

“ Is it true?”

“ Sheen,Let me explain-“

“ Is it true?” sigaw ko sa kaniya at sinipa siya upang mabuwal siya sa sahig.

“ You don’t need to explain.Ang kailangan ko lang ay OO o Hindi.Potangina,Arthur.I trust you” ginulo ko ang buhok ko inapakan ang dibdib niya.

Pakiramdam ko ay kaya kong baliin ang ribcage niya sa sobrang gigil kong makapatay ngayon.

“ Totoo ba?”

“ Please, Listen to me first. Nadala lang din ako ng takot ko kaya ko nagawa 'yon. Sana patawarin mo ako. Nag-mamakaawa ako sayo” pinalis ko ang luhang naglandas sa pisngi. They don’t worth my tears.

“ Sinabi niya sa aking lulubayan ka na niya kapag nadala ko sila Tito Jester.Hindi ko rin alam na sayo niya ibibigay ang inumin dahil sa Condo ni Lawrence siya pumunta”

“ Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Pinagkatiwalaan ka ng pamilya ko. Ikaw lang ang lalaking gusto nilang maging kaibigan ko because they trust you so much na sa sobrang tiwala nila kaya na nila akong ipagkaluno sayo."

“ But what did you do? Pinahamak mo sila.Pinahamak mo kami. Pag nilubayan ba ako ni Luhan sa tingin mo gagapang ako sa 'yo para humingi ng tulong at comfort? Fuck you,son of a bitch.”

“ You're so selfish.You desperate bastard. Mamamatay ako kasama nila. Hindi na ako mabubuhay kapag wala sila.Naiiitindihan mo ba? Ginago mo sila. Hindi ako kasama dahil simula palang alam ko nang gago ka”

“ Hindi mo naiintidiha-“

“Hindi ko talaga maiintindihan sa kahit anong Angulo dahil maling mali. Sinong anak ang kayang sumama sa taong pumatay sa kapamilya niya? Sino? Pag may nasabi kang pangalan. Hindi parin ako Sasama sayo”

“ I trusted you. Kahit nahihirapan akong mag-tiwala. Sinubukan ko sayo dahil pakiramdam ko ay totoo ka but look what's happen now. “

Sunod-Sunod na pumatak ang luha ko. In this world full of toxic and untrusted people. I choose you pero binigo mo ako. I don't care about all the things that happened between us. Ang pagligtas mo sa akin.Wala na 'yon,wala na.

“You don’t love me anymore? Please, Forgive me. Babaguhin ko lahat. Pagkatiwalaan mo lang ulit ako” ngumiti ako sa kaniya.

“ I don’t love you anymore? Are you insane. I never love you, asshole”Nice Joke.

“ Maybe,I'm stupid for trusting you pero hindi na ulit. Kahit magbago ka pa. The trust that once broken can never be fix again. Even I die and met you in another life. I don’t think I can forgive you. I will forever be hunt by the thought that the first stranger that entered my life, betrayed me”